Gustav Meyer and the debate about his "discovery".

By the end of the 19 th(1891) century the Austrian proffeesor from the Wien University Gustav Meyer made a very bizzare ""discovery"". After analising the Albanian dictionary he made a statement where Albanian language has been represented as a borrower of foreigns words in an unproporcional extent.



This controversial statement was interpreted in two different and oppositive ways:
1. Albanian are not an distinct nation but just a retarted unity of people whose language is a conglomerate of the words & expressions of foreign origin, brought inside this language by numerous invaders gone through Albanian territories.
2. Albanian is a very ancient languange, the most original the most pure among all the IE languages. This is the reason that it shows characterists and sound of the other Europian languages ancient or new, because it came through the centuries untouched.


Let's briefly analise the "evil" consideration.
Meyers' statement says that from these famous 5000 words, almost the half of those come from old or semi-old languages like Greek and Latin. That automatically makes the ridiculous theories that Albanians are relatively new migration worthless.
Theorically is impossible that a language to stay in wait for different invaders and their languages who didn't come at the same moment to fill up the presumed missing puzzles of its dictionary.
Practically is impossible that structured spoken language could be so flexible to accept a large extent of foreign languages vocabolary and with them their language working mechanisms which vary from Ancient Greek to Turkish.

The confussion created on the Meyers' head comes from the fact that he didn't know what language he was dealing with. He was dealing with the language of the ancient Pelasgians and Epirotes probably the most ancient language in Europe.

Te quash fjalen "lart" si fjale me prejardhje latine ne nje kohe qe po keshtu ajo perdoret edhe nga etruskishtja,per mua nuk do te thote shkence.Njihet qe etruskishtja nuk eshte gjuhe latine ateher na duhet ne radhe te pare te zbardhim mbishkrimet e lashta edhe pastaj te flasim per prejardhje fjalesh.Por shkenca e krahesimit te fjalve nuk mbeshtetet aspak ketu edhe kjo tregon qellimet politike asimiluese edhe jo shkence e vertet.

Jo vetem fjala "lart" por edhe qindra fjale te tjera etruske apo te greqishtes se lashte ruhen te pandryshuara nga shqipja jone por Meyer nuk u interesua kurre te mbeshtetej mbi faktet mbishkrimore per te vertetuar lashtesin e nje fjale....p sh

na thote se fjala "maraz" eshte huazim turke...por fjala gjendet e mbishkruajtur nga shek 7 p e s ne mbishkrimin e Limnos .

po keshtu edhe fjala "vise" te cilen Meyer e nxjerre me prejardhje serbe.

Ne se Meyer mundet te na vertetoj turqishten e dhe sllavishten si gjuhe te shek 7 p e s...ateher na duhet ta besojm ate.

Ne,shkencetaret e rinj shqiptare duhet te perdorim argumentin llogjik persa i perket argumenteve te gjuhetareve te njohur,te cilet e kane dokumentuar punen e tyre ne librat tyre.Nuk e di sesa e njohte gjuhen shqipe Meyer,por me sa kam lexuar ai e njihte shume cektesisht ate.Meyer gjithashtu si gjithe gjuhetaret e tjere te kohes se tij ashtu si edhe sot jane ne nje mjegullnaje te madhe njohurish.Pika e tyre me e dobet eshte pikerisht pika llogjike.Si duhet te punojme ne?Duhet te nxjerrim kundertezat tona per cdo rjesht te tyre dhe ti botojme ne librat tane(mundesisht ne gjuhen angleze).
Po e nis me nje shembull,sesi duhet te perdorim argumentin llogjik ne menyre te tille qe te zeri rrenje si nje teze serioze.Pika e dobet e etimologjise se tyre eshte "datelindja e fjaleve".Eshte koha ajo qe permbys tezat te emrave kaq te degjuar.Po filloj;
Njesia gjuhesore "at".Deri dje thuhej qe eshte huazim nga turqishtja meqe ne gjuhen turke i thone "atai,ose ataj".Po te hapim formulen e pagezimit te pareshkruar ne gjuhen shqipe shohim perdorim e kesaj njesie.Koha e shkruajtjes se formules se pagazimit eshte para ardhjes se turqeve ne ballkan.Keshtu bie poshte kjo teze.
Keto lloj etimologjie kane mbartur dashakeqjen dhe fshehjen e te vertetes.Kane politike,racizem..et
Ne duhet te shikojme imtesisht sesi kjo njesi ka krijuar njesi te tjera ne gjuhet e tjera te Europes;
si;AT,P'AD'RE,F'AT'HER,V'AT'ER,OTAC>(1/2 TEZE)C'AT'O,...OTEC>C'ET'O(SHUMESI I AT>ET),V'AD'ER
Ndersa ne anen tjeter duhet te argumentojme uncitetin formues te gjuhes tone.Argumenti mbeshtetes eshte njesia tjeter "AM".Pastaj mund te vazhdojme me habine pse ne gjuhen filipine AT-i quhet AMA????E pastaj mund te vazhdojme me indonezian "ayah".Pastaj me swedish "far".Ne fund per interes te gjuhes ne pergjithesi dhe jo tashme vetem te gjuhes shqipe,mund te ngrejme pyetjen;Pse ne e(a)merin "at" shumica e gjuheve ne kete percaktim kane zanoren "A"???????

Does the academic World agree with Meyer's prospective?
Let's see one of them, Oxford University, perhaps the best of them in regards of Linguistics.



There is a truth behind this consideration that none of the linguists at least at Oxford have a deep knowledge about Albanian. They take for granted Meyer's thesis, and this is the reason why we don't find Albanian words nowhere in the presumed PIE roots.

(few examples)

per kete une nuk kam as kundershtimin me te vogel...por problemi ime me Meyer qendron pikerisht tek vjetersia e nje gjuha.Meyer e quan ashtu shqipen ,por thote se shqipja i ka huazuar nga gjuhet evropiane keto fjale dhe si rrjedhoj gjuha jone mbetet nje gjuhe e ndertuar ne shek 10-14 te eres sone.

alfeko sukaraku wrote:per kete une nuk kam as kundershtimin me te vogel...por problemi ime me Meyer qendron pikerisht tek vjetersia e nje gjuha.Meyer e quan ashtu shqipen ,por thote se shqipja i ka huazuar nga gjuhet evropiane keto fjale dhe si rrjedhoj gjuha jone mbetet nje gjuhe e ndertuar ne shek 10-14 te eres sone.

Ate kam shprehur dhe une me postimin e mesiperm, qe eshte qesharake te konsiderosh shqipen konglomerat huazimesh, por kur kjo vjen si teze nga Universiteti i Oksfordit, eshte e trishtueshme.
Une, prandaj shpreha pezmatimin tim, qe keta perendimore, nuk i marrin ne konsiderate perfundimet e studjuesve shqiptare, per lashtesine e gjuhes shqipe, si te vetmit qe e njohin ate me themel, por i bien shkurt me sepate: kjo huazim prej kesaj gjuhe, ajo huazim prej asaj gjuhe.

ndertimi i nje fjalori etimologe me baze fjalet e vjetra te shqipes ...me ndihmen e Demetrio Camarda-Panajoti Kupitorit etje eshte patjeter i domosdoshem per te shpetuar nderin e se quajtures shkence shqiptare.Me ndihmen e iakovo thomopulos gjejm qindra fjale shqipe te vjetra te njohura nga mbishkrimet dy gjuheshe edhe nga mbetjet origjinale te fjalve te lashta.Kam degjuar nga nje mike i mire se Niko Stylo ja arriti te nxjere nga arkivat sekrete greke fjalorin e Panajoti Kupitorit edhe po punon per botimin e tij.Zeus nuk munde ta imagjinosh dote se sa legen fare e nxjerrin Meyrin ..Kupitori edhe Thomopulo....me fakte bindese.

Urojm te vij se shpejti ne drite fjalori i Kupitorit pasi vetem keshtu do filloj te degjohet zeri i kundert edhe i drejt ne shqiperi.

alfeko sukaraku wrote:ndertimi i nje fjalori etimologe me baze fjalet e vjetra te shqipes ...me ndihmen e Demetrio Camarda-Panajoti Kupitorit etje eshte patjeter i domosdoshem per te shpetuar nderin e se quajtures shkence shqiptare.Me ndihmen e iakovo thomopulos gjejm qindra fjale shqipe te vjetra te njohura nga mbishkrimet dy gjuheshe edhe nga mbetjet origjinale te fjalve te lashta.Kam degjuar nga nje mike i mire se Niko Stylo ja arriti te nxjere nga arkivat sekrete greke fjalorin e Panajoti Kupitorit edhe po punon per botimin e tij.Zeus nuk munde ta imagjinosh dote se sa legen fare e nxjerrin Meyrin ..Kupitori edhe Thomopulo....me fakte bindese.

Urojm te vij se shpejti ne drite fjalori i Kupitorit pasi vetem keshtu do filloj te degjohet zeri i kundert edhe i drejt ne shqiperi.

Alfeko une ta kam thene medimin tim, qe shqipja ka eliminuar shume fjale te saja te vjetra, nga fjalori modern. Gjurmet e ketyre fjaleve, i gjen vetem ne te folmen e banoreve te zonave te izoluara. Ato po zhduken dita dites. Psh para ca kohesh, pata nje replike me nje Grek per termin: egrasi(lageshtire). Ky term eshte prezent ne attikisht si dhe ne shqip(ku dale ngadale po zhduket). I provova me fakte, se burimi i kesaj foljeje, eshte nje fjale tjeter po shqipe grij, por ata i mbyllin syte para fakteve, kurse ne me zevendesimin masiv te termave te vjeter, po i bejme nje sherbim shembullor propagandes se tyre.

Alfeko une ta kam thene medimin tim, qe shqipja ka eliminuar shume fjale te saja te vjetra, nga fjalori modern. Gjurmet e ketyre fjaleve, i gjen vetem ne te folmen e banoreve te zonave te izoluara. Ato po zhduken dita dites. Psh para ca kohesh, pata nje replike me nje Grek per termin: egrasi(lageshtire). Ky term eshte prezent ne attikisht si dhe ne shqip(ku dale ngadale po zhduket). I provova me fakte, se burimi i kesaj foljeje, eshte nje fjale tjeter po shqipe grij, por ata i mbyllin syte para fakteve, kurse ne me zevendesimin masiv te termave te vjeter, po i bejme nje sherbim shembullor propagandes se tyre.

Une,kam qene fillimisht i keti vendimi.Duke analizuar me imtesi cdo njesi te kesaj gjuhe arrita ne konkluzionin qe fjalet e gjuheve te tjera flasin dhe kane kuptim vetem me rrenjet e foljeve dhe njesive te tjera te gjuhes shqipe.
Kur themi p.sh."predike-jt',nuk eshte gje tjeter vecse "pret me dit ke".Ku preddike,pred=pret(d>t),di,ke.
Shiqpja sot perdor "para shiko",para>shiko,para shoh.Ndersa dikur ka perdor "pret di ke",qe edhe me shipen e sotme merr nje fare kuptim "pret dike",ndersa me shqipen e vjeter "pret di*cka ke ".Shqipja fsheh,natyren e saj ne menyre shume te nderlikuar.
Pikerish keto universitete me emer jane pushtuar nga grekofobe dhe latinofobe,por per duket qartesisht qe duke hedhur balte si ajo e "sallates mikse gjuhesore",ata duan thjesht te shmangin vemendjen e studjuesve dhe te menjanojne cdo mundesi te studimit te thelle te kesaj gjuhe.kam frike se ata e dine faktin se cfare kodesh mban gjuha shqipe.Qendrimi i tyre per mua eshte i qellimshem.Por,eshte pikerisht kjo gjuhe sallate sipas tyre,qe do tu haje koken.Qendrimi anglosakson eshte vetem presiont indirekte psikologjike te veshura shkencerisht per te frenuar cdo kerkim shkencor.Por kush po i pjerdh.

http://www.archive.org/stream/etymologischesw01meyegoog/etymologischesw01meyegoog_djvu.txt


http://www.archive.org/stream/etymologischesw01meyegoog


si dora jote, asnjë nuk kruan -

në mungesë të shqiptarëve, shkruan tjerët dhe vendosen themelet e Albanistikës dhe për të bërë punë duhet rinisur po nga ato themele.Kristoforidhi ia 'dha' fjalorin 50mijë fjalësh, se nuk kishte mundësi tjetër, e Majeri e kishte krejt bazë të studimeve albanistike të leksikografisë... Mungesa e fjalëve të lashta në fjalorin e sotëm shqip, do ketë pasoja edhe më të mëdha, në studimet e mirëfillta...!

Në mungesë të shqiptarëve profesional kompetent, për ta skjaruar e argumentuar lashtësinë e Shqipes, dalin theori rrenqethëse nga kushdo dhe ato duhet shkruar shqip, me maturi e njohje të thellë të Shqipes, e pastaj nuk është vështirë të përkthehen në çfarëdo gjuhe tjetër... pa dijtë shqip - kot përplitesh në gjuhët tjera, duke menduar se 'do keshë më fuqi'!

Shqipja ka huazime, ashtu si secila gjuhë tjetër dhe asnjë gjuhë nuk është e pastër, bile këto të rejat si hiç, por janë sallatë burimesh të ndryshme - po çështja është se 'huazimet' tjera nëShqipen, duhet studjuar mirë, a janë apo nuk janë huazime, ashtu sikundër kemi edhe fjalorëtë tërë FJALËSH TË HUAJA, ku gjysma e tyre janë krejt shqipe, e thonë 'fjalë të huaja'!

Huazimet turke në Shqipen, që dje e sot, çierren se Shqipja është plot turqizma, duhet kërkuar në gjurmë të rrënjeve pikërisht të Shqipes së Lashtë, sepse gjuha i frigëve e hititëve, tokaritëve, nuk ishte - turke dhe nuk është krejt rastësi pse Sami Frashëri njihet babai i gjuhës e kultures turke!!! Shumë filolog e linguist tanë i marrin krejt shabllone fjalët e shumëta në Shqipen, si huazime turke, që në realitet nuk janë as huazime.

Dikush këtu e lidhë Formulen e Pagëzimit para ardhjes së turqëve, ajo ishte por publikimi ishte i shek.15.
Poashtu dikush tha, se dikush paska nxierrë nga sherbimet sekrete greke librin, ku qet në shesh Majerin...

Theza e Oksfordit duhet analizuar e shqyrtuar mirë, me fakte duhet të ketë një antithezë që thot shumë e guximshëm edhe drejtë.

Një gjuhë e bukur dhe e fuqishme


“Gjuha shqipe është një gjuhë me një tip të veçantë, afrimi që ka me gjuhën e sllavëve e të grekëve është kaq i largët, sa afrimi që ka me gjuhën e danezëve ose të persianëve. Gjuha shqipe është, pra, i vetmi mjet për të ndrituar dhe për të përhapur përparimin moral, i cili mund të zbatohet me dobi në Shqipëri. Si të gjitha gjuhët e tjera, gjuha shqipe ka thithur një numër fjalësh nga lënda e huaj, por ka pasur një zhvillim të sajin dhe është tani një gjuhë e bukur dhe e fuqishme, e cila mund të jetë mburrje për folësit e saj dhe një mjet i shenjtë për zhvillimin mendor dhe arsimor të kombit shqiptar”, kështu është shprehur shqipdashësi i shquar, albanologu Holger Pedersen.

Ali DHRIMO

Sivjet u mbushën 140 vjet nga lindja e indoeuropianistit dhe albanologut të shquar danez, Holger Pedersen, i cili bën pjesë në plejadën e ndritur Majer – Pedersen - Jokl. Ai ishte i biri i një mësuesi fshati, lindi në Gelbale, afër Lunderskovit, në një shtëpi tipike daneze të mbuluar me kashtë. Si djalë i ri shkonte bashkë me fëmijët e tjerë të fshatit dhe kulloste dhentë. Kjo jetë e lirë pranë natyrës, si edhe natyra e hareshme e së ëmës, kanë ndikuar në karakterin e mëvonshëm të Pedersenit.
Pasi mbaroi shkollën fillore e të mesme, i ati e dërgoi më 1885 në Universitetin e Kopenhagës, të cilin e mbaroi më 1890 me përfundime të shkëlqyera. Që andej zbriti në Gjermani dhe në vende të tjera të Europës, shkoi edhe në Rusi. Në Gjermani ndoqi kurset e Brugmanit e të Leskienit në Laipcig dhe të Cimerit në Berlin. Me interesimin e drejtpërdrejtë të Karl Brugmanit ai niset më 1893 në Greqi, për të mësuar gjuhën shqipe. Ai materializon kështu interesimin e vet jo vetëm për gjuhët e mëdha, po për gjithçka që lidhej me gjuhët e gjuhësinë, pra edhe për gjuhët e vogla. Interesante në këtë mes është që ai e fillon veprimtarinë e vet studimore gjuhësore pikërisht me një gjuhë të vogël, por jashtëzakonisht të rëndësishme, siç ishte shqipja, njëra nga 12 gjuhët më të rëndësishme të kontinentit tonë dhe një nga gjuhët më të vjetra të Gadishullit Ballkanik. Kur nis ai të interesohet për këtë gjuhë, tashmë ishin botuar vepra prej pionieri “Për historinë dhe gjuhën e shqiptarëve e të vllehëve” e J. Tunmanit (1774), gramatika përshkruese e gjuhës shqipe e J. Ksilanderit (1835), artikulli themelvënës "Mbi gjuhën shqipe në lidhjet e saj farefisnore” (1855) i F. Bopit, vepra trevëllimëshe e Johan Georg fon Hanit “Studime shqiptare” (1854), një pjesë e përmbledhjes folklorike e Karl Rainholdit “Netët pelasgjike”, mbledhur midis viteve 1850-1860 dhe botuar nga G. Majeri pas vitit 1880, “Gramatikë e shkurtër e gjuhës shqipe” dhe “Fjalori etimologjik i gjuhës shqipe” (1891) dhe disa studime të tjera nga G. Majeri. Po Pederseni e gjen menjëherë vendin e vet si albanolog; ai do të merret para së gjithash me historinë e brendshme të gjuhës shqipe.

* * *
Perderseni do të shquhet për një mprehtësi të jashtëzakonshme veshi si dialektolog i dorës së parë dhe për një aftësi të pashoqe regjistruese. Nga letra që i drejton profesor Tomsenit, del se ai ka regjistruar 36 përralla dhe 236 këngë shqiptare. Ndërkaq sot në Bibliotekën Mbretërore të Kopenhagës ruhen vetëm 115 këngë. Nga gjithë ky material i grumbulluar, ai botoi vetëm 10 përralla, 12 këngë, 18 gjëegjëza dhe 18 besime popullore. Përrallat e botuara i përktheu edhe gjermanisht. Me gjurmimin që i bëri së folmes çame, ai dëshmohet si një dialektolog dhe folklorist i paarritshëm. Studimi i tij është një model gati i papërsëritshëm.
Pederseni kishte qysh në moshë shumë të re, kur filloi të merrej me gjurmimin e shqipes, formimin e një indoeuropianisti me njohuri të jashtëzakonshme. Ai do t’i hyjë me përkushtim studimit të kësaj gjuhe, do të hulumtojë të gjitha gurrat e rrjedhat dhe materialet e tjera burimore të saj, do të informohet për gjithçka që lidhet me të kaluarën e të sotmen e gjuhës shqipe. Pederseni kishte edhe një metodë të përsosur studimi: ai interesohej në radhë të parë për faktet dhe nga një vështrim historik. Edhe pse ishte komparativist, ai ishte elastik. Falë kësaj përgatitjeje e metode, ai do të bëhet personaliteti më eminent për shqyrtimin serioz kritik të trashëgimisë së shqipes dhe për të bërë një kthesë në studimin e saj nga aspekti historik e krahasimtar.
Për gjuhën shqipe Pederseni mendonte se ajo rrjedh nga ilirishtja jugore. Mbi bazën e këtij materiali kaq të gjerë dokumentar, të vjelë e të grumbulluar prej tij, do të hartojë e botojë një varg studimesh shumë të rëndësishme, të cilat do ta afirmojnë atë si figurë qendrore të albanologjisë dhe si njërin nga njohësit më të shquar të historisë së brendshme të gjuhës shqipe. Midis këtyre studimeve përmendim “Kontribut për historinë e gjuhës shqipe” (1894), “Etimologji shqipe”, "Tingujt e shqipes” (1894), "Tekste shqiptare me glosar” (1895), "Gjinia asnjanëse në gjuhën shqipe” (1897), "Guturalet në shqipen” (1900), "Konkordanca shqip-armenisht” (1900), "Shqip 1905”, "Gjuha shqipe” (1917), "Shqipja” (1931) dhe ndonjë tjetër i mëvonshëm.
Shërbimet që i bëri Pederseni gjuhës shqipe me studimet e tij janë jashtëzakonisht të qenësishme dhe të shumanshme. Ai arriti të rivështronte edhe shumë nga rezultatet e albanologjisë, të shprehura përpara tij. Jo vetëm kaq, ai hodhi njëkohësisht edhe shumë teori e hipoteza të reja, që ngjallën diskutime e debate në vitet pasuese. Disa prej tyre i ka përmbledhur në shkrimin e vet "Gjuha shqipe”, ku ndër të tjera vëren: “Pikë së pari më lejoni të them se gjuha shqipe është një gjuhë me një tip të veçantë, afrimi që ka me gjuhën e sllavëve e të grekëve është kaq i largët, sa afrimi që ka me gjuhën e danezëve ose të persianëve. Gjuha shqipe është, pra, i vetmi mjet për të ndrituar dhe për të përhapur përparimin moral, i cili mund të zbatohet me dobi në Shqipëri. Përdorimi me forcë i shkollave dhe i kishave në gjuhë të huaj midis kombit shqiptar ose midis një pjese të tij është barabar me vrasjen e kësaj race fisnike dhe plot dhunti: Asnjë nga kundërshtimet ndaj gjuhës shqipe nuk mund të qëndrojë në këmbë. Shumë herë është thënë se nuk ka njësi gjuhësore në Shqipëri, se dialektet e Veriut ndryshojnë krejt nga ato të Jugut, kështu që marrëveshja midis këtyre dy pjesëve të Shqipërisë është e pamundshme. Po kjo është një deklaratë e rreme. Ndryshimi midis dy dialekteve të gjuhës shqipe është shumë më i vogël, sesa ndryshimet që janë midis shumë gjuhëve të tjera. Nga pikëpamja praktike ndryshimi midis dialekteve të gjuhës shqipe nuk ka asnjë rëndësi. Një i huaj që ka mësuar një nga këto dialekte, nuk ka asnjë mundim serioz që të kuptojë dialektin tjetër. Pengimet që mund të dalin në disa raste, i detyrohen mungesës së rrugëve, këto pengime nuk kanë ndryshim rrënjësor në një gjuhë. Ndoshta do të kërkohet të shtoj ca shënime mbi thëniet se gjuha shqipe ka karakter të përzier. Më vjen shumë keq të them se gjuhëtari gjerman Gustav Majer ka bërë shumë për të përhapur mendime të rreme në këtë fushë. Në parathënien e fjalorit të tij të vyer etimologjik të gjuhës shqipe (1891), ai dha disa statistika për fjalorin e gjuhës shqipe... Fjalori i gjuhës shqipe, - thotë Gustav Majeri, - pushton 5140 familje fjalësh, nga të cilat 1420 kanë burim roman, 540 burim sllav, 1180 burim turk, 840 burim grek dhe vetëm 400 tregohen se janë vërtet pasuese të fjalëve të vjetra indoeuropiane, kurse 730 ishin të errëta nga pikëpamja etimologjike.”
Duke kritikuar ata që i përsërisin në mënyrë mekanike këto të dhëna të Majerit, pa ditur asgjë tjetër për gjuhën shqipe, Pederseni shton se "këta njerëz nuk mund të kuptojnë faktin me rëndësi se numri i fjalëve italiane të huazuara nga arbëreshët e Italisë ose i fjalëve greke të huazuara nga arbëreshët e Greqisë nuk kanë të bëjnë aspak me fjalorin e gjuhës shqipe. Megjithëkëtë Gustav Majeri i ka futur në statistikat e tij... Është e vërtetë se një shumicë e madhe fjalësh të përditshme të gjuhës shqipe kanë burim roman, një numër edhe më i vogël kanë burim grek, por elementi turk nuk është aq i vyeshëm sa na e tregon numri që jep Majeri. Më të shumtat e fjalëve turke nuk kanë zënë rrënjë në gjuhën shqipe dhe shumë lehtë mund t’i nxjerrim... Numri i fjalëve të vërteta është rritur pareshtur. Fjalë të cilat Majeri i numëronte të huaja, fjalë të cilat ishin të errëta për të, fjalë të cilat ai nuk i ëndërronte, koha provoi se janë pjesë e pandashme e gjuhës shqipe... Si të gjitha gjuhët e tjera, gjuha shqipe ka thithur një numër fjalësh nga lënda e huaj, por ka pasur një zhvillim të sajin dhe është tani një gjuhë e bukur dhe e fuqishme, e cila mund të jetë mburrje për folësit e saj dhe një mjet i shenjtë për zhvillimin mendor dhe arsimor të kombit shqiptar”.
Në hullinë e zvogëlimit të vlerësimit të ndikimit të gjuhëve të tjera, sidomos të latinishtes, Pederseni do të arrinte në përfundimin se ky ndikim mbi strukturën morfologjike të shqipes është baras me zero. Njëherazi ai njeh ndikimin roman në lëmin e fjalëformimit e të prapashtesave të ndryshme.

* * *
Përfundimet e ndihmesat e Pedersenit janë me peshë të madhe si në lëmin e albanologjisë, ashtu edhe në atë të kulturës shqiptare. Mirëpo, për fatin e keq të gjuhës e të gjuhësisë shqiptare, një albanolog i përmasave të tilla do ta kthejë shumë herët vëmendjen studimore nga gjuhë e fusha të tjera kërkimore. Kështu, qysh në dhjetëvjetëshin e parë të shek. XX ai bëhet dekan për gjuhët sllave dhe, më 1914, profesor i gramatikës së krahasuar në Universitetin e Kopenhagës. Ai iu kushtua studimeve për armenishten dhe sidomos gjurmimit të thelluar të gjuhëve kelte. Në kongresin ndërkombëtar të linguistëve më 1963 në Amsterdam, gjuhëtari i njohur italian Bruno Miliorini do të thoshte për Pedersenin se “Pederseni është nga gjuhëtarët më të mëdhenj të këtij shekulli, në mos më i madhi”.
Duke e vështruar nga distanca e kohës, e interesave dhe e fushave që lëvroi, Pederseni mbetet një personalitet i pazakontë. Edhe pse u largua shumë herët nga gjurmimi i shqipes, dashuria për këtë gjuhë dhe për shqiptarët do të mbetet si dashuria e tij e parë. Ai mrekullohet nga urtësia e këtij populli. Midis dorëshkrimeve të veta në Bibliotekën Mbretërore të Kopenhagës gjendet e shkruar me dorën e tij në një fletë më vete, edhe kjo thënie, e mbledhur në Çamëri: O shokë, aman, aman, / arritëm këtë zeman, / si e gjem, ashtu e lamë.
Duke folur për ndjenjat e veta ndaj popullit tonë, në shkrimin: "Gjuha shqipe” thekson: "Kam ushqyer gjithnjë dëshirat më të sinqerta për fatin e kombit tuaj, veçanërisht në vitet e kësaj lufte dhe rreziqet kaq të mëdha që i kanosen racës suaj, sa nuk më pëlqen të hesht, në qoftë se fjala ime mund t’i sjellë edhe më të voglën dobi çështjes shqiptare. Dhe kjo nuk më duket krejt e pamundshme. Sepse, megjithëse shërbimet e mëdha që i ka bërë kombi juaj qytetërimit, duke luftuar kundër turqve, dihen mirë prej të gjithëve, prapëseprapë shumë nga njerëzit e qytetëruar në Europë e ndoshta edhe në Amerikë, duket se nuk përtojnë të flijojnë interesat e shqiptarëve për dobi të sllavëve dhe të grekëve. Shpjegimi i kësaj ngjarjeje të çuditshme lipset, më duket, të kërkohet në mungesën e ideve të drejta që kanë për gjuhën e shqiptarëve. Prandaj nuk është e kotë të përsëriten disa fakte elementare, të cilat i përkasin kësaj gjuhe. Këto fakte dihen mirë dhe janë thënë e stërthënë shumë herë. Po edhe gjërat e ditura mund të marrin një pamje të re, kur thuhen nga njerëz të rinj. Faktet gjuhësore, për të cilat unë bëj fjalë, për veshët e shumë njerëzve mund të kenë një rëndësi të veçantë, kur thuhen prej gjuhëtarëve të huaj, paanësia e të cilëve është jashtë çdo dyshimi, një gjuhëtar, i cili nuk ka asnjë paramendim kundër gjuhëve të kombeve fqinje, po ka të njëjtin interes për gjuhën e sllavëve, si edhe për gjuhën e grekëve.”
Edhe larg Shqipërisë, ai do të kujtojë me nostalgji kohën e qëndrimit të tij këtu. Nga Irlanda e largët dhe e ftohtë, i shkruan profesor Tomsenit më 1895 se ishte e pamundshme për të që të gjente një njeri, i cili të interesohej për punën e tij pa e paguar, siç ndodhte në shumicën e rasteve, kur ishte midis shqiptarëve. Në Shqipëri, thekson ai, u fyeva pak, kur m’i quanin punimet e mia "sevda”, por këtu në Irlandë do të isha i gëzuar sikur banorët të mund të ngriheshin në nivelin e sevdasë. Veç kësaj, - shton ai, - ka një ndryshim të jashtëzakonshëm midis qiellit të kaltër shqiptar të jugut dhe këtyre shkëmbinjve të rrahur nga stuhitë.

* * *
Nga jeta private e Pedersenit dimë shumë pak. Më 1974 arritëm të gjenim në Kopenhagë një nip të largët të tij, pinjollin e fundit të farefisit të Pedersenëve. Ai na foli për natyrën shumë gazmore të Holgerit dhe humorin e tij të hollë. Kjo i bie në sy lexuesit, edhe kur ai i përgjigjet kërkesës së të përkohshmes “Yllit të mëngjesit”, më 1917, për të shkruar gjësendi për shqipen, Shqipërinë e shqiptarët. Ai i përgjigjet plot humor se u ndie krejt i pazoti për këtë, sepse ishte i bindur se “këndonjësit tuaj pa dyshim kërkojnë lajme politike, edhe unë në fushën politike mund të them se jam i paditur”. Në marrëdhënie me njerëzit, Pederseni ishte shumë i ngrohtë. Ai nuk harronte asnjë datëlindje të të afërmve dhe të miqve të tij, madje ishte ai që lajmëronte edhe të tjerët për këtë. Plot humor në këtë mes është fakti që Pederseni i çonte si dhuratë jubilarit gjithmonë një problemë të vështirë matematike për ta zgjidhur.
Ky njeri me këtë humor kaq të madh, kur ishte fjala për çështje shkencore, gjithë duke qenë shumë i matur e i peshuar në shprehje, ishte shumë i rreptë në gjykimet e tij. Mjaft të përmendim qëndrimin kundër Herman Hirtit lidhur me grykoret e shqipes, ose letërkëmbimet me Gustav Majerin, për të parë qëndrimet e tij të prera e të motivuara me tërë forcën e logjikës së tij shkencore për tezat që mbronte. Ai njeri aq i butë e plot humor, në diskutimet shkencore ishte gati-gati i pamëshirshëm.

skjarim imi - zojs
post scriptus: [i]siç shihet hapur, për formimin e një fjalori ethymologjik, është marrë një libër shkrimtari shqiptar, i përkthyer gjermanisht dhe nga ai libër janë nxierr fjalët shqipe dhe u hartua fjalori. Ashtu sikurse sot të merret një vepër e Kadaresë, e nga ajo të nxierren fjalët e fjalorit të shkrimtarit dhe kjo do të thot, ta marresh një pikë uji nga deti i Shqipes, po ku mund ta ketë një libër i një personi shqiptar, vëllimin e fjalëve të një gjuhe të tërë?

Sa mund të jetë e vërtetë kjo thezë: ''Fjalori i gjuhës shqipe, - thotë Gustav Majeri, - pushton 5140 familje fjalësh, nga të cilat 1420 kanë burim roman, 540 burim sllav, 1180 burim turk, 840 burim grek dhe vetëm 400 tregohen se janë vërtet pasuese të fjalëve të vjetra indoeuropiane, kurse 730 ishin të errëta nga pikëpamja etimologjike.”

Kjo jo që ndritë shqipen, por e terron dhe nuk është aspak çudi, kur ngriten theza oksfordiane e tjera...

"Formula e pagezimit"

Ajo i perket vitit 1462. Eshte nje fjali e shkurter ne mes te nje shkrimi latinisht.

Kryepeshkopi i Durresit, Pal Engjelli, mik e bashkepunetor i Skenderbeut (1417-1469), gjate nje vizite ne dioqezen e tij gjeti shume te meta e mangesi ne punet e ushtrimit te fese. Per t'i shmangur ato ai leshoi nje qarkore ne gjuhen latine. Kjo qarkore eshte leshuar nga nje kishe ne Mat dhe mban daten 8 nentor 1462. Me ane te saj, ndermjet te tjerash, ai jepte leje qe, ne ato kohe lufterash kur prinderit nuk kishin mundesi t'i dergonin femijet ne kishe t'i pagezonin vete ne shtepi, duke thene shqip ne kete ceremoni

" Formulen e pagezimit" qe eshte: "Un te pagezonj pr'emen't Atit e t'birit e t'shpirtit shenjt".
2. Me te njejtin alfabet latin eshte shkruar ne shekullin e XV edhe dokumenti i dyte i gjuhes shqipe. Fjalorthi i Arnold fon Harfit, i vitit 1497

Udhetari gjerman Arnold Fon Harf (1417-1505) ne vitin 1496, u nis nga Kelni, per te bere nje vizite ne tokat e shenjta, ne Palestine, udhetim qe e kreu per tre vjet. Ne vitin 1497 ai kaloi ne bregdetin e Shqiperise dhe konkretisht ne Ulqin, Durres e Sazan. Gjate ketij udhetimi per te komunikuar sadopak me njerezit, ai shenoi 26 fjale shqipe, 8 shprehje e numrat 1 deri 10 dhe 100 e 1000 te shoqeruar me perkthim ne gjermanisht. Jane fjale te zakonshme si: uje, vere, buke, mish etj., qe iu deshen udhetarit ne jeten e tij te perditshme sa qendroi ne Shqiperi.

Me pershtypjet e udhetimit Harfi la ne gjermanisht nje doreshkrim, i cili u botua me 1860, pas tre shekujsh e gjysme. Ketu gjendet edhe ky Fjalorth i vogel i gjuhes shqipe, i cili perben dokumentin e dyte te shqipes se shkruar.

Udhetari, pervec listes se fjaleve, shprehjeve e numeroreve, ka lene edhe disa shenime ne ato vende te bregdetit shqiptar ku kaloi. Nder te tjera ai shkruan se "Ulqini eshte nje qytet shqiptar i bukur e i vogel". Per Shkodren megjithese kaloi neper te, ngaqe udhetimi Ulqin-Durres, e beri me det, thote "se eshte nje qytet i madh i sapo pushtuar nga osmanet".

Formula eshte shkruar ne dialektin e veriut me shkronja latine.

Gjuha e tekstit dhe vlerat e perdorimit ne shqip te disa shkronjave latine kane nje afri shume te madhe me vepren e Buzukut, cka te ben te mendosh se shkrimi i shqipes duhet te kete pasur nje tradite me te vjeter, ku jane mbeshtetur te dy; edhe shkruesi i kesaj formule, edhe Buzuku. Dokumenti u zbuluar me 1915 nga historiani rumun Nikola Jorga ne nje nga bibliotekat e Milanos, Itali.

Un te pagezonj pr'emen't Atit e t'birit e t'shpirtit shenjt

.Kjo forme te shkruari eshte me e sakte se shqipja e sotme.Eshte gabim i tmershem fonetike te shtosh e-ne me dy pika siper pas Un,t.

Ne po nuk kuptuam sesi formon gjuha shqipe vetveten,kurre nuk kemi per te kuptuar cka eshte eshte marre nga ajo.Ajo ka qene gjuhe e vetme unike e folur dhe e shkruar para tre mije vjetesh.
Po nuk kuptuam qe *dicka'eshte formuar si kombinim i "di qe ka,di c'e ka".Duhet te kuptojme gjithashtu qe *qe zonetikisht; eshte pa -e ne fund njesoj si dhe *ce eshte pa -e(ose me e dy pika siper) ne fund.Fonetikisht nese risim shpejtesine e te folurit,tendenca akcentive ne cdo gjuhe eshte t'bashkoje njesite gjuhesore,te cilat gradualisht formojne njesi me te gjate si shumatore njesiseme te thjeshta,te cilat "ngjiten" spontanisht dhe marrin njekohesisht nje shpirt te ri krijues duke dhene nje performance ne te holle kuptimore se njesite me te thjeshta.Kete veti kane shfrytezuar gjuhetaret e lashtesise ne formimin e fjaleve te reja me te komplikuar,kesaj radhe jo spontanisht por qellimisht.
Zojs!Mos u be merak se gjuha shqipe i mban te vjetrat te fshehura brenda vetes.Aftesia eshte ti arrish ti zbulosh ato ku jane.

Harrova per te theksuar;
Dokumenti i Pagezimit u zbulua me 1915 nga historiani rumun Nikola Jorga ne nje nga bibliotekat e Milanos, Itali.

E Vërteta qendron krejt dikund tjetër, jo as tek Majeri, por tek fuqia shprehëse e Shqipes, në Linguistiken Komparative (Gjuhësinë Krahasuese), ku i janë frigua gjenezës së Shqipes, që asnjë robëri mijëvjeçare, nuk mundi ta zhduku e aslimlojë as Shqiptarët as Shqipen,sepse ka një Gen gjenetik gjuhësor, që lidhet me gjuhën e Natyrës, për atë edhe quhet Gjuha e Perëndive - ku tejkalon përmasat antike europiane e më gjërë dhe del para të gjitha gjuhëve i.e. si gjuhë PIE, po të studjohet në thellësi lashtësie fonohistorike e morfohistorike dhe jovetëm që del mbi vet gjermanishten, por lidhet me gjuhën e Parë.
Kjo që thot Majeri, kjo është theza trishtuese, ku nga krejt fjalori, nuk paska thuaja aspak fjalë të Shqipes: ''Fjalori i gjuhës shqipe, - thotë Gustav Majeri, - pushton 5140 familje fjalësh, nga të cilat 1420 kanë burim roman, 540 burim sllav, 1180 burim turk, 840 burim grek dhe vetëm 400 tregohen se janë vërtet pasuese të fjalëve të vjetra indoeuropiane, kurse 730 ishin të errëta nga pikëpamja etimologjike.”

Kjo është theza që thot trishtim (apo teza e tezës dajës) dhe ky është pulësi, ku preket nga Oksfordi, jo siç e marrin disa shabllon, duke mos e kuptuar qëllimin dhe gabim fajësohet Oksfordi, pa asnjë njohje theorike, nga edhe disa këtu...

Po as Pedersen, nuk pati fuqi vijim studimi të Shqipes por kaloi në Sllavistikë (kush e di, u pagua apo...), apo vet atij iu servuan 'dietarë' bejlerë e pashallarë shqiptarë, të flasin me të edhe ai t'i paguaj bile edhe në fund të ia quajnë krejt vepren e tij 'sevda' vet shqiptarët, ashtu sikur edhe shumë sish nëpër forume e media shqiptare shkencore, që e hëngren livadhin dhe ngulin këmbë e krye, se aty është qendra e Shqipes edhe Pederseni u largua kaloi në kathedrat sllave...

Po edhe në këtë gjendje çfarë është vet studimi i Shqipes, po ta marrim vet Fjalorin e sotem shqip, aq voluminoz, ku edhe gjysma e fjalëve i mungon, jam krejt i sigurtë - po të krahasohet me 10 fjalorët e gjuhëve më të forta botërore - do ta zë vëndin e parë, për origjinalitet të Shqipes, në krahasim me gjuhët tjera, që po të analizohen e studjohen mirë edhe ato 'huazime', e 'barbarizma' etj., asnjë gjuhë nuk del më origjinale se sa Shqipja edhe kështu siç është në këtë shkallë të ultë zhvillimi të studimit shkencor!

Dikujt mund t'i duket vërtet 'sevda' (siç iu shprehen edhe Pedersenit, kur ia mohojnë vepren e tij), por Shqipja tejkalon përmasat europiane, e lidhet deri me Atllantishten e stërlashtë - po duhet fuqi gjenetike krijuese e gjurmuese, të nxierret në dritë vetëm një pjesë e saj hyjnore, me besim se do vijohet studimi.

Unë nuk e shoh aspak thezë trishtuese, thezën e Universitetit të Oksfordit, përkundrazi e shoh si nxitje për ta ndritur realitetin e tëhuajsuar, që detyrë mbi detyra është e shqiptarëve! Nuk është trishtim,kur dikush të nxitë ta thuash të vërtetën e pikërisht për ty - por mate veten, se të mungon guximi e njohja dhe të duket trishtim!

Dije, se ashtu sikur Shqiponja është mbretëria e qiellit, ashtu edhe Shqipja është mbretëria e gjuhës së tokës! Nëse nuk mund ta kuptosh - kupto që të mundesh!

Sekreti qendron ne gjuhet moderne dhe aspak ne nisjen sipas metodave te meyerit e comp.Gjuhet moderne jane "ujku",ndersa qellimisht gjuhetaret shikojne "gjurmet" ne gjuhen Greke te vjeter dhe latinisht(te cilat jane vecse performanca te gjuhes shqipe).
Shikojme kete thjesht e dhene nga nje formusit;

Boundary bondari kufiri
Per cfare e vendosim kufirin me fqinjin tone ? Sigurisht per te bere nje ndarje te qarte midis pasurise tokesore te tij dhe te tonen. Pra fjala shpjegohet nga bo+ndarë, qe bën+ndarje.

Merre guximin e kundershtoji po deshe!Un s'do te guxoja.
Bon(ban,ben).Mbiemrin i,e*Ndar per me kthy ne emer mjafton ti shtojme nje "i" ne fund dhe behet "Ndari".Kjo perdoret per te ndryshuar formen gramatikore duke bere kalimet nga folje(ndaj) ne mbiemer *i,e ndar,ne emer *ndarja(emerore,sot),*ndari(emrore e vjeter).
Ndari,e ndarise,ndarise,ndarin,ndarise-Ndarja,i,e,te .. ndarjes,ndarjen,prej(kah)ndarjes

Jane tre BURRA qe i kan dhen pergjigjien e duhur Gustavo Meyer .

1)Demetrio Camarda.Filolog-njohes i shqipes meme(arberesh) -njohes i greqishtes se lashte edhe greqishtes se re==besonin tek shen dhimitri i selanikut edhe ruanin si gjuhe te fese greqishten ashtu si arvanitet e himariotet.Njohes i italishtes edhe latinishtes=====koka i dijes shqipnjohese.

2)Panajoti Kupitori--filolog-njohes i shqipes meme (arvanit) ..njohes i greqishtes se vjeter e te re=shkollimi i detyrueshem .Njohes i latinishtes edhe gjermanishtes.

3)Iakovo Thomopulo..doktorr me studime ne itali.njohes i shqipes meme(arvanit) .Njohes i greqishtes se re e te vjeter--njohes i latinishtes nga studimet.

Te tre keto koka e quajn pleh Meyrin .por fatkeqsisht bordellua e tiranes ka marre anen e Meyer edhe nuk na i ka perkthyer akoma keta emra ne shqip.

t'i drejtojmë bordelluat po veprojmë shqip!

t'i drejtojmë bordelluat po veprojmë shqip!

C'a ke dasht me thon?

Marre nga libri i mjeshtrit te gjuhes sarda, Max Leopold Wagner “Gjuha Sarda”.
Gjuha Sarda eshte gjuha qe flitet ne ishullin e Sardenjes.

Ironia gjuhesore e Wagnerit eshte e dukshme.
Lexojme:
Kallittsha eshte ne shume vende te Campidono emri i dhelpres femer.Mund te krahasohet me Kallédu,-a,kallùttsu qe ne Campidono dhe ne Barbagia kupton emrin e qenit te vogel,te parritur akoma.Paralelizmi aktual me fjalen e gjuhes Shqipe.kelùš (kelysh) kafshe ne moshe te vogel,qen i vogel,greqishtja homerike σκύλαξ,mund te jete edhe nje kocidence e rastesishme.

Boborissina-milingona,emer i vecante per rajonin,ngjashmeria me fjalen e gjuhes shqipe te Shkodres baboreše (sipas Gustav Meyer,Alban,wtb 40) eshte e çuditshme.Meyer shkruan qe kjo fjalee e gjuhes Shqiep eshte huazuar nga serbishtja mrav duke I vendosur mbaresen shqip.- eše=lat-.issa.Ne gjuhen Sarda rrenja eshte babboi qe kupton çfaredolloj insekti.

Kocidence e plote ne fjalen kelysh ndermjet tri gjuheve,gjuhes Sarda,gjuhes se Homerit dhe gjuhes shqipe.
Ndersa fakti i dyte eshte nje peshtyme e madhe per Gustav Meyer dhe tezat e tij te huazimit qe ka gjuha Shqipe.Serbet nuk mund te kene ndikuar ne gjuhen e Sardenjes,sepse i pengon koha e ardhjes se tyre ne Ballkan.

Diçka reth Max Leopold Wagner.
Max Leopold Wagner (Mynih,Bavaria17 shtator 1880 – Washington, 9 korrik 1962) gjuhetar gjerman.
Studius me fam boterore.Ka zhvilluar kerkime n’gjuhen Sarda duke u marr dhe me gjuhet popullore,siciliane,spanjolle,portugeze,katalane,spanjishten e Amerikes etj.
[b]

Orakulli ne disa raste, disa skeptike, disa te shitur dhe disa injorante bejne ironi me shpjegimet tona. Por une jam i sigurte qe megjithese per arsye te ndryshme ne mund te jemi gabim ne disa prej tyre, ne shumicen absolute ne jemi te sakte.
Hidhi nje sy kesaj:



trustworthy___me pat besim
shiko ne ""greqishten"" e vjeter
be-bai-os=be(betim) bëj
A eshte kjo nje lajthitja jone? Une jam i sigurte qe jo.

zojs wrote:t'i drejtojmë bordelluat po veprojmë shqip!

Ketu jemi mbledhur te shperndajme diturine e jo te veme epitete njeri-tjetrit.
Le te mundohemi mos ta leshojme fjalen qe mos te na kerkojne sqarime.
Flisni vetem rreth temave u lutemi, sepse duam qe ky forum te kete tjeter nivel nga ata ku anetaret fillojne me ofendime.

Faleminderit.

zojs wrote:t'i drejtojmë bordelluat po veprojmë shqip!

sukaraku, je ulur ne kunje

jo pra nuk fola unë, po a mos e paske rrotullua ti ndonjë gotë ashtu si e ke mendjen o sukaraku?!

vetëm njeriu i çmendur mund të shkruaj ashtu.

Le të mbetet ky shkrim përgjigje për të gjithë diskutantët si dias-dhiasi!

Ti e disa si ti këtu, nëse nuk e dini bile atëtë thjeshten

etj,

Kjo eshte nje permbledhje e shkurter, e ofendimeve drejtuar disave prej anetareve me te nderuar te ketij forumi. Shkelja e etikes nuk do te tolerohet, sidomos kur ajo eshte e njeanshme. Ky eshte nje paralajmerim.

Orakulli ne disa raste, disa skeptike, disa te shitur dhe disa injorante bejne ironi me shpjegimet tona. Por une jam i sigurte qe megjithese per arsye te ndryshme ne mund te jemi gabim ne disa prej tyre, ne shumicen absolute ne jemi te sakte.

Sepse injorantet nuk mund te futen ne keto diskutime.Problemi rritet kur kete qendrim e mbajne edhe nivele me sasi dijesh,por komplet te njeanshem.Politika e madhe e bere dy shekujt e fundit ka infektuar(psikologjia e pranon kete rast) fuqishem ne kete drejtim pothuaj cdo mendje europiane.
Folja bi(tzame),bej( ne myzeqare eshte me.-e),baj,boj eshte prezente ne te gjitha gjuhet e Europes e fshehur ne menyra te ndryshme si p.sh ne anglisht.ejbell( e bej li,ejbilliti,eboj, infinitivi *tu bi...Format e vjetra te saj mendoj se kane qene vetem dy;bi dhe be,me vone ba,bo.Ne sot i kemi dhurate po aq te vjetra( e habitshme kjo)ne Camerishte bi dhe ne gegenisht me bo,me ba(prandaj gjuha Shqipe e ka urgjente futjen e gegenishten ne fjalorin e saj)
Injorantet dine qe njesite gjuhesore te Shqip;bej(zot i tokave dhe bujqeve) eshte huazim nga turqishtja(kur ke foljen tende *bej),*be eshte huazim nga arabisht-turqishtja.Marshall vjen nga turqishtja kur ke foljen tende *me marr,ta marrsha,ta maresh...Kulmi eshte tek njesia femije i vogel *bejbi,bejbe (-bej.-bi) kemi dyvendosje e te njtes folje ne dia dialekte(a ka qene dialekte ne te vertet para tre mije vjetesh apo perdoreshin njekohesisht dhe kishin thelb kuptimor te njejte por ngjyrim te ndryshem ne lidhje me nje faktor,po e supozoj me kohen???)te ciles po ti shtojme thjesht *bejbir(-e eshte e femerores),ose per bimet *bejbim
Kodet e shipes jane aq te nderlikuara dhe aq shumedimensioneshe kuptidhenes ne BEJBIMEN gjuhesore saqe te detyrojne te matesh mire kur gjykon.Shqipja nuk te le shume mundesi mbaresore si gjuhet e tjera.Qe te zbulosh mire shqipen duhet te dish mire anglishten dhe gjermanishten pa vene ne diskutim greqishten e vjeter,latinishten dhe italishten.