HISTORIA E LABERISE

Nezir Myrta / ETHYMOLOGJIA E EMRIT LABËRIA


Etninomi – Lab

Toponomi - Labëria


Historik i shkurt


Labëria si krahinë shqiptare që nga shek. 16. përfshinte territorin e Shqipërisë Jugore, nga Vlora, deri tek kufiri grek në jug, afër Sarandës, ngjit me Gjirokastren (Argjirën e lashtë), e zgjëruar në lindje deri në Tepelenë, mendoj se është një tkurrje e madhe historike, e historiografike, nga epokat e lëkundjeve tranzitore, nga veriu ballkanik, e mbetur si fis illirian – labeat, labeatët, deri kohëve të fundit, shihen parabollë historike, sot nga veriu e jugu i shtetit shqiptar londinez, nga Shkodra deri në Vlorë. Studjuesi J. G. Hann, i lidhë me fisin Kaon, kaonët, ‘’Kaonia e lashtë, dmth. Të gjitha tokat e Vjosës së Poshtme, e detit, quhet labëri, e vendasit – lab’’. Ndërsa Sami Frashëri, mendon se Labëria nuk përbën vetëm Progonin e Permetin, Labëria shtrihet në jugperëndim të Shqipërisë, nga lumi Vjosa në lindje e verilindje, deri në bregdet të jonit e Adriatikut, në Perëndim, ndërsa në jug kufizohet me lumin Pavëll. Kemi disa përkufizime hartografike të territorit të Labërisë, duke bërë disa ndarje etnografike - vizitorë të ndryshëm. Tukididi (629 p.e.r.), përmendi fisin illirian epirot – Kaonët, a nga mesjeta njihet si fisi i plesejve, Plesati i sotëm. Poashtu, studjuesi Rrok Zojsi, përkufizon labërinë mes tre urave: të Drashovicës, të Tepelenës dhe të Kalasë afër Delvinës – ku nuk mendoj një përkufizim të tillë, vetëm mes atyre tri urave, ngase gjatë pushtimeve të huaja, ndryshoi edhe territori, sipas ndarjeve kadastrale të huaja (!). Gjatë pushtimit otoman, labëria ishte pjesë e Krahinës së Janinës (Vilajeti i Janinës).

Po, cilat janë karakteristikat primare të labëatëve shkodran theuton, deri tek labët e rrethinave vlonjate, që përceptojnë lidhje koherente si fis labeat, që sot thirret me etninomin - lab? Nuk di të ketë ndonjë shkrim përgjegjës i kësaj pyetjeje derisot, në mos mund të ketë nga dikush, vetëm ndoshta si ndonjë citim preftimthi, të kësaj parabolle historike, që sot për dikend duket e larguar në pika strategjike hartografike, nga dy qytete Shkodër e Vlorë, sot me ndryshime të thella linguistike, leksikore e fonomorfologjike, që përbëjnë pjesët e tyre, veçmas edhe dy dialekte të ndryshme, të folme gege e toske, si edhe ndryshimi i shprehjes së arteve muzikë, rithe fetare (duke thithur orthodoksizmi nga jugu e katolicizmi nga veriu) edhe ndryshime në doke dhe zakone popullore, në etnografi, sikur sot duken si dy pole të ndryshme të kulturës shqiptare, nga ndikimet pushtuese. Anipse përkatësia fetare nuk ishte as është përcaktuese e qenies etnogjenetike shqiptare, të popullësive të shpërndara nëpër trungun arbëror, për shkaqe historike.

Etninomi – lab

Etninomi – lab, që lidhet me labët, e fisin e Labeatëve illirian, mendoj se ka një shtrirje shumë më të gjërë, territoriale, jovetëm si parabollë historiografike (veri e jug të Shqipërisë së sotme), por kapërcen deri tek rrënja – lib, tek emri – liburn, deri te fisi – liburnët, ku vet fjala – lab, me tre tinguj duhet të jetë para emrit – liburn, jovetëm si emërtim më i shkurtër, por edhe si pjesë e profesionit të një fisi të hershëm illirian, lundërtarë detesh edhe po të krahasojmë anijet liburne, që ishin krejt në veriun illirik (ballkanik), Liburnia edhe Labia Tan, kanë ngjashmëri që duhet t’i përkasin të njejtit fis illirian, por që gjatë dyndjeve, përhapjeve veri-jug, mbeten të ndarë, si banorë pjesërisht të tokës, e të detit, por që udhët detare i sollen nga veriu i Adriatikut, deri në jugun adriatik. Edhe Liburnia edhe Labia Tan ishin illiriane. – Fjala liburn, lidhet me fjalën li (lini), e burn – barkë, ku këto dy rrënje formuan emërtimin – liburn, prej nga rrodhi emri i fisit liburn, si etninom dhe toponomi Liburnia, liburnët. – Ndërsa etninomi – lab, mendoj se shtrihet shumë gjatë bregdetit adriatik, duke u vendosur nëpër shumë treva illire, deri tek tkurrja e fundme, e territorit të sotëm të Labërisë, si pushim historik.

Mendoj se kemi tre rrënje shqipe-illirishte: LAB, ALB, ABL, të cilat ndryshuan fonetikisht në histori, si fonetikë historike, me ndryshimet pushtuese të huaja, si krijues a formues të derivateve linguistike të toponomeve: Labëri, Albanoi dhe Ablona, për të cilat duhet gjurmuar mëtutje. Ndeshjet e kulturave të ndryshme të afërta e të largëta, u bënë dhe u shtresuan tradicionalisht tok me traditën autoktone illire, pikërisht mbi Illirinë Antike, ngase ishte pikësynimi i të gjitha perandorive të botës së Antikuitit, deri në zhbimjet e shfarosjet perandorake trekontinentale euro-afriko-aziatike – si dhe shtresimi i atyre kulturave mbi illirët antik, deri edhe në shuarjen e një kulture madhore botërore epokale, deri në zhdukjen e një gjuhe botërore të kohërave – illirishten e lashtë edhe deri tek epiteti – barbar, duke mos mundur t’i zhdukin rrënjesisht. – E si mos t’i quanin barbarë, një popull aq të madh historik, illirët, kur mbi ta, rëndoi tmerrshëm robëria trekontinentale të përmasave botërore – a nuk të bën robëria barbar? A nuk të mbetet egërsia e robërive shekullore mbi supe e mendje? Si duhej t’i prisnim na pushtuesit barbarë, përveç se edhe me barbari, apo duhej që edhe na shqiptarët, si e vetmja rrënje e shpëtuar illire, të tjetërsoheshim, të tëhuajsoheshim, të asimiloheshim, sikur dhjetra popuj tjerë, nga po të njejtat fise illire? Mendoj se pikërisht ajo ‘barbaria’ illire, shpëtoi popullin shqiptar, duke mos mundur askush derisot milleniuseve, të na zhduku faren, rodin e sojin shqiptar-illirik! Të gjithë ata të nënshtruar, që nuk kishin epitetin barbar, u zhduken në epitete perandorake të qelbura, si popuj e dietarë të tëhuajsuar oborreve perandorake të kohës! Shpëtuan ‘barbarët’ shqiptar illirik, që nuk iu shtruan barbarëve! Shpresoj, me të drejtë sollem edhe kët ndërmjetës theorik këtu, në përgjigje të ethymologjisë së emrit etnik – lab dhe toponomit Labëria!

Shprehja e lashtë LLABIA TAN që ishte mbishkrimi i anijes labeate, e filluar me tingullin A pa tra, pa vizë në mes, që sot është tingulli sllavishte dhe sot shenuar me tingullin dyfish LL, paraqet disa forma etninomesh të sotme, ku lidhet deri me etninomin – Llap deri te Anamorava (Marga illire), si përhapje ekzistenciale e kohës, pjesë popullësie e larguar nga deti, në thellësitë dardhane, me ndryshimin fonetik të tingullit – b=p, që në një të hershme të largët, paraqesin të njejtin fis illirian. Koncepti Llabia Tan, mendoj se ka kuptimin e përgjithësimit, bashkimit, unitetit të të gjithë labeatëve, në theksimin – krejt Llabia, Tan Llabia – LLABIA TAN, si formë e sotme – pan, pan-albanian, nga e dikurshmja shprehje – pan-illirian, ku Illiria shtrihej Kaspik e Adriatik.

Toponomet e sotme që formuan etninome përkatëse të Labërisë: Dukat, Mesapllik, Arbëri, Kurvelesh, Zhurdhat, Kardhiq, Rrezomë, Rrënza e Tepelenës, nga Pogon, Permet, Himarë, kanë domethëniet e tyre, ashtu sikur kanë edhe emrat: Agron, e Theuta e lashtë, që fjala teutë, në shqip thohet Theutë, Theuta, që formoi fjalën arabe tehuti, the, folje shqipe, që sipas fjalës teuta, nuk mund të gjejmë ethymologji të sigurtë. Kur hasim në mes të toponomit Labëria, toponomin Arbëria, duket sikur të ishte një toponom Albëria, nga Labëria, ku siellen rreth një strumbullarit onomasiologjik illirian antik – por që rrënja – lab, mbeti vetëm pjesë e një territori të sotëm, nga Vjosa e deri në det.

Përderisa toponomi Gjirokastra, rrodhi si derivat morfologjik, nga emri Argjiro dhe emrit kastra, pronësia kadastrale, vendi i Argjiros, siç mendoj – edhe toponomi Tepelenë, vie nga fjala – tepe dhe – lenë, si kuptim i mençurisë, tepe lenë, tepe lindet. Në disa raste emërtimet rrodhën edhe si pasojë e zejeve, poashtu edhe si pasojë e karaktereve të njeriut, ashtu sikur i thirren tjerët përrreth tyre dhe mbeten në topografinë e sotme.

Labeatët, lidhen deri me liburnët histrian, ku vet fjala histria (Istra e sotme), mendoj se lidhet me emrin e rrjedhur – histori-a, po edhe me theutonët, brezi illirian gjatë kohës së Theutës illire – këta tre emra përbëjnë një degë illire në vete, ku bregdeti i largoi aq shumë nga njeritjetri, lundrimi: Histri – Trieshtë – Dubrovnik – Ulqin – Shkodër – Dirrës – e deri në Ablona – Aulona (Valona), Vlora e Saranda, rreth Adriatikut, e Jonit, që përshkoi deri tek Morea e bregdeti egjean, ku lidhet deri tek Gryka e Dardhanelleve dardhane, e tek Kaspiku në Lindjen illirike! Por, që detaria antike illiriane aq e zhvilluar nëpër kohë, kërkon studime më rrënjesore të paanshme historike e historiografike edhe të përmasave kontinentale europiane, duke kaluar në dy brigjet adriatike, në Italinë Jugore e Lindore të sotme.

Labet nuk jane Kaon????? Ipetare, Epiriotas..?

pirro wrote:Labet nuk jane Kaon????? Ipetare, Epiriotas..?

E ku po e di ti që nuk janë Labët - Kaonë? Po - Ipetare, pse? Lehtë është të thuash, nuk është ashtu, por si është?

E di ti, kush janë Kaonët?

Plotësoni themën...

zojs wrote:

pirro wrote:Labet nuk jane Kaon????? Ipetare, Epiriotas..?

E ku po e di ti që nuk janë Labët - Kaonë? Po - Ipetare, pse? Lehtë është të thuash, nuk është ashtu, por si është?

E di ti, kush janë Kaonët?

Plotësoni themën...

E ku po e di ti që nuk janë Labët - Kaonë?

Une nuk jame historian... po historin e kame si hob....!
Une personalishte di qe laberia, kurveleshi ne lashtesi quheshin kaon... ( une jame nga ajo zone me origjine).. dhe kaonet ishin fis Epiriot... apo jo...? pastaj qe epiriotasit dhe iliret jane e njeta gje jame dakort!!!

Ipetare, pse?

Kohe me pare kame lexuar nje artikull ku thuhej qe Camet i thone shqiperise Iperi, Ipetare.. dhe mu duke shume interesante...
Dhe personalisht kur debatoj me kluysherit greke ne forume te ndryshme i theme qe Epirus ose me mire Iperios ( ne greqishte) ose akoma me mire Iperia ( ne dialekt toske) vjene nga Ipe qe ne dialekte toske do te thote Shqiponje, Shqipe.... dhe Epirus do te thote vendi i shqiponjave.. Shqiperi... pra Iperia do te thote Shqiperia.
Po jo vetem kaqe Ipur, Epur ne shqipe do te thote i larte, malesi.... dhe dihet qe shqiponjat jetojne ne male...

Po ketu ne itali kame njohur nje djale came, qe me tha qe camet i thone shqiperise shqiperi dhe jo iperi... Ndoshta iperi do jete ndonje terme i vjeter qe eshte humbur me kalimin e kohes...
Ju si e mendoni...? egzistone fjala Iperi dhe Ipe ne ndonje dialekte te jugut....??

E di ti, kush janë Kaonët?

Une di qe kaonet jane nje fis Ipetar ( epiriot)...di qe jane pellazge.... nga ato qe di.., edhe vete une jame Kaon.... po sic ta thashe nuk jame historian apo linguist... mirprese cdo fakete, informacion tuajin mbi Kaonet...

pirro wrote:

zojs wrote:

pirro wrote:Labet nuk jane Kaon????? Ipetare, Epiriotas..?

E ku po e di ti që nuk janë Labët - Kaonë? Po - Ipetare, pse? Lehtë është të thuash, nuk është ashtu, por si është?

E di ti, kush janë Kaonët?

Plotësoni themën...

E ku po e di ti që nuk janë Labët - Kaonë?

Une nuk jame historian... po historin e kame si hob....!
Une personalishte di qe laberia, kurveleshi ne lashtesi quheshin kaon... ( une jame nga ajo zone me origjine).. dhe kaonet ishin fis Epiriot... apo jo...? pastaj qe epiriotasit dhe iliret jane e njeta gje jame dakort!!!

Ipetare, pse?

Kohe me pare kame lexuar nje artikull ku thuhej qe Camet i thone shqiperise Iperi, Ipetare.. dhe mu duke shume interesante...
Dhe personalisht kur debatoj me kluysherit greke ne forume te ndryshme i theme qe Epirus ose me mire Iperios ( ne greqishte) ose akoma me mire Iperia ( ne dialekt toske) vjene nga Ipe qe ne dialekte toske do te thote Shqiponje, Shqipe dhe Epirus do te thote vendi i shqiponjave.. Shqiperi... pra Iperia do te thote Shqiperia.
Po jo vetem kaqe Ipur, Epur ne shqipe do te thote i larte, malesi.... dhe dihet qe shqiponjat jetojne ne male...

Po ketu ne itali kame njohur nje djale came qe me tha qe camet i thone shqiperise shqiperi dhe jo iperi... Ndoshta iperi do jete ndonje terme i vjeter qe eshte humbur me kalimin e kohes...
Ju si e mendoni...? egzistone fjala Iperi dhe Ipe ne ndonje dialekte te jugut....??

E di ti, kush janë Kaonët?

Une di qe kaonet jane nje fis Ipetar ( epiriot)...di qe jane pellazge.... nga ato qe di edhe vete une jame Kaon.... po sic ta thashe nuk jame historian apo linguist... mirprese cdo fakete, informacion tuajin mbi Kaonet...

[i]mirë pirro, shoh që mund të komunikojmë dhe mirë që jeni me origjinë nga ajo trevë. Zona nga Vjosa e deri në det quhej në lashtësi - Kaonia. Ndërsa Iper/Iperi-a, që çamët thonë, është pjesë nga emri - skiperia, skipetar - sk-ipe, sk-iper, sk-iperia = Iperia/Iperios, si shkurtesë emërtimi për - shqiptar - skipetar - skipe=shqipe. Këtu është një problem shumë i madh shkencor, më shumë si problem fonetik, sepse në fillim ishte fillesa S, tek emri skipe-tar, në antikë, kurse më vonë kemi altrnim tingulli (ndryshim tingulli) -S=SH dhe @farë unë shoh shumë diskutabile, është theksimi bukval direkt, i drejtpërdrejtë i tingullit latin - q=kju, q=k, pra u muar vërbalisht - q=q shqip, në vend se të ishte - k, në disa emra e folje shqipe, që ndryshon nga e folmja e popullit, sepse po të ishte drejtë - SKIP, SKIPE, SKIPETAR (etninomi) dhe SKIPERIA, me siguri do të njihej emri Shqipëria dhe jo Albania (që herë thonë nga Albanoi, Albanopolisi dhe qarqet e huaja e binë nga Albania e Kaukazit, duke e çthurur origjinën e emrit e të vet shqiptarëve)! Natyralisht vërehet, se ka vështirësi fonetike çdokush që thekson - shqip, shqiptar, Shqipëria (përveç shqiptarëve), ku tingujt sh+q, në toktheksim, japin një fonetikë të deformuar (shq), kur kemi emërtimet: shkup, skard (scard), shkodër (scodra) dhe atëherë do të binte të thohej - shqup, shqard, shqodër-shqodra (nëse dotë merrej direkt tingulli - q, si q, e jo si - k (kju)...

Emri - skipe - skipetar, është emër i nderuar admiruar adhuruar nga arbëreshët nën Greqinë edhe nën Italinë, po edhe tek kolonitë tjera shqiptare nëpër botë... Arbëreshët, kur donë të të ngritin, thonë: je skipetar? A je skipetar? Skiperia!

Pra, fjala IPER-i-a, vie nga - skiperia dhe iper - iperiot - epirot është pjesë Epirote, e Epirit - por që mendoj, se vet fjala IPER, e lashtë, formoi edhe emërtimin - IBER p=b, duke formuar emrin e fisit illirian - iber, iberët, që u përhapen deri në Pirineje (piri, epiri), sot iberët e Spanjes - duke e fuqizuar theksimin e tingullit - p, në b - ashtu sikurse emri serb, b=v greke, ishte serv - shërbëtor, argat illirësh parase të vijnë sllavët (lexo:rusët) me zjarr në Ballkan shek 6. (513 e.r)!!!

Sot çamët e arbëreshët në tërësi janë mësuar deridikund ta theksojnë emrin - shqip, shqiptar e Shqipëria (anipse me zor), nëtë kundërten e atij theksimit të hershëm - Iper-i-a...sepse sot jemi më të lidhur, më të ofruar gjeografikisht dhe që duhet të jemi edhe etnikisht e ideologjikisht...

Emri skipe, lidhet deri me Thotin Skipe, themeluesin e hieroglifeve të para, ku edhe në disa gjuhë i.e. ka kuptimin e shqipes, anipse thohet natyrshëm në ato gjuhë, si psh. në ang. skip=kce, kërcen, kapërce, si formë fluturimi figurativ etj.

Faleminderit zojs!
atehere emri skipe, skiperi, .. eshte me i vjeter se emri Iliri..?

pirro wrote:Faleminderit zojs!
atehere emri skipe, skiperi, .. eshte me i vjeter se emri Iliri..?

Nderi juaj, Pirro!
Emri - skipe lidhet me Thotishten - Thoti Skipe (thot, shqip/ thoth, ang./ tehuti, arab./ tot, sll./...), me lashtësi para Përmbytjes se Madhe, të Atllantisit, me burim, rrjedhë nga Atllantishtja, Atllasi (që më vonë u imitua edhe në pjesë tjera të botës: Mediterranit /Mesdheut, Egjeut, Adriatikut, Jonit, Tirrenit.../, por Atlantis ishte e është Toka Vendi i Atit, Atvendi, Atvandi/ Landi i Atit, Atllandi/ Atllanti d=t/

Po, emri - illir /hillir-illir, illyr/ është i lashtë sa dielli, hylli i dritës, i lashtë sa vetëdija e parë e njeriut, që besoi në zotin Ra, Dihell, dill, dielli, e popullin illirian, duhet ta marrim popullin më të lashtë pellgazgjik - pëllgasët e parë, 'pellgasët hyjnor', sipas Herodotit.

Kështuqë, parase të shihte njeriu skipen, shqipen - pau dillin, diellin /dihell=helli që di, që krijon jetën mbi Tokë, zoti i tokës!Kurse shqipja - skipe, skipja si symbol e besim rrodhi pastaj... si zgjuarsi e njeriut, lakmi nga shqipes, vrojtimit, guximit të saj, adhurimi ndaj skipes...dri tek zojsi/zeusi, e tutje deri tek gjithë perandoritë e botës, e derisot si symbol mbi flamurin amerikan...

Shqipja - dhunëtia/dhanëtia e njeriut - njeriu skipe - skipetar, ai që më së afërmi i përngjet...e kush është e mbetet ai njeriu, mbetet të shihet e verifikohet - por nuk na quajten - skipe, pa asgjë, kot - kur kemi shprehjet e lashta /che sovra gli altri, com Aquilla vola=që përmbi tjerët si Shqipe fluturon / flutron, flatron/ - ku iu kushtua Pirros në betejë origjinalisht dhe u thirrën illirët-arbanasit - skipetar, e vendi - Skiperia, që them me bindje, se po të ishte paraqitur ai emërtin, toponom për atdheun tonë, sot do të thirrej botërisht e njihej - Skiperia, e jo Albania.

zojs wrote:

pirro wrote:Faleminderit zojs!
atehere emri skipe, skiperi, .. eshte me i vjeter se emri Iliri..?

Nderi juaj, Pirro!
Emri - skipe lidhet me Thotishten - Thoti Skipe (thot, shqip/ thoth, ang./ tehuti, arab./ tot, sll./...), me lashtësi para Përmbytjes se Madhe, të Atllantisit, me burim, rrjedhë nga Atllantishtja, Atllasi (që më vonë u imitua edhe në pjesë tjera të botës: Mediterranit /Mesdheut, Egjeut, Adriatikut, Jonit, Tirrenit.../, por Atlantis ishte e është Toka Vendi i Atit, Atvendi, Atvandi/ Landi i Atit, Atllandi/ Atllanti d=t/

Po, emri - illir /hillir-illir, illyr/ është i lashtë sa dielli, hylli i dritës, i lashtë sa vetëdija e parë e njeriut, që besoi në zotin Ra, Dihell, dill, dielli, e popullin illirian, duhet ta marrim popullin më të lashtë pellgazgjik - pëllgasët e parë, 'pellgasët hyjnor', sipas Herodotit.

Kështuqë, parase të shihte njeriu skipen, shqipen - pau dillin, diellin /dihell=helli që di, që krijon jetën mbi Tokë, zoti i tokës!Kurse shqipja - skipe, skipja si symbol e besim rrodhi pastaj... si zgjuarsi e njeriut, lakmi nga shqipes, vrojtimit, guximit të saj, adhurimi ndaj skipes...dri tek zojsi/zeusi, e tutje deri tek gjithë perandoritë e botës, e derisot si symbol mbi flamurin amerikan...

Shqipja - dhunëtia/dhanëtia e njeriut - njeriu skipe - skipetar, ai që më së afërmi i përngjet...e kush është e mbetet ai njeriu, mbetet të shihet e verifikohet - por nuk na quajten - skipe, pa asgjë, kot - kur kemi shprehjet e lashta /che sovra gli altri, com Aquilla vola=që përmbi tjerët si Shqipe fluturon / flutron, flatron/ - ku iu kushtua Pirros në betejë origjinalisht dhe u thirrën illirët-arbanasit - skipetar, e vendi - Skiperia, që them me bindje, se po të ishte paraqitur ai emërtin, toponom për atdheun tonë, sot do të thirrej botërisht e njihej - Skiperia, e jo Albania.

Në pamundsi editimi: symboli i shqipes, si lakmia e njeriut ndaj vetive të zogut të qiellit - shqipes, adhurimit ndaj shqipes, fshehtësisë së saj që lidhet me disa veti të njeriut, si instikte psikologjike, si guximi, vrojtimi, synimi, vështrimi (!) nga lartësitë mbi 2000 metra, që ka mundësi të të pamurit, ta shohë gjahun e saj, mythet mbi shqipen, nga gojëdhënat e legjendat e botës, qe nga mythi i shqipes mbi Zojsin (zeusin), shëndrrimi i tij në shqiponje, ku rrodhi, emërtimi i besimit të njeriut shqiptar, nga fjalët - zog=zojs=zot - aftësia e njeriut, për të qenë i shkathtë si shqiponja - si zgjuarsi e njeriut - si vetia e njeriut me emrin shqiptar - skipetar!

***
Fjalët shqipe: dhunëtia, veshtrimi, fluturimi, ashtu sikur shumë fjalë tjera me kuptime të tilla, nuk përkojnë me saktësin e të folurit as tëtëshkruarit shqip.

- DHUNËTIA, si fjalë shqipe, nuk përkon me kuptimin e saj dhe nuk është përgjegjëse adekuate, e përshtatshme, e vet emërtimit të asaj që i jepet njeriut, i dhanet/dhënet, e dhanmja/e dhënmja, diçka që i jepet dikujt nga fuqitë mbinatyrore, e dhanmja/e dhënmja e zotit, dhana/dhëna e zotit, që i jepet posaçërisht nje njeriut në veçanëti - ka kuptimin e të dhanmes/dhënmes, nga folja me dhanë/për të dhënë - dhuratë, që i dhurohet dikujt - nuk ka të bëj me fjalën dhunëti-a, si dhunëtia e shqiponjes, sepse nuk është dhunë-a, dhunimi, por dhanëtia, dhana/dhëna e zotit dhe duhet të jetë DHANTI, DHANËTIA, sepse nuk është kurrfarë dhune, por e dhanme/e dhënme, e dhanmja/e dhënmja.

- VËSHTRIMI, poashtu nuk ka të bëj asgjë me veshin, në kuptimin e të pamurit, syrit, që thohet e shkruhet, vështro=shiko=shiqo, vështrim=shikim=shiqim - por ka të bëj me të ndijuarit, dëgjimit, sepse kemi rrënjen - vesh, e jo sy, në kuptimin e të pamurit. Shoh e vështroj - janë dy gjëra krejt të ndryshme!

- FLUTURIMI - poashtu lidhet me fjalën flatër, flatra, krahu-krahët e shpendit a insektit fluturues, që kjo fjalë shqipe lidhet me emrin -fluturë, flutura, fluturon.Nëse është kuptimi - për të fluturua/me fluturua, atëherë duhet të kuptohet lëvizja e flatrave, krahëve, qëtë ngjitet lartë dhe duhet të thohet e shkruhet - flatro, flatrohet, flatrimi, në bazë të flatrave, krahëve flatrues. Kurse, kuptimi i fjalës - fluturo, fluturim-i-e-t
me fluturu/për të fluturuar - është emërtimi i gjallesës me krahë/flatra tepër të mëdha, në krahasim me trupin e saj, që quhet - fluturë, flutura. Tash, a kemi të bëjmë me rrënjen - flu, apo fla, për kuptimin e fjalës - fluturon, sepse fluturohet me flatra/krahë dhe nuk ka të bëj me rrënjen - flu - fluturon.

Gjuha ka shumë për të ndryshuar që thirret - Shqipja...

Bukur zojs...!
faleminderit per keto shpiegime..!

flmnd për mirëkuptimin, pirro - se këto janë çështje të nxehta, të paprekura, që askush nuk kishte guxim t'i zbulonte as dinte, sepse lëkundin historinë dhe duhet të dihen, që kur të vie momenti, të futen në veprim konkret...

ÇKA ËSHTË LIRIA, E ÇKA - ÇLIRIA? ME U LIRIA - ME U ÇLIRUA/ PËR TU LIRUAR PERSONI-PËRTU ÇLIRUAR PERSONI a po i japet, apo po i merret liria personit...

Kemi edhe shumë fjalë tjera... si psh. fjala - liria, çliria-çlirimi, çlirimi i atdheut, çlirimi i popullit..., po kur ështëfjala liri - pse çliri, çlirim, me nistoren ç(sh), kur kjo nistore ka të bëjë me të kundërten e fjalës - vendosje - çvendosje, lirim-çlirim (çlirim thot, prangosje, burgosje, marrje e lirisë), armatim-çarmatim/ armatosje-çarmatosje/ rrënjosje-çrrënjosje/ mbulim-zbulim/ organizim-ç'organizim/ mblojë-shplojë/ prekje-çprekje/ përfytyrim-çpërfytyrim/ ...