Version i mundshem i emrit pellasg

Nje nga versionet me interesante per etimologjine e kesaj fjale eshte i meposhtmi:

The Indo-European root is *plāk
The ancient Greek word for sea, pelagos, comes from the same root, *plāk-, as the Doric word plagos, "side"

le ti hedhim nje sy fjales "side"-ane(perpara):



le ti hedhi nje sy fjales ancestor(paraardhes)(i lashte, i pare, paraardhes, i vjeter(plak), ishte):



Pra pelasg ose pelarg sipas ketij versioni do te thote : i meperparshem, paraardhes, plak, i vjeter.


Nese ky version eshte i sakte fjala greke 'plakios' nuk e ka perkthimin 'ane' por e ka : e kaluar(qe ka qene me perpara=plak).

I nderuar miku im Dias mendoj se shpjegimi jot mund te jet i mundshem ne nje fare menyre, por duke marre shkas nga theniet e historianeve te antikitetit, mund te gjejme ne nje fare menyre ate emertim qe perfaqeson me mire kete popull te lashte sic jan Pellazget parardhesit tan.

Ather disa autora antike i kan permendur si hyjnore, dhe ketu do te kishim nje shpjgim keshtu;
PELLAZG=PE+YLL+ASH+GJI
PE=PREJ
YLL=YLL ose yjeve
ASH=ASHT ose ESHTE
GJI=GJENDUR

Por duke e lidhur historin e pellazgeve me permbytjen e madhe, dhe me dhodhonen, do te dilnim ne nje konkluzion te ri, qe ne kete rast do te kishte te bente, me permbytjen dhe historin pas permbytjes se madhe,qe per mua do te thote;

Ata qe i mbijetuan permbytjes, se atlandides erdhen nga pellgun e ri te formuar pas permbytjes(pellgun mesdhe qe ne njohim sot)fale ketij vendi ku ata u vendosen(pellgun mesdhe)ata ndoshta moren kete emertim, qe lidhet me pellgun,dmth;

pellazg=pellgas =pellgasit,ashtu sci do ti quanim dhe vete ne ditet e sotme,njerzit e nje fshati qe do ishte rreth nje pellgu te madh,pellgasit.

dhe fjala pellg, per mua deshifrohet keshtu
pellg=pe+lag

nese kemi nje grop me uje perpara syve tan, aty mund te shohim veten si ne pasqyre, nga ku dele pjesa e pare e emrit(pe dmth pash shoh)dhe pervec se mund te shohesh, mund edhe te pish(pe=pi) dhe pjesa e dyte qe eshte me se e kuptueshme(lag,=lagem ose laj

Une vete mbeshtes me shume kete tezen e pellgut pas permbytjes, por e le te hapur gjithmon egzistencen e nje deshifrimi me te sakte,gjithmon nese ai egziston.

Nezir Myrta / ETHYMOLOGJIA E EMRIT – PELLAZG



ETNINOMI - PELLGAZ





Gjuha e natyrës dhe natyra e gjuhës. -



Shqipja ka fuqinë e gjuhës së natyrës së saj fono-morfologjike e semantike ta përcaktojë emrin e paraardhësve illir pellgazgjik. Përderisa pellgazët janë paraardhësit e illirëve dhe shqiptarëve, vetëm Shqipja e spjegon lashtësinë e saj. Bindja e realizuar shkencërisht, për origjinën pellgazgjike të popullit shqiptar, fuqizohet përmes gjuhës së natyrës të Shqipes!



Fjala që u krijua në një gjuhë, nuk mund të hulumtohet me preardhje nga gjuhët tjera. Vetëm gjuha që e krijoi një emërtim si fjalë - ajo është gjuhë amtare e saj e cila mund ta spjegojë fono-morfologjikisht, semantikisht dhe ethymologjikisht atë fjalë.



Gjuha e përsosur është ajo gjuhë që i ofrohet më së afërti vet gjuhës së natyrës, sepse gjuha më e përsosur është gjuha e natyrës. Ajo gjuhë që e spjegon gjuhën e natyrës është gjuhë e spikatur – spikje skipe, dhe po ajo gjuhë mund të jetë Ama e gjuhëve tjera të formuara, si gjuhë amtare e një grupi gjuhësh – e deri tek Gjuha e Parë!



Një fjalë që është krijuar nga një gjuhë, nuk mund të kërkohet me ethymologji në asnjë gjuhë tjetër, por vetëm nga Gjuha Amtare që e krijoi, vetëm ajo gjuhë amtare ka fuqi spjegimi në domethënien e saj!

Tash, cila është ajo Gjuhë Amtare që e krijoi një fjalë, si emërtim – dihet kur provohen gjuhët kryesore, nëse kanë fuqi spjegimi fono-morfologjik dhe cila mund ta spjegojë kuptimin e asaj fjale si emërtim.



Emri i cili u krijua nga një gjuhë, si fjalë, kompozitë, fjalë e thjeshtë apo e përbërë, nga gjuha amtare rrodhi, u formua në bazë të tingujve, diftongjeve, rrokjeve, si kontest morfologjik, leksikor që e përkufizon, objektin, subjektin, fenomenin natyror, emërtimin antropologjik, toponomastik, - hidronomin, etnonomin, botanomin, zoonomin – bionomin në përgjithësi etj., ku si përgjegjese ato emërtime (nomime) na japin vet kuptimin e tyre vizual, audio-vizual, kuptimin si emër konkret apo si emër abstrakt – qoftë i natyrës së gjallë apo i natyrës së vdekur - dhe që i ofrohen më se afërti vet gjuhës së natyrës, prej të cilës u krijuan tingujt e parë, diftongjet e rroket natyrore!



Emri formon foljet e pjesët e tjera të ligjeratës gramatikore, pra, emri emron, apo nomi nomon nomin, për atë edhe themi emri emron emërtimin, si përkufizim formulues, duke na dhënë formulën e emërtimit. – Njeriu, me gjuhën e tij – u bazua në gjuhën e natyrës, në formën, vetitë fizike, vetitë psikike, veprimin, ndikimin, përsosshmërinë, pozitën, shprehjen e vet figurative apo zanore, tingëlluese, artikullimin e vet, apo paartikulimin, konkretitetin e abstaktitetin e objektit, subjektit, fenomenit, me përcaktimin përmes një përgjegjësje të tij, të saj, të tyre si grup elementesh, apo si një tërësi gjenerale që ka objekti, subjekti apo vet fenomeni natyror, me përcaktimin e qenieve tokësore vepruese natyrore dhe hapësirës universale.



Përderisa dihet shkencërisht se emërtimi I popullit të parë njihet si populli I pellgut të ujit, populli I pellgut të detit dhe nuk thohet – populli I pellagut të detit – atëherë nuk mund të vie ethymologjia e emrit nga fjala – pellag – por nga fjala – pellg – pellgu I ujit, pellgu I detit dhe si emërtim duhet të përcaktohet etnonomi – pellgaz – populli pellgaz, pellgazët, gjuha pellgaze – Pellgasishtja, kultura pellgaze, historiografia pellgazgjike, popujt pellgazgjik, ndërsa si toponom – Pellgania-Pellgazia.



Emri – pellazg si emërtimi i njeriut të popullit të pellgut të ujit, rrodhi nga fjala pellgase - pellg – pellgu (trajta e shquar), pellgjet (shumësi) – me të cilin kuptohet pellgu i ujit - nga gjuha amë e cila e krijoi si spikje skipe illire pellgazgjike dhe se duhet të jetë fuqimisht si emërtim i drejtë – pellgaz. Ndërsa si emërtim - pellazg mbeti në shkencë nga gjuhët greko-sllave si deformim i vet emrit në fjalë si etnonom – pellazg dhe toponom – Pellagonia. Poashtu, edhe fjalëformimi – arkipellgu, si pellgu I ndërtuar afër ujit, me banime njerëzish - arkipellg është edhe një deformim fono-morfologjik si arkipelag – pellgu arkitektural – arkipellgu.



Emrin – pellg-u kanë të drejtë ta thonë secila gjuhë sipas natyrës së saj linguistike, por ethymologjinë e fjalës e nxierrim nga gjuha Amë nga u krijua, duke shprehur vet gjuhën e natyrës.



Pellgu dhe Arkipellgu janë dy fjalë me burim nga e njeta rrënje fjale, pra, nga rrënja pellg – pellgu i ujit si fjalë shqipe edhe e sotme ballkanike.

Fjala arkipellg-u na përkujton arkitekturën e hershme pellgase – pellgasët si arkitektët më të hershëm të Antikuitetit deri tek pellgasët si arkitektë të Akropolit të Ethanës (Athinës, Athenës), arkitektët e Kullës së Babillonit, Hillionit e deri tek ndërtimet e njohura edhe të vonshme të Konstantinopolit, Arena e Romës, Arena e Pullës, arkitektët e amfitheatrove në natyrë: Theba, Kollosi i Rodit (Rodosi), në Sicilia, Apollonia, Butrinti etj. Dhe e gjithë struktura arkiteknike e tyre është e njejtë, kudo që ndodhen edhe sot si monumente të arkitekturës së lashtë të antikuitetit botëror.

Pellgazët njihen sot etnit e arkitekturës në rrafshin trekontinenal: Azi Perëndimore, Afrikë Veriore dhe Europë Jugore.



Në bazë të studimeve etnogjenetike të sotme dhe të kaluara, shqiptarët njihen pasardhësit e illirëve të lashtë, kurse vet illirët njihen si pasardhësit e pellgasve të stërlashtë, si populli I pellgut të ujit. Prandaj, shqipja e vjetër ka të drejtë për gjurmimin ethymologjik të vet emrit – pellazg, siç thohet sot në shkencë. Shqipja si bija e drejtpërdrejtë e Illirishtes dhe Pellgasishtes së stërlashtë, ka mundësi të ndihmojë në përcaktimin e fjalës – pellg-u për të mos humbur kohë e hapësirë shkencore, në hulumtimin rreth prejardhjes së vërtetë të fjalës, që të mos mbetet edhe më tutje si emër I papërcaktuar emri – pellazg.



Përkundër të gjitha shkrimeve antike, tek authorët e lashtë: Herodoti, Homeri, Hesiodi, Hekateu, Dionisi I Halikarnasit, Straboni, Ptolemeu etj., e tek authorët e shekujve të shkuar dhe deri tek authorët e sotëm – kemi shumë kontradikta lidhur me përcaktimin e emrit – pellgas ngase nuk u filluan studimet ethymologjike të emrit në fjalë, pikërisht nga gjuha amtare, prej së cilës rrodhi etnonomi – pellazg, si nga emrat më të lashtë të Linguistikës Gjenerale, që na lidhë me popullin e pare, respektivisht edhe me gjuhën e parë të njeriut.



Përderisa ka ekzistuar populli I pellgut të ujit atëherë medoemos do të ketë ekzistuar edhe gjuha e popullit të pellgut të ujit – gjuha pellgaze - Pellgasishtja



“Njoftimet e authorëve të vjetër përkojnë në një pikë të rëndësishme, në faktin se ata mohojnë çdo lidhje midis pellgazve dhe fiseve të mëvonshme hellene, përderisa, pellgazët I bënin vëndas…, kurse, Hellenët ishin të ardhur” (Historia e Shqipërisë, Tiranë, fq. 49). Lidhur me ketë, studjuesi Muzafer Xhaxhiu, thotë:”Në saje të arritjeve të Historiografisë, të gjuhësisë dhe në veçanëti, të arkeologjisë sonë në çështjen e autoktonisë dhe të kulturës së kombit shqiptar, është vërtetuar katërcipërisht, se banorët e lashtë të vendit tonë, kanë qenë illirët dhe se shqiptarët janë pasardhësit e tyre. Këto arritje, kanë çarë tashmë rrugën, për të bërë kërkime dhe hulumtime të mëtejshme, për të arrijtur tek pellgazët”, kështuqë vetëm shqipja, mund të na japi fakte reale për përcaktimin e emrit – pellazg, si lidhje etno-linguistike shqipe – illire – pellgase.



Homeri hillir – paraardhësit e illirëve të lashtë I quante ‘pellgazët hyjnorë’ atëbotë kur nuk kishte spekullime greko-sllave në historinë e lashtësisë dhe përvehtësime ashtu sikur edhe ai vet u përvehtësua e sot njihet gjojasi poet grek, kur nuk ishte, sepse në kohën homerike, grekët porsa erdhen në Ballkan. Vet Homeri thoshte se “jam nga zoti pellgas” dhe të gjitha personazhet e vepave të tia “Illiada” e “Odhisea” janë heronjt e lashtësisë illiro-pellgazgjike: Akili, Hektori, Priami, Paridi, Asaraku, Odhiseu, Penellopa (ku vetëm shqiptarja e priti burrin 20 vjet, ashtu si e priti në shumë raste të dokumetuara me fakte konkrete deri në kohën tonë).



Emri – pellazg si etnonom me të cilin paraqitet populli I pellgut të ujit, e që në shkencën tonë të sotme, është hipothetizuar me prejardhje linguistike nga gjuha greke - pelagos – me kuptimin njerëz të detit, apo rrafshinë uji, nga fjala pelargos = lejlek gjoja si njerëz shtegëtarë, kjo është më tepër se një ëndërr spekuative për t’I hedhur hi syve botës, në mungesë të spjegimit shqip, pasi derisot nuk kishte ndonjë hipothezë shqipe të shtruar botërisht. Fjala greke pelagos – ka të bëjë me fjalën – pelargos=lejlek, kanjushë, por, jo me emërtimin e popullit të pellgut të ujit – pellgaz, pëllgazët dhe greqishtja nuk mund ta spjegojë emrin – pellgas – përmes fjalës – pelazg, që mundësia për gjurmime ethymologjike në këtë rast, nuk ta mbushë mendjen edhe kur dihet se grekët e pellgazët nuk kishin asgjë të përbashkët. Kjo farso u bë duke insistuar ne greqishten e vjetër, e cila u formua vet nga gjuha illire me ndryshime fono-morfologjike e sufiksive – os, gjoja për tu dalluar si një gjuhë në vete! A nuk është qesharake të krahasohen këto dy fjalë – pelagos e pelargos, gjoja për ethymologji shkencore për emrin – pelazg – pellgaz, kur dihet se njera fjalë – pelagos, është kuptimi I rrafshinës së ujit, kurse, tjetra – pelargos, është përcatimi në greqishte I emrit – lejleku, kanjusha dhe gjoja merret si deminutiv shtegëtimi I atij populli të pellgut të ujit? Çfarë kuptimi ka kanjusha në rrafshinë uji - me pellgun e ujit, tokën, e tëvona, arkipellgun, në të cilin jetoi një popull me emrin e poatij pellgu – pellgaz?



Ethymologjia e emrit grek – pelargos. – Në vend që të përcaktohet emri – pellgaz (pelazg) nga fjala greke – pelargos = lejlek-u, mund të vijmë në një përfundim ethymologjik shqip, se kjo fjalë mund të sjegohet përmes shqipes.

Mendoj se, vet fjala greke – pelargos = lejlek-u, është me ethymologji shqipe, ku formohet nga dy rrënje fjalësh – pe + larg + os = pelargos, që diftongu fillesë – pe – I kompozitës në fjalë, është marrë si diftongu që difton emrin – pellg-u, ndërsa pjesa e dytë e emërtimit – larg – kuptohet ndajfolje mënyre - larg, respektivisht, si folje: largoj (unë), largon (ti), largon (ai, ajo), largojmë (na), largoni (ju), largojnë (ata, ato). Apo, largohem, largohesh, largohet (njajësi) – largohemi, largoheni, largohen (shumësi). - Kurse si emër: largim-I-e-et, I,e,të larguar, I,e,të larguarë-a-at-et-it, larguar, me kuptimin e emërtimit të shpendit të largët – lejlekut, kanjushës, si zog shtegëtar I largët, nga pellgu larg-pelarg – pelargos – I skajuar me sufiksin grek – os.



Njohje gjërmane. - Tëvona, studjuesit gjërman, ethymologjinë e emrit – pellgaz (pellazg), e lidhi me një mënyrë tjetër të origjinës linguistike, si kompozitë e formuar nga dy fjalë, gjërmanishte: bhel ezgo = degë e lulëzuar.

Kjo theori I shkoi përshtati edhe studjuesit Windekens – mbase të gjitha interpretimet me anën e greqishtes dhe të gjuhëve mediterrane nuk po mund të na bindin, për prejardhjen e saktë të emrit – pellgaz (pellazg), ai mundohet të gjejë një pikëmbështetje arkimediane linguistike, si interpretim të mbështetur në “pellazgjishten” si gjuhë gjermanike paragreke, ku gjermanët e vetquajnë lashtësinë e gjuhës së tyre, si shkencë – indo-germanistika. Dhe përveç shumë studjuesve tjerë, Van Windekensi – si një nga mrojtësit kryesorë të kësaj theorie, arrinë në një interpretim duke e krahsuar fjalën – pelazg, me origjinë linguistike me prejardhje nga një formë indo-gjermanike e lashtë – bhel ezgo, kështu: “ Në ‘bhel ezgo’ Windekensi, sheh rrënjen indo-gjermanike bhel dhe prapashtesën ezgo – burbuqe, syth, degë… dhe arrinë në një kuptim (me degë, apo me sythe) të lulëzuar – përdorur metaforikisht, për të shenuar forcën vitale të njerëzve” (F.L.Hyttenbach, ‘Pellazgët’, Vjenë, 1960, fq. 145).



vijon -

vijon nga siper -


Lidhur me këtë theori të Windekensit, studjuesi grek, M. Saqellariu, në veprën “Popujt parahellen me origjinë indo-europiane”- Athinë, 1977, pohon se hipotheza e Van Windekensit, sipas të cilës etniku - Pelasgos e ka burimin në indoeuropianishten “Bhelezgos” (degë e lulëzuar). Mirëpo, është ardhur këtu deri tek një theori duke u munduar të vërtetohet disi nga ana fonetike, por assesi nuk ka kurrëfarë mundësie të vërtetohet nga ana semantike. Saqellariu, mendon duke shprehur si aprovim interpretimin e Windekensit, e duke menduar se vërtet e ka burimin nga greqishtja, duke mos iu përmbajtë vet titullit si author “Popujt parahellen…” duke u munduar edhe ta aprovojë theorinë gjermane, edhe ta lejë mjegull në ethymologji greke!

Kontradikta e parë linguistike qëndron në aspektin linguistiko-historik, sesi ka mundësi, në përmasa indo-europiane, të gjitha gjuhët i.e. janë gjermanike dhe kontradikta me vetveten greke të M. Saqellariut, se flet për popuj parahellen dhe nuk e din se grekët nuk kanë të bëjnë asgjë me pellgazët. E si përgjegje për të dy theoritë: nëse do të konstatohej drejtë, vet përcaktimi I shkencës linguistike i.e., do të duhej të quhej Linguistika indo-pellgazgjike.



Edhepse, ajo theori çka konstaton Windekensi, gjenë një vërtetim të plotë, po ta shohim fjalën – bhel ezgo - në analogji fonetike dhe semantike shqipe, brënda shqipes si - bhel = bulë, dhe në deminutivin - bulëz, bulza, që na del folja shqipe – bulëzoj – përsëri edhe vet fjala gjermane - bhel, është po ajo fjalë me ethymologji burimore me rrjedhë illiro-pellgazgjike nga pellgasishtja bul(ë)=bhel, kuptimi për fjalën – degë-a. Fjala shqipe – bulë, bulëza, bulëzon, është një deminutiv I fjalës – lulë, lulëza, lulëzon, që është kuptimi I shpërthimit të sythit të lulës së frytit të bimës në degë – bulë, bula, bulëzimi. Kjo fjalë shqipe e vjetër – bulë, formoi edhe fjalën i.e. – bulevard, bulevardi, ku të dy fjalët e kësaj kompozite – bule+vard, janë fjalë shqipe, me kuptimin – vardi I bulëzuar anash, rrugë e gjatë me drunj, pemë, bimë të buluara, vardi (nga emri, hidronomi – Vardari – Vazhdari, lumi që vazhdon gjatë - lumi I gjatë illirian). Ndërsa, këtu e kemi shprehjen shqipe – vardi me bula anash, vardi me bimë të buluara (bulëzuara), vazhdi me bula – vardi me bula – Bulevardi.



Pra, fjala gjermane – bhel ezgo, jo që e spjegon kuptimin e fjalës – pellazg, por vet kjo fjalë është me kuptimin e prejardhjes shqipe të vjetër – bhel ezgo = bulëza, ku tingulli z, formon kuptimin - bulëzim, lulëzim i bulës, si syth bule, fill lulje e frytit të bimës, zanafill fryti.





Popujt pellgazgjik – Europa pellgazgjike. -

Duke u nisur nga faktet fonomorfologjike linguistike e leksikore, semantike mund të vijmë në një konkludim të përbashkët shkencor, se vet rrënjet e illirishtes formuan të gjitha gjuhët indo-europiane dhe të gjithë popujt e vjetër europian, lidhen shkencërisht me emrin – pellgaz (pelazg) sikurse: thrrako-pellgazian(pelazgian), dako-pellgazian, romano-pellgazian, galo-pellgazian, germano-pellgazian, franko-pellgazian, anglo-sakson-pellgazian,kelto-pellgazian, thrrako-illiro-frigian (Frigët illirian në Azi të Vogël) etj. Unë shohë se të gjitha gjuhët i.e. përbëhen nga rrënjet pellgasishte, illiro-pellgaze të lashtë, kurse, me formimin e gjuhës thrrake të lashtë, si gjuhë illiro-pellgazgjike, të gjitha gjuhët i.e. ndahen në dy nëngrupe, nga grupi linguistik indo-europian, në:

a) gjuhët euro-perëndimore, si gjuhë illiro-pellgazgjike, ndërsa,

b) gjuhët euro-lindore, si gjuhë thrrako-illiropellgazgjike.



Popujt europian formuan kultet e kulturave të tyre, pikërisht duke u bazuar në elementet illiro-pellgazgjike dhe si të tillë njihen si popuj illiro-pellgazgjik “elementi pellgazgjik ai që ka ushqyer rrënjet e tyre dhe që ka sjellë kaq veçori analoge në formimin e tyre psikik, në kulturën materiale e shpirtërore (duke folur për shqiptarët e grekët N.M.)…për t’iu ofruar botës pellgazgjike duhet patur para syve vizion tërësor historik dhe parahistorik në lidhjet e tij të mbrëndshme. Dhe ky vizion, mund të përfitohet kur operohet jo vetëm me nocionet e arkeologjisë, e etur përjetësisht edhe për një fragment stele, apo amorfe, me nocionet e gjuhësisë, shkencë jo plotësisht e saktë, ku jo rrallë ka luhatje të ndryshme të interpretimit të ligjeve të saj, por edhe me mjete tjera, duke arritur deri tek fantazia, intuita, deri tek vizioni romantik e patriotic, deri aty ku racionalizmi mbaron së verpruari” (Muzafer Xhaxhiu, Studio albanica, 1970,1).



Elemente pellgazgjike, që sot nënkuptohen prej Homerit, me shprehjen e tij “Pellgaz Hyjnorë” ku vetëm fjala ‘hyjnor-e-ja, hyjnia, hyjnitë, hyjnesha-t, ka mbetur si dokument linguistik shqip, për ta përcaktuar emrin - illir – hillir-hyllir (ilir), si hyllir hyjnorë, njerëz hyjnorë – njerëz që emërtuan yjet (hyjet e qiellit), emrat e tyre janë sot emrat e yjeve universal të Universit (vet veprat e Homerit, janë përkthyer e përshtatur në greqishte, nga illirishtja dhe origjinalet janë zhdukur, tok me të gjitha veprat illirishte, 90 tragjedië e Eskillit e të tjerëve dietarë illirian).

Poashtu Herodoti, kur thotë se “...hellenët i moren këta emra nga Pellgazët” , ndërsa mythologu, P. Grimal thekson se “kur erdhen hellenët në brigjet e Mesdheut, ata gjetën aty hyjni e kulte, kuptimin e të cilave nuk e njihnin”,- poashtu Thuqididi, duke folur për Helladën, thotë se ajo nuk ekzistonte më parë, “dhe se emrin ia kanë dhënë asaj, fiset e ndryshme, më tepër pellgazët”. “N’iebuhr i bënte pellgazët popullin më të përhapur në Europë, parase të fillonte Historia e Greqisë” (G. Dottin “Popuj të vjetër të Europës” – 1916, Paris, fq.129).



Pellgazët mendohet të jenë dukur edhe para mijëvjeçarit të IV p.e.r. në hapsirën mesdhetare dhe egjeane, mendojnë disa dijetarë, historian. Si rrjedhë kronologjike dhe në lidhje gjenetike illiro-pellgase kemi sot dy theza të njohura: njera thotë se illirët janë fis pellgaz, degë e trungut pellgazgjik, kurse tjetra thotë se, pellgazët janë fis illirian. Studjuesi, Hyttenbach, në veprën e tij “Pellazgët”, i pranon pellgazët si illirë, jovetëm në Thesali dhe Epir, por edhe në Makedhoni, Pelloponez, Troadë (Trojë), Atikë, Azi të Vogël, Kretë e ujdhesa tjera egjeane edhe në Itali. Tash, a janë pellgazët fis illirian, apo illirët një fis pellgazgjik, na trajtojnë të njejtën lashtësi etnogjenetike, të dy theoritë shkencore i.e., si çështje ende të hapura, por, që thonë të njejtin përfundim, se illiro-pellgazët, apo pellgazo-illirët janë paraardhësit e stërlashtë, stërgjyshër të shqiptarëve ballkanik të sotëm.



Pellgazologu, Hyttenbach, jovetëm që i pranon pellgazët si illirë, në Epir e Thesali, Makedhoni, Trojë (Troadë), Azi të Vogël, Thrrakë, Pelloponez etj., por thotë se “ky unitet i gjërë qytetërimesh, të tërësisë ballkano-anatoliane dhe ky rend kronologjik i evolucionit të tyre në periudhën e kalimit nga neolitiku në atë të metaleve, na çon në përfundim, që rruga e përshkruar nga të parët e illirëve, duhet të kërkohet në gjysmën e mijëvjeçarit të Tretë (III) p.e.r.” atëbotë, kur bota illire ishte në kulmin e lulëzimit të saj kulturo-historik, si kohë parazeusiane e Olympit illirian, atëbotë kur lulëzonte rrjedha kronologjike e Kronit pellgazgjik, të cilin e mbuloi epoka zeusiane edhe si periudhë mythologjike, edhe si periudhë historiko-shkencore e antikuitetit illirik.



Tash, mund të shtrohet pyetja thjeshtë: a duhet të përcaktohet emri – pellazg si paraardhësi I illirëve dhe shqiptarëve të sotëm, përmes fjalëve greke – pelagos e pelargos, apo nga gjuha shqipe, si gjuhë illiro-pellgaze përmes fjalës - pellg – pellgaz – si populli I pellgut të detit, kur dihet se shqipja është bija e illirishtes dhe pellgasishtes, gjuha e paraardhësve illiro-pellgazgjik? Natyrisht, Shqipja përcakton emrin e paraardhësve pellgaz!



Të shohim tash në bazë të natyrës së gjuhës se si tingëllojnë fono-morfologjikisht dhe semantikisht, zotat e antikuitetit illiro-pellgazgjik, me emërtimet e tyre, për të vërtetuar jovetëm spjegimin shqip të tyre në mënyrë ethymologjike, kur shqipja I ka si emërtime paraardhëse të saja – por, se Shqipja është vet Gjuha e Perëndive të Olympit illiro-pellgazgjik – skipe illire-pellgaze.



1. Zeusi ………..zoti suprem, zojsi suprem

2. Apolloni …….zoti I diellit

3. Thetis (Poseidoni) ….zoti i detërave, Theti=Deti

4. Hermesi ….. zoti I fshehtësisë

5. Klimnestra….perëndia e klimës, motit – klima nestra (nesër)

6. Aresi, Marrsi…zoti I luftërave, marrësi I jetërave në luftëra - Marsi

7. Dionisi ………zoti I argëtimit,

8. Ethana, Athena, Thana …….perëndia e të folurit, mbrojtjes dhe e bimëve

9. Afrodita……..dita afron, perëndia e ditës, e bukurisë dhe dashurisë

10.Hera …………perëndia e qëndresës, fuqisë qiellore

11.Dhemetra….perëndia e bujqësisë – ama e dheut, arës së bukës

12. Artemidha …perëndia e arteve dhe e gjuetisë – arte m’I dha, m’I dha artet



Këta 12 perënditë illiro-pellgazgjik, jovetëm në pikëpamje mythologjike, si drejtues të njeriut e botës së lashtë, ky numër 12, jovetëm që është numri I 12 muajve të vitit të kalendarit illiro-pellgazgjik – por, edhe derisot, ky numër është përcaktues I 12 fiseve shqiptare: Hoti, Gruda, Gashi, Berisha, Krasniqja, Thaçi, Kastrati, B’tyçi, Kelmendi, Shala, Shoshi e Morina.



Poashtu, ky numër 12 tek shqiptarët është edhe përkufizimi I këshillit gjykues, si ent gjykimi zakonoro-juridik, si gjyq popullor – gjykatë drejtësie, ku ndahet drejtësia: betime, rregullime pronësoro-juridike, pajtime gjaqesh, gjykime veprash penale, rregullime problemesh finansiare, gjykime dhe ekzekutime administrativo-pronësore, rregullime problemesh familiare, martesore, trashigimore, etj., - si formë e juridiksionit shtetëror në Kosovë derisot në shek. XXI. - Përmes 12 Pleqve, apo 12 Prijësave të 12 Fiseve, si Paria e 12 fiseve shqiptare në fjalë, u formua si gjykatë popullore me emërtimin - Pleqnia – Plakonia – Kuvendi I Pleqve shqiptarë.

Plakonia shqiptare e sotme, si forum zakonor juridiksional, na përkujton Plakoninë illiro-pellgaze të lashtë – Gjykimi me 12 Pleq, apo Betimi me Njëzetekatër (nga dy prijësa-princa për çdo fis), është edhe sot në shprehjet shqipe si: “Njëqint gjaqe bëhen dhe në fund nuk kanë care pa u ulë në çergë me 12 Pleq në Plakoni / Duhet patjetër me dalë n’Plakoni / Beja bahet me 12 Pleq edhe me 24 / Qysh ta ndanë Pleqnia – nuk guxon me luejtë / Ta bajë benë me 24 / etj. Pakonia shqiptare ka rregulluar problematikën ekzistenciale – si një Gjyq i Popullit në funksion edhe nën shtete e pushtete të huaja shekullore.

Mythologjia illiro-pellgazgjike, si trashigimi etnogjenetike reale pasardhëse deri tek shqiptarët ballkanik, është përciellë me përkushtim të plotë nga mythi deri tek Realja – respektivisht, duke I spjeguar ethymologjikisht 12 zotat e Lashtësisë.



Ndërsa, sa për kuriozitet linguistik, për ta shikuar e ndjerë natyrën e gjuhës, se të kujt janë vërtet, zotat e antikuitetit, të shohim perënditë greke të kohës: Hypsistos (zoti I qiellit), Chthonios (zoti I nëntokës), Moiraia (Athena), Grairae, Graces (grekët e sotëm), Melaina (Afrodita), Teleia (e begatisë), Hesperidea, Leukothea, Letos, Hestia, Eileithyia etj.(‘Zotat e grekëve’ sipas Karl Kerenyi-t). A nuk janë këta zota grek, si emërtime të natyrës së gjuhës greke, që dallojnë nga zotat illiro-pellgazgjik?
Natyra e gjuhës preokupon të rishqyrtojë linguistikën me mënyrat fono-morfologjike e semantike, në emërtimet e lashtësisë, si rishqyrtim I Historisë!

Ne rrefimet e panumerta te antikitetit per Pellazget (Πελασγοί, Pelasgoí) ata paraqiten si nje popull shtegtar, bile fisi me i permendur i tyre Leleget, qe njekohosisht eshte dhe sinonim i Pellazgeve e kishte marre kete emer prej Lejlekeve ose ndryshe te quajtur Pelargeve:



emer ky sinonim i plote me fjalen pelasgos:

Strabo 5.2.4
And again, Anticleides says that they were the first to settle the regions round about Lemnos and Imbros, and indeed that some of these sailed away to Italy with Tyrrhenus the son of Atys. And the compilers of the histories of The Land of Atthis give accounts of the Pelasgi, believing that the Pelasgi were in fact at Athens too, although the Pelasgi were by the Attic people called "Pelargi," the compilers add, because they were wanderers and, like birds, resorted to those places whither chance led them.

Pra ky popull shtegtar ka qene gjithmone ne lëvizje, ne ikje, gjithmone i gatshem per tu nisur ne nje shtegtim te ri.

Por cfare eshte shtegtimi ose migrimi?
Ai eshte lë-nja e vendit ku jeton dhe shkuarja ne vende te largeta(krahasuar me tendin)
Le te shohim si shfaqet kjo lë-nie, ikje, nisje ne "greqishten e lashte".



Eshte mese e qarte se perjashto parashtesat e bashkengjitura fjales dhe prapashtesat e vetvetores dhe lidhores, rrenjet e ketyre fjaleve jane: le, iki, nis.
Kuptohet qe folja elementare lë, eshte ajo qe percakton te gjitha fjalet e mesiperme dhe eshte rrenja e fjaleve te nevizuara.
Gjate zgjedhimit ne shqip ajo ndryshon duke u shfaqur si lë, la, lan,lëj, lash, lërë, lëshoj, li, linte etj , forma keto qe shfaqen dukshem ne gjuhen ""greke"" si dhe angleze.


Pra fjala pelazg(pelasgoi) nuk eshte gje tjeter vecse fjala Pelarg ose Leleg(λέλεγι)qe ne shqipen e sotme do te thote pikerisht lejlek dhe buron nga folja shqip lë(lëshoj vendin=shtegtoj).
Sigurisht qe fjala πελαργός eshte as me pak dhe as me shume nje bashkim i dy fjaleve shqip: për larg, qe do te thote qe keta jane zogj shtegtare qe vijne nga larg dhe nisen per larg.

Per te perforcuar idene qe foljet lë(me blu) dhe iki(me te kuqe) jane rrenjet e ketyre fjaleve ""greke"" po ju sjell tabelen e meposhtme ku wonder= bredh, endem, largohem, iki, shtegtoj:

duke studiiuar mbishkrimet dygjuheshe vrej shpesh qe greket i pershtasin ne greqisht emrat e vjeter...p sh ne nje dygjuhesh liko-greke ne anen shqipe-like gjendet emri PARMENDARI....emer qe ne greqisht perkthehet PARMENONDA. Emri i qytetit PILLENJI perkthehet si PINARA etje etje.kjo na shtyn te besojm se "pellazg=pelarg=lejlek.

Emri – pellazg si etnonom me të cilin paraqitet populli I pellgut të ujit, e që në shkencën tonë të sotme, është hipothetizuar me prejardhje linguistike nga gjuha greke - pelagos – me kuptimin njerëz të detit, apo rrafshinë uji, nga fjala pelargos = lejlek gjoja si njerëz shtegëtarë, kjo është më tepër se një ëndërr spekuative për t’I hedhur hi syve botës, në mungesë të spjegimit shqip, pasi derisot nuk kishte ndonjë hipothezë shqipe të shtruar botërisht.

Sa ka si keto etimologjia e idioteve truthare te djeshem dhe te sotem qe mbajne emrin gjuhetare.Pranojne qe lejleku te behet pellg dhe nuk pranojne qe pellgu te jete pellg.Por "pellg" asht i ndryshem nga *Pelasg'oi me "as".
Ndersa per mua,jo se duhet te dali ne kundershtim,thjesht duke njohur fonetiken shume mire si dhe kodikun e fshehte te shqipes, kemi te bejme me konceptin "felasgoi(j)=fjale ndertuesit e pare si dhe ndertuesit e pare te alfabetit.Nuk mund te eleminojme dot *s(z) nga p(f)elas+goi.

by alfeko sukaraku on Thu Mar 26, 2009 7:46 pm
duke studiiuar mbishkrimet dygjuheshe vrej shpesh qe greket i pershtasin ne greqisht emrat e vjeter...p sh ne nje dygjuhesh liko-greke ne anen shqipe-like gjendet emri PARMENDARI....emer qe ne greqisht perkthehet PARMENONDA. Emri i qytetit PILLENJI perkthehet si PINARA etje etje.kjo na shtyn te besojm se "pellazg=pelarg=lejlek.

sa mirë fillon me dyshimin tënd dhe përsëri përfundon në po atë përshtatjen greke;)

orakulli wrote:

Emri – pellazg si etnonom me të cilin paraqitet populli I pellgut të ujit, e që në shkencën tonë të sotme, është hipothetizuar me prejardhje linguistike nga gjuha greke - pelagos – me kuptimin njerëz të detit, apo rrafshinë uji, nga fjala pelargos = lejlek gjoja si njerëz shtegëtarë, kjo është më tepër se një ëndërr spekuative për t’I hedhur hi syve botës, në mungesë të spjegimit shqip, pasi derisot nuk kishte ndonjë hipothezë shqipe të shtruar botërisht.

Sa ka si keto etimologjia e idioteve truthare te djeshem dhe te sotem qe mbajne emrin gjuhetare.Pranojne qe lejleku te behet pellg dhe nuk pranojne qe pellgu te jete pellg.Por "pellg" asht i ndryshem nga *Pelasg'oi me "as".
Ndersa per mua,jo se duhet te dali ne kundershtim,thjesht duke njohur fonetiken shume mire si dhe kodikun e fshehte te shqipes, kemi te bejme me konceptin "felasgoi(j)=fjale ndertuesit e pare si dhe ndertuesit e pare te alfabetit.Nuk mund te eleminojme dot *s(z) nga p(f)elas+goi.

vërtet idiotët trutharë, nuk mund ta dallojnë fjalën greko-sllave - pelag, ngafjala shqipe - pellg, as fjalën greko-sllave - arkipelag, nga fjala shqipe - arkipellg-u, pellgu i ndërtuar

kur flas shqip, unë flas shqip:

jo pelag - por pellg

jo etnonim sll., po etninom, nom etnik

jo toponim sll., po toponom

jo antonim sll., po antinom

sepse fjala nom=emër (nomi i zotit)

ndërsa fjala - nim=asgjë

kështu trutharë!

Se si mund te jete shkruajt njesia e sotme flas,qe kur dun gjuhetaret e vone te shekullit te 19 e heqin "e" dhe ne rastin tjeter te "t",d,n,b,k e shtojne,edhe nuk e shtojme tek rasti tjeter si p.sh.tani qe te jete e shkruarteani. Po keshtu me regullat e gjuhetareve te vonuar,te cilet pervec termave qe kane shpik vet nuk njohin gja tjeter ne gjuhe.Ne dialektin jugor,fonetikisht eshte e dallueshme felas.
Por qe ti biem shkurt e te vemi prape tek ujku,jo tek gjurmet e kthyera persembrapthi,ne gjuhen Shqipe kemi dhe nje njesi tjeter qe tregon unicitetin e ketij krijimi gjuhesor.Kemi njesine pellas=flas me ze te larte,bertas,e ngre zerin me shume se duhet..
Dhe sa per goi,nuk kemi nevoje te zgjatemi.Njesia goj eshte me renje ne latinisht,shqip..e..e[b]

orakulli wrote:Se si mund te jete shkruajt njesia e sotme flas,qe kur dun gjuhetaret e vone te shekullit te 19 e heqin "e" dhe ne rastin tjeter te "t",d,n,b,k e shtojne,edhe nuk e shtojme tek rasti tjeter si p.sh.tani qe te jete e shkruarteani. Po keshtu me regullat e gjuhetareve te vonuar,te cilet pervec termave qe kane shpik vet nuk njohin gja tjeter ne gjuhe.Ne dialektin jugor,fonetikisht eshte e dallueshme felas.
Por qe ti biem shkurt e te vemi prape tek ujku,jo tek gjurmet e kthyera persembrapthi,ne gjuhen Shqipe kemi dhe nje njesi tjeter qe tregon unicitetin e ketij krijimi gjuhesor.Kemi njesine pellas=flas me ze te larte,bertas,e ngre zerin me shume se duhet..
Dhe sa per goi,nuk kemi nevoje te zgjatemi.Njesia goj eshte me renje ne latinisht,shqip..e..e[b]

ku përdorët fjala - felas, në dialektin jugor dhe jep shembuj...

nuk thohet shqip - pellas ( me bërtitë), por thohet - ti pllet, pllet, plas etj., nuk ka e pas tingullit fillesë P (pllas, pllet, plus, plis,plagë, plagiat, plasje... jo pellitje e pelasje)

pllet lopa e jo njeriu o trutharë!!!

zojs wrote:

orakulli wrote:

Emri – pellazg si etnonom me të cilin paraqitet populli I pellgut të ujit, e që në shkencën tonë të sotme, është hipothetizuar me prejardhje linguistike nga gjuha greke - pelagos – me kuptimin njerëz të detit, apo rrafshinë uji, nga fjala pelargos = lejlek gjoja si njerëz shtegëtarë, kjo është më tepër se një ëndërr spekuative për t’I hedhur hi syve botës, në mungesë të spjegimit shqip, pasi derisot nuk kishte ndonjë hipothezë shqipe të shtruar botërisht.

Sa ka si keto etimologjia e idioteve truthare te djeshem dhe te sotem qe mbajne emrin gjuhetare.Pranojne qe lejleku te behet pellg dhe nuk pranojne qe pellgu te jete pellg.Por "pellg" asht i ndryshem nga *Pelasg'oi me "as".
Ndersa per mua,jo se duhet te dali ne kundershtim,thjesht duke njohur fonetiken shume mire si dhe kodikun e fshehte te shqipes, kemi te bejme me konceptin "felasgoi(j)=fjale ndertuesit e pare si dhe ndertuesit e pare te alfabetit.Nuk mund te eleminojme dot *s(z) nga p(f)elas+goi.

vërtet idiotët trutharë, nuk mund ta dallojnë fjalën greko-sllave - pelag, ngafjala shqipe - pellg, as fjalën greko-sllave - arkipelag, nga fjala shqipe - arkipellg-u, pellgu i ndërtuar

kur flas shqip, unë flas shqip:

jo pelag - por pellg

jo etnonim sll., po etninom, nom etnik

jo toponim sll., po toponom

jo antonim sll., po antinom

sepse fjala nom=emër (nomi i zotit)

ndërsa fjala - nim=asgjë

kështu trutharë!

kush filloi ofendimin këtu, a pseudo-admin? Kush janë idiotët trutharë këtu?

Nuk e di sesa elementare eshte per disa,por fonetika esht kryesore kur ndiqet linja e shkaterrimit,ose ndryshimit te pavullnetshem te tingellimit te pare origjinal gjate perdotimit te vazhdueshem.
Kjo nderhyrje kokeforte per te mbrojtur Unin e shpjegimit tend nuk ka vlere ne shkence,por ne amatorollogji.Nuk e di se kush jeni ju,zujs,por nga menyra e nderhyrjes tende kuptohet qe je shqiptar,por kuptohet gjithashtu qe kerkon te dalesh mbi te tjeret dhe ke shenja te qarta te nji Uni te semure(fatkeqesi kjo per 90% te shqiptareve).
Une sulmova tendecen qesharake per ta lidhur emrin lejlek me emrin pellasg,ndac ne lidhjen llogjike,ndac ne lidhjen gjuhesore.Tendenca e tezave "greke" ka qene qe;
Greket jane autotoktone,ndersa pellasget shtites.Per mua,e vertetuar dhe nga zbulimet arkeologjike ne shqiperi,Itali e gjetke ka qene e kunderta.Greket shtegtare dhe pellasget autoktone.Pellasget,me perjashtim te te pareve te pareve te arvanitasve dhe Tzameve,pjesa me e madhe e tyre pas ardhjes se dyndjeve shumenumershe te lekurgrinjve reth shek 5 para krishtit,u deturan te emigronin tek vellezerit e tyre te se njetes race ne Itali,korsike,Sardenje ose me ne veri te ballkanit( e kunderta e asaj qe pergjithesisht eshte servirur per tu njohur).Historia e grekerve te vertet fillon reth ketij shekulli.Historia e te pareve tane,autoktone qe nga epoka e gurit ne keto troje,eshte historia e vertete e pellasgeve me derivat te tyre te mevonshem helene,dodone,mollose,kaone....Ilir-il i ri eshte nje term permbledhes i derivatit te se njejtes race ne kohen e para dhe gjate perandorise romake.

Une pëllas
Ti pëllet
......
Ka lidhje thelbesisht me te folurin e larte,me bertituren dhe perdoret ne ngjyrime kuptimore si per njerezit ashtu per kafshet.Kuptimi i njeanshem qe merret nga dikush vetem per kafshet,eshte vetem nje ngushtim i tij mendimor.Kur themi;-Mos pëllit ashtu!Cfare ke qe pëllet???
Nuk mund te hiqet dhe perben nje gabim te tmershem fonetik “pllet”.Zakonisht e mendon dhe e ben kur nuk njeh dialektin e tzamerishtes, i cili permban dhe akcentin e fjales pikerisht te ë,element shume i rendesishem ky ne dhenien ne kuptimin e pare te akcentit por qe ne brendesi ka dhe te fshehur nje tendence ngjyruese kuptimore(eshte shpirti i gjuhes se folur,e cila eshte baze e gjuhes).Kemi dy bashtingullore teper te veshtira p,ll qe nuk mund fizikisht te tingellohen pas pasur ne mes tyre “e”,ose “ë”.Nese do tentohej te tingellohej rrezikon te bjeri nga tingellimi njera prej tyre,zakonisht e para “p”.Ndersa persa i perket kombinimit te dy bashtingelloreve si tinguj te folur(per ta pasur qarte dallimin me gjuhen e shkruar) p dhe l,eshte krejt i ndryshem.Pl ndryshon me pll po aq sa ndryshon .pllak(e) me.plak
Tjeter kendveshtrim eshte qe ne gjuhen shqipe shume “b”,e cila e dihet qe ka nje note te rende dhe pozicion me te veshtire ne goje,jane kthyer ne “p”,e cila nga ana e saj eshte me e lehte si peshe tingulli dhe ka pocion me te lehte per tu tingelluar ne goje.Transformimi b>p>ph>f eshte i njohur ne fonetike.

[b][b] [i][b]

Me degjo pak Orakulli, asnjeri prej nesh nuk mund te pretendoje, qe ka celsat e dijes, keshtu qe dhe versionet qe jepen mund ti nenshtrohen kritikes. Ne disa raste kritika eshte e drejte, ne disa raste te tjera jo. Per rastin konkret, une nuk jam dakord me tezen e Zojsit, per arsyet qe shumica jone bie dakort.
Persa i perket tezes sime, une te siguroj qe Pellasget kane qene popull shtegtar, une te siguroj qe "greket" nuk jane ata qe mendon ti, duke bere analogjine me greket e sotem, une te siguroj qe kur pellazget shtegtonin nuk do te thote qe ata braktisnin plotesisht territorin e vjeter, por fara dhe individe te ndryshem te kesaj bashkesie, vitalizonin/rivitalizonin nje territor tjeter.

Fjala Pelasg, mund te mos kete paraqitje grafike te njejte me fjalen lejlek, por gjuha ka sinonimet, dhe ky mund te jete rasti. Per me teper, ne e dime qe pelasg(Jonisht)=pelarg(attikisht) e cila perkthehet lejlek ne shqip(nga greqishtja), dhe ben shume kuptim pe(r)larg. Megjithate, une nuk kembengul , vecse diskutoj, duke e ditur, qe gjuha eshte nje mister mbi misteret, dhe ka te papriturat e saj kolosale.

Persa i perket fjales pëllas po, ajo eshte pjese e fjalorit shqip e dialektit tosk. Une mendoj, se e di dhe burimin; duke qene se femija quhet pjellë, dhe ai qan me ze te larte(pëllet) pra lëshon pallmën , une mendoj se keto dy fjale kane lidhje te pamohueshme gjuhesore. Nese eshte keshtu, ne shkojme prape tek teza e disa studjuesve, qe pellazg do te thote pjellë e bardhë(sipas disave).
Hajt ta diskutojme, linguistika nuk na vjen ne ndihme me anemine e saj analitike shterpe.

Unë them: është më mirë të mos dijsh një gjë, se sa ta mësosh gabimisht, sepse kur nuk din, shpreson se një ditë do të dijsh! Theoria ime për emrin pellgas, nga fjala shqipe - pellg, bie ndesh me tjerët, e jo me shqiptarët, po çfarë t'i bësh kur dikush bën punën e djallit!

Ju nuk keni faj, se gjithçka mësoni nga përkthimet greke, e jo nga ato rrënjet illire paragreke, ju sa thoni se fjalët pelasg e lejlek janë një, sa ndryshoni mendimin:

zeus shkroi: ''Fjala Pelasg, mund te mos kete paraqitje grafike te njejte me fjalen lejlek, por gjuha ka sinonimet, dhe ky mund te jete rasti. Per me teper, ne e dime qe pelasg(Jonisht)=pelarg(attikisht) e cila perkthehet lejlek ne shqip(nga greqishtja), dhe ben shume kuptim pe(r)larg.''

Fjalët pellgas e lejlek, janë krejt të ndryshme, njera shpresh etninom, e tjetra shpend shtegëtar, po edhe kjo fjalë greke - pelargos, shpreh largësi, shtegëtim dhe është me prejardhje shqipe!

zeus shkroi: ''Persa i perket fjales pëllas po, ajo eshte pjese e fjalorit shqip e dialektit tosk. Une mendoj, se e di dhe burimin; duke qene se femija quhet pjellë, dhe ai qan me ze te larte(pëllet) pra lëshon pallmën , une mendoj se keto dy fjale kane lidhje te pamohueshme gjuhesore.''

Sa gabim trashanik: po si mund t'i thohet se njeriu - pllet, kur kafsha pllet e veçanërisht flitet - pllet lopa, gomari dhe kur dikush bërtet shumë, i bëjnë krahasim - çka po pllet si lopa, si gomari - apo si shkruan orakulli, e lakon nëpër rasa të perëmrit (unë pëllas, ti pëllet), si thohet kjo për njeriun ore?

Poashtu, fjala folje - pllet, nuk ka ë mes p-ll, por thjeshtë: pllet, plas, kurse ato fjalët - pjellë e pallmë, ai që thot se kanë 'lidhje të pamohueshme gjuhësore, vërteton se nuk din asgjë, sepse pjella është pasardhësi, kurse pallmë, pallma ka të bëjë me pallën, shpatën, kurse E PALLMJA është bërtima e lopës e gomarit... Nëse dikush thot: fjala pëllas është pjesë e fjalorit toskë, gabon rëndë, se asnjë njeri nuk thot - po pllas - por është një alegori sarkastike, se askush nuk i thot vetes lopë as gomar!

'Çfarë ke që pllet - është fjali alegorike, alegori, sarkazmë!

Edhe për fjalën sinonim-e, gjuha nu ka sinonime, po synonome, dy fjalë kanë kuptime të njejta! Synonom, nome sy, si dy sytë të njejta, emra të njejtë përnga kuptimi.

Askush nuk iu detyron të mos pajtoheni me thezën time - pellgas - pajtohet Shqipja, e ju lodroni nëpër gjuhën greke, nëpër illirishten e deformuar!

zojs wrote:by alfeko sukaraku on Thu Mar 26, 2009 7:46 pm
duke studiiuar mbishkrimet dygjuheshe vrej shpesh qe greket i pershtasin ne greqisht emrat e vjeter...p sh ne nje dygjuhesh liko-greke ne anen shqipe-like gjendet emri PARMENDARI....emer qe ne greqisht perkthehet PARMENONDA. Emri i qytetit PILLENJI perkthehet si PINARA etje etje.kjo na shtyn te besojm se "pellazg=pelarg=lejlek.

sa mirë fillon me dyshimin tënd dhe përsëri përfundon në po atë përshtatjen greke;)

di te na thosh ndonje gje per temen ????

Pellasget jane quajtur popullsia autoktone qe banonin gadishullin grek,detin egje dhe brigjet anatolike perpara invazionit elenik,i cili mendohet qe ka ndodhur ne mijevarin e dyte para Krishtit(mendimi im;shekullin e peste para Krishtit).Sipsa teorive moderne,kombet qe mbajne prejardhjen prej pellasgeve jane Shqiptaret,Grekerit dhe Turqit.
Homeri
Emri Pelasgi shfaqet per here te pare ne poemat e Homerit.Pelasget jepen ne Iliaden si aleate te Trojaneve.
Ne pjesen e poemes se Homerit e njohur si katologu i anijeve,e organizuar sipas nji skeme te sakte gjeografike,ata vendosen ndermjet qyteteve te Ellesponto dhe te Trakeve te juglindjes te Europes,pra ne kufijte midis Trakise dhe Ellesponto.Qyteti i tyre sipas Homerit quhej Larisa,dhe banoret e saj te njohur ne luften detare.Homeri jep emrat e kryetareve te tyre;Iippotoo e Pileo,femijet e Leto dhe Teutamide.
Ne Odisea,Homeri i vendos pelasget ne Krete,se bashku me dy popuj indigjene dhe dy popuj te emigruar,Akejt dhe Doret.Por nuk ben te ditur se kujt prej ketyre dy kategorive kategorie u perkisnin.
Ne Iliade,emrit Pelasgo i jepet dhe nje rajoni te quajtur Argo(Arta???) afer malit Othrys,ne pjesen qendrore te Tessaglia dhe tempullit te Zeusit ne Dodona.Helenet dhe Akejte banojne ne te njeten kohe ne Argon dhe Dodona mikpret Perebei dhe Enieni qe nuk jane pershkruar si Pellasg.
Eurodoti i pershkruan Pellasget si nje popull te vendosur ne Placie(plakie???) dhe Scylace.Eurodoti jep dhe mundesine e vendosjes ne rajone te tjera me emra te tjere si;Samotracia dhe Antandro.Eurodoti percakton me emrin Pellasgji,te gjithe ata qe kane jetuar ne Greqi perpara Grekerve.
Eoforo eshte me interesanti,i cili i percakton pellasget si nje race luftetaresh qe vijne nga nje “vend” dhe kishin kolonizuar te gjithe Greqine,nga Dodona ne Krete,nga Trojada ne Itali.

Pellasgët,nji popull shumë i lashtë,para ardhësit e gjithë popujve europiane,ishin një popull i ndriçuar i cili mësoi gjithë Europën.Pellasgët njihen shumë pak,ose më mirë pothuajse aspak.

Alfabeti i këtij populli të panjohur quhej Pellasgjik.Sipas DIODORO il SICULO,i cili na informon që poetet para Homerit shkruanin pikërisht me këtë alphabet.Po DIODORO shkruan që koha e përdorimit të këtij alfabeti është të paktën 10 shekuj para krishtit.

Gjithashtu DIODORO shkruan që ishin pëllasgët që sollën të parët alfabetin në Itali,dhe në pjesën tjetër të Europës.,duke vazhduar në përshtatjen dhe përmirësimin e vazhdueshëm të tij.

Gjithashtu edhe Plinio il Vecchio mbështet përshkrimin e DIODORO-s.

Virgilio në “Eneide” (VIII,V,62-63) shkruan:

“Thuhet që banorët e parë të Italise sonë quheshin Pellasgë”

Nga autorët e antikitetit kuptojmë që para arritjes së Grekëve,territori ku ata u vendosën quhej Pelasgjia.Burime të ndryshme japin të dhëna që Grekët mësuan nga Pellasgët jo vetëm punimin e metaleve,ndërtimin e mureve,por morën dhe mënyrën e shkrimit dhe bënë të tyre perënditë dhe emrat e tyre.

Autori tjetër PAUSANIA në Librin e tij Arcaida(Libri I VIII,1,4,6) shkruan:

“Arkadët thonë qe Pellasgoj ishte i pari që lindi në tokën e Arkadëve.Meqënëse Pellasgoi u bë mbret,vëndet u quajtën pellasgjia për nder të tij”

Autori PINDARO në Carminia,Fragmenta Selecta,I,240) shkruan:

“Duke na sjellë një dhuratë të bukur,toka lindi të parin qënie njerëzore në Arkadia,të shenjtin “PELLASG”,shumë kohë më parë sesa të ishte Hena”.

Thënia e Pindaro është shumë e diskutueshme.Ajo mund të kuptohet si frymëzim poetik,ndoshta deri ne atë mitologjik,megjithese disa shkencëtarë kanë demostruar që Hëna është një copë e shkëputur prej planetit tone.

HOMERI në veprën e tij ILIADA (II,840-843)përmënd pellasgët si aleatet e Trojanëve dhe tregon që Akili i lutej vetëm “Zeusit pellasgjik të Dodonës”(Iliada,XVI,223).HOMERI I përmend ata edhe si “Populli i Kretës”(Odisea,XIX,177).

Historiani EFORO duke ju referuar një pjesë të Esiodo,që thekson traditat e një populli të pellasgëve në Arkadia dhe shtjellon një Teori që ky popull ishte një popull luftëtarësh të shpërndare prej nje Atdheu që kishte filluar të kolonizonte gjithë Grëqinë shumë kohë më parë,arsyja për të cilën autoret antike theksojnë emrin e tyre.Ata kishin populluar terrenet prej Dodonës,Kretës deri në Itali,ku vendosjet e tyre janë shumë mirë të dallueshme akoma në kohën e elleneve dhe janë në lidhje të ngushte me “Tirren-et”.

Muret e qytetit të Athinës,të cilat janë të ndërtuara ne blloqe guri të punurar në formë të çregullt(jo kub,ose paralelopiped) ,pa përdorimin e llaçit kanë pasur emrin “muret pellasgjike”,emrin e atyre që u mësonin grekëve mënyrën e ndërtimit me gurë,mënyrën e të shkruajturit dhe Kulturen e tyre.

Civilizimi njerëzor ka filluar me pellsagët duke u nisur nga vëtë shkruesit e lashtësisë.Janë vetë autoret e lashtësisë që theksojnë këtë.Ata bazohen dhe në autorë të tjerë të cilët përcaktohen si “antike,por që veprat e tyre nuk mund të vinin të shkruara deri në ditët tona.

Pellasgët janë aleatët e Trojanëve,ashtu si Dardanët,Thrakët e të tjerë.Pellasgët janë të lidhur me Dodonën e Çamërisë së sotme e cila fillonte ne Artë e Prevezë e ndoshta mbaronte ne Beratin e Sotëm.Po kështu si Athina,muret e Beratit kanë të njëjtën structurë ndërtimor,mbajnë të njëjtat karakteristika me atë të Athinës.Ato janë të ndërtuara me Gurë ciklopike të punar nga pellasgët.Keto lloj ndertimesh i hasim ne Rome(Colle Palatino),nga Azia e vogel dhe deri ne Spanje.Muret e tyre quhen dhe ndryshe “muret cikllopike”.
Shkrimi i lemnos nuk eshte zberthyer deri me tani me asnje prej gjuheve Europiane,pervecse me ane te gjuhes Shqipe,realizauar nga N.B.Vlora.
Marre nga Wikipedia ne Italisht;

Nermin Vlora Falaski, nel suo libro "Patrimonio linguistico e genetico" (scritto anche in lingua italiana), ha decifrato iscrizioni Etrusche e Pelasgiche (come la Stele di Lemno) con la lingua odierna Albanese, la sola lingua con la quale, tuttora, si possono tradurre quelle iscrizioni. Tutto questo proverebbe che gli Albanesi siano gli odierni discendenti dei Pelasgi, uno dei popoli più antichi.

orakulli wrote:
Pellasgët janë aleatët e Trojanëve,ashtu si Dardanët,Thrakët e të tjerë.Pellasgët janë të lidhur me Dodonën e Çamërisë së sotme e cila fillonte ne Artë e Prevezë e ndoshta mbaronte ne Beratin e Sotëm.

Natyrshem lind pyetja: 'po ata qe sulmuan Ilionin(Trojen) a nuk ishin Pellasge'? Natyrisht qe po. Po cndodhi me ta? Nje pjese disa shekuj me vone, u quajten Helene, nje pjese tjeter ruajten emrin origjinal pellazge, kurse nje pjese tjeter u quajten pellazgo-barbare qe jetojne ne kufijte e Heleneve(epirote, trakas, maqedonas).

Por jo detyrimisht Pelasget kishin nje paraardhes me kete emer, mitologjia eshte ajo, qe e emerzon origjinen e perbashket te ketij populli te madh, per te treguar fillesat e tij, dhe natyrisht, krahasimi me vjetersine e Henes, eshte figurativ, dhe ka per qellim te tregoje, se sa te lashte ishin keto popullsi.

Studimet e para akoma te brishta gjenetike kete sinjal japin qe;Shqiptaret kane ne keto troje qe nga epoka e gurit.Po keshtu shkrimet e autoreve te lashte kete konfirmojne per pellasget,qe perkundrazi nuk kane qne shtegtare por banorete e vetem para ardhjes se shtegtareve,te cilet me vone dalengadale zunje rrenje.Dhe shtegtare ne Ballkan jane;
Grekerit,Bullgaret,Serbet,Turqit.
Pellasget kishin alfabet.Kete e konfirmojne dhe zbulimet ne Varna te Bullgarise mbi dokumentimin me te hershem ne toke te alfabetit dhe shkrimeve,te cilat jane plotesisht te pazberthyera.Ato kane nje moshe qe sejcili mund te qeshi me moshen e re te Greqise dhe Romes,ato jane reth 8000 vjecare.6000 vjet diference kohore te shkruari me Grekerit dhe Romaket.

orakulli wrote:Studimet e para akoma te brishta gjenetike kete sinjal japin qe;Shqiptaret kane ne keto troje qe nga epoka e gurit.Po keshtu shkrimet e autoreve te lashte kete konfirmojne per pellasget,qe perkundrazi nuk kane qne shtegtare por banorete e vetem para ardhjes se shtegtareve,te cilet me vone dalengadale zunje rrenje.Dhe shtegtare ne Ballkan jane;
Grekerit,Bullgaret,Serbet,Turqit..

Studimet gjenetike ndihmojne por nuk mjaftojne. Kombet e reja te lindura gjate shek 18-19(serbe, greke etj)erdhen e i rriten permasat e tyre etnike me lende te pare material gjenetik shqiptar, qe erdhi krahas me zgjerimin e territoreve dhe asimilimin.
Pra nje malazes, serb apo grek nuk eshte cudi qe te kete gjak fare te ngjashem me nje shqiptar. Pra, duke u zbatuar vetem ne vecimin e materialit gjenetik per percaktimin e karrakterit etnik do te marrim rezultate te gabuara, si psh shqiptaret mund te dalin sllave.

Pellasget kishin alfabet.Kete e konfirmojne dhe zbulimet ne Varna te Bullgarise mbi dokumentimin me te hershem ne toke te alfabetit dhe shkrimeve,te cilat jane plotesisht te pazberthyera.Ato kane nje moshe qe sejcili mund te qeshi me moshen e re te Greqise dhe Romes,ato jane reth 8000 vjecare.6000 vjet diference kohore te shkruari me Grekerit dhe Romaket

Kjo eshte mese e vertete, te ashtequajturat shkronja pellazgo-fenikase egzistonin shume para kohes te etnive tashme te identifikuara nga historia si psh fenikas e greke. Me shume se njehere e kemi provuar kete. Problemi qendron tek gjuha e perdorur ne to si kjo ketu:

Cfare gjuhe eshte kjo? Paraardhesja e grekes se sotme apo e shqipes se sotme?
A mos eshte falsifikim? A mos eshte me e re se c'paraqitet?

Une tentoj nga ideja qe ajo eshte paraardhese e shqipes, kurse greqishtja e re adoptim i saj.

Per te qeshur duke qare,thuaj.
Une nuk do te desha te tregoja disa nga sekretet e kodeve te gjuhes shqipe per arsyen e thjeshte te mbrojtjes se d.autorit.Do te mjaftohem vetem me te dhen konkluzione.Une e kam analizuar gjate kete emer dhe kisha shume versione;
1.Njerezit qe vine nga banimi i meparshem neper shpella.s'pell'g(ne anglisht jep tjeter gje; spell=flas,sot germezoj,anon nga shkruaj,alfabet)
2.Njerezit qe vinin nga nga banimi neper shtepit e ndertuara ne uje,neper pellgje(jo shtegtare).pellgas(vetem shqip)
3.Njerezi qe trashegonin aftesine e te folurit te zhvilluar.felasgoi(shqip-latinisht).
4.Njerez qe vinin nga lashtesia.lasht=lasg(vetem shqip).
Duke ditur mire kodiket shume te rendesishem te S,T,G. Dola ne mbeshtetje te pikes 3.
Ndersa p nuk ka kodik,kodikun e saj e ka “b”-ja.Eshte vetem shendrim I qellimshem per te rritur mundesine e shtimit te fjaleve.
Njesite gjuhesor ne fillim kane qene shume pak.Ato ishin per shume kuptime.Dalngadale ato shtoheshin duke u ndryshuar duke u specifikuar ne kuptimin qe percaktonin.Sot dallohet Shqipja dhe Anglishtja per shumekuptimesh brenda nji njesie.
Tek grupi;fi-fillim+al-fjal=dha nje njesi ne rigrupimin e dyte..fial,fjal,felas,flas,pellas,lab,lap,llap,laf,llaf,llafazan=llaf'a'zan,llagap.Emri p.sh. e ka pas sensin e lidhur ngushtesit me kocpetin “cfare fjale duhet te ti tingelloj qe ti kuptosh qe po te therasin pikerisht ty”.Emri nuk ka qene per tu regjistruar ne regjistrin e gjendjes civile qe kur lindje.Kjo theritje kishte rendesi;per te dalluar nga te tjeret,per te lajmeruar ne nje moment rreziku..per te bere pune te ndryshme e te tjera.Dh e “pellitura” eshte nje koncpet per tu marre vesh me njeri tjetrin dhe jo per tu marre vesh me lopen.Lopa pellet,por ka edhe njerez qe pellasin me ze te larte.Sepse pellitja lidhet me “nxjerrjen e tingujve sonore,nuk ka rendesi se cilat corda,kafshe apo njeriu”.
Ne sensin e drejtuar qe ne kemi sot,kemi ngushtuar rezen e kuptimit per cdo njesi.Por nuk ishte keshtu para 2 mije vjetesh dhe aspak keshtu para 10 mije vjetesh e me larg pas ne kohe.Ne sensin e “al-la” qe prodhohn njekohesisht fial dhe llaf,dimensionin negativo-pozitiv(preferoj termat e mi),kemi gjithmone kendin e te folurit.Por problemi ngaterrohet ne etimologji e fonetike,sepse kodi “a” perdoret dhe ne levizje,perdoret dhe ne simbolimin e jetes njerezore si filliues...Eshte shumedimensionesh(po nuk ndryshon nga koncepti 0,1).Kjo sepse kendgjykimi i te pareve tane ishte me i mpreht ne kete drejtim.Ata ishin gjithmone ne analiza,krijim dhe shtim fjalesh sepse kominikumi ishte nji domosdoshmeri mbijetese.Rreziku per jeten ishte i lidhur drejperdrejte me aftesite per te komunikuar sa me mire kolektivisht per te rritur masat mbrojtese,kjo deri ne nje moment te caktuar kohor kur u arrit mbushja me nje numer te caktuar fjalesh qe realizonin keto nevoja primare.Ne sot i shikojme i gjetem te gatshme dhe i shikojme njesite gjuhesore mekanisht,duke I regjistruar ne memorie ne kuptimin e tyre shume specifik qe kane marre.Nuk kemi pse te vrasim mendjen si ta bej,si ta ndertoj.Ndersa te paret tane ngeleshin pa goje per nje veprim te ri ose objekt te papare me pare dhe te papercaktuar me emer te vecem ose nje veprim pa I dhen nje folje(qe ishte emertim ne kuptimin levizor abstrakt).Dhe kur ngelesh pa goje,ju e dinni shume mire perfundimin/eshte njesoj si te vesh,te jetosh e te punosh ne Kine pa ditur Kinezcen.Me keq do te ishte sikur Kina te ishte nje pyll i dendur i mbushur me kafshe te egra.
Une qe kam degjuar pothuaj gjuhet kryesore sot,kam pare vetem nje gje;ato jane shume te varfera fonetikisht ne krahasim me gjuhen shqipe.Pellasget kishin aftesi te krijonin fjale dhe shfrytezuan te gjtha perkembimet fonetike te mundshme.kjo dhurate na ka ngelur e plote neve dhe gjuhes angleze.Disa gjuhe skane ll,disa te tjera ë,z,b,q,gj....e tj
Prandaj maja e kultures boterore perfaqesohet vetem prej trashegimtarev te tyre.Gjermanet quheshin barbare,por ata I kane dhene botes filozofe,shkencetare etj...Te egrit Irlandeze,skoceze,anglezett,nordiket mbajne sot zhvillimin e teknollogjise dhe drejtimit boterore.Ata trashegojne aftesite e te bardheve pellasge qe ishin krijues,e cila shpertheu majesisht me shpikjen e tyre te madhe alfabetin,8000 vjet me pare e vazhdon sot me programt e sofistikuar kompjuterike qe kane te njetin parim me formimin gjuhesore matricor matematiko-llogjik.

edhe une e shoh me dyshim iden e shtegtarve.Ne radhe te pare Dodona mbahet si 5000 vjecare edhe gjendet diku ne Tomorre.Ideja me shtegetar eshte nje ide e mbrojtur dy shekujt e fundit..ler te mos harrojm se te gjitha historit evropiane(kryesisht) e mbajn veten e tyre si te prejardhura nga Troja e perreth..po keshtu thote edhe i gjithe antikiteti.

ZEUS10 wrote:Cfare gjuhe eshte kjo? Paraardhesja e grekes se sotme apo e shqipes se sotme?
A mos eshte falsifikim? A mos eshte me e re se c'paraqitet?

Une tentoj nga ideja qe ajo eshte paraardhese e shqipes, kurse greqishtja e re adoptim i saj.

Zeus

une kam punuar mbi mbishkrimin e pretenduar si te viteve 735-725 p e s....Po te vresh e kujdes aty do vresh germen "f" te alfabetit jonik qe adoptuan greket me 402 p e s.Germa "F" shfaqet per here te pare ne shek 4 p e s ..keshtu e pranojn gjuhtaret greke ne mes tyre edhe Ioan Stamataku.Lind pyetja ": Si ka mundesi qe mbishkrimi te jet i shek 8 p e s edhe germa ne fjale te shfaqet per here te pare ne shek 4 p e s ..me kete forem??