ARBËNIA
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

ÇAMERIA/Thesprotia

5 posters

Page 1 of 2 1, 2  Next

Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ÇAMERIA/Thesprotia

Post  ABC Tue Feb 03, 2009 10:55 am

A mundeni te me ndihmoni me disa informacione rreth gjenocidit cam te vitit 1960. Foto & harta & materiale plotesuese, gjithcka qe mund te keni ne lidhje me kete subjekt?

Faleminderit!
ABC
ABC
Senior Member
Senior Member

Number of posts : 149
Registration date : 2009-01-30
Points : 27
Reputation : 20

http://www.albforum.us

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ÇAMERIA

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 1:34 pm

Çameria is situated on the Northwest part of Greece. The name Çameria comes from the evolution of the word "thiami"="Çami" after the river of thiami in ancient times. Pelasgo-Illirians were the first inhabitants of Çameria with the first Pelasgian ruler Thesproti.

As indicated by tools found in different locations the Neadertal man and the HOMO SAPIENS (wise man) possibly lived in Çameria during the last phase of the Middle Paleolithic and the newer. Paleolithic age (40.000-9.000 b.c.).

Signs of the neolithic man have been found in the Marina cave north of Pavla river, in the cave of Sideri in Filiati(inhabited by Albanians people to this day), in the cave of Pshaka and in other locations in the plain of Paramythia(the heartland of Suli region).
In the early period (2.600-1.900 b.c.)The Illirians( the root of the word Illiria is an Albanian word..ylli or illi=star, after the first king of Illiria, Yllus) settled in Çameria. Some of Illirian tribes were Dodonians, Efyrians, Kasopians , molosians and others. Çameria becomes one of the native Illirian parts of Balkans. Illirian culture developed through out Balkans with Çameria as part of it. The Illirian culture flowrished in particular on the 12th under the Illirian tribe of Molosians. It is known that Alexader the great's parents had Molossian roots.Another great hero of Çameria(Epirus), was the great Pyrro, his successes in the battlefields took him and his army even to Italy..It is scientificly believed that Pyrro was blood related to the family of Alexander the great.The Illirian(Albanian) roots of Pyrro are undisputed and often it is taken as reference to highlight the Illirian(Albanian) roots of Alexander the great..

During the years of the Byzantine Empire new tribes such as the Goths, Ostro- goths, Saracenes and Norses arrived in Çameria.

In 1449 Çameria fell under Ottoman rule. The population of Çameria battled the Ottoman troops in 1611 and later on 1803 where, the latest battles where famously fought by the Suli region(the center town of suli is Paramithia) in Çameria with the double headed eagle flying on every battle. It's important to state that on 1750 Suli was made up of 60 villages and with a population of 25000 inhabitants. During the period of Ottoman rule , Çameria was constituted on the Vilayet of Janina, one of the four Albanian vilayets in Balkans. One figure that shook the history of Çameria during this period is that of Ali Pasha (1740-1822). Today on the region Suli are ruins of the house of Kapetani, and the place where the famous Kugi was(note fighting against the ottomans under Albanian flag).Albanians of this period that made names as great fighter, scholars and patriots are , Luli Çapari, Marko BoÇari, Hasan Tasini, Osman Taka, Çelo Mezani(there are great stories almost mythical, about these last two great popular heroes) and alot of others.... .

In 23rd of february 1913, Çameria fell under Greek rule. This was the aftermath of the decision of great powers to give Çameria unjustifiably and unfairly to Greece.



ÇAMERIA/Thesprotia Vilajetet
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 1:39 pm

#

The word Çam is an evolution of the word "t'chiam" which is the name of an ancient river passing right through Çameria(The word T'chamis appears on many ancient Roman and even Hellenic maps, indicating that the word Chameria is older than the word Epirus, and it's used only by us Albanians). Another branch of this river remains to be known to this day as the "lumi i kalamait"( Kalamait River). What's most important is that everything about Çameria is Albanian in every sense of the word. The word Çameria has more of a topological meaning, but Çams have a very strong Albanian ethnicity, tradition and customs. Çameria has a very welldefined ethno-geographical meaning, which is strongly Albanian.

A large number of Çam population is situated on the seaside and goes up to the Gulf of Preveza. Another considerable number of towns and villages are situated on both sides of the river of "kalamait". The rest of of the Çam villages and towns are situated in more remote places and often on hills and mountains..

The greek goverment has been very hostile toward Çams and the main reason is the fact that Çams have a very strong Albanian identity. Another reason of the Greek hostilities is the fact that Greeks inhereted a very hostile policy towards us. During the period of time, from 1854 till 1877 the Albanians of Çameria resisted successfully the attacks from Greek "Andartes". During the WWI and WWII the greek troops attacked Çameria again. The (provisional) government of Vlora (Albania) responded by sending Albanian military troops to assist the Albanian population of Çameria , but the decision of the Ambassadors Conference assigned Çameria to Greece. As a result of this decision by the great powers, Greeks forces led by the hateful figure of N. Zervas launched attackes that ended up with many innocent Albanian locals killed.

To this day, we Çams in greece are described as bad people from an increasing "safocating" Greek propaganda based on the fact that we refuse to be assimilated as it is the case with some of "Arvanites" in south and central Greece.

The today exact number of Albanians of Çameria in Greece is approx. one million people, taking into the account some relativly newly formed Çam villages and towns elsewhere in Greece..if all the number of Albanians in Çameria is added to the number of Arvanites in other areas of Greece, then the total number of Albanians in Greece is around 3.000.000 people. However only Albanians in Çameria call themselves real Shqiptars(Albanians). Arvanites elsewhere in Greece are under greater assimilating preasure from the Greek goverment and Ani-Albanian greek circles.




# Prior to WWI and WW2, the population in Çameria was around 93% Albanian , the rest were other ethnic groups such as Greeks,Vlachs, gypsies, etc.. On the 19th century, 80% of the Albanian population in Çameria was of Moslim Relegion(the process of convertion to islam started in the 18th century) and a 20% Christian Orthodox, however the first world war, found the the Albanian comunity as made up of 50% moslim and 50% orthodox beleivers(this shift happened in a matter of 70 years). After the world wars a fraction of the Moslim Populations was expelled by the Greek special forcies, leaving intact the mainly orthodox Albanian population(50%) and a small fraction of molsims(13%) who by now mostly converted to orthodoxy to survive.The converstion back and forth from one relegion to the other, before the world war I, was common among families!.

However both Albanian relegious communities were extrimily close to each-other before the war and to this day, the Greek goverment has not managed to assimilate the Albanians of Çameria. The Albanian language is spoken indoors and outdoors as much as on everyday working places, but the greek govemnet with very little preasure from outside refuses to recognise Albanian minority in greece and refuses to open schools on Albanian language.

The region is officially known as Epirus by the Greek goverment, but on the further north western corner of Greece, every single people knows the place as Çameria. Anyone from this region stating that he or she is a Çam, makes a political statment saying that he or she is an Albanian. That's why the greek goverment doesn't know officially the region as Çameria.The heartland of Çameria is also called Thesprotia.

Since i am from Çameria, my own opinion is that this region has still an Albanian majority(since many people of other ethnic groups have emigrated away, which has compensated somehow for the displacment of some Albanians during wwi and wwii!) and all the Çams expelled unjustifiably from Greece are very welcomed by all the Albanian people here, there is a UN resolution which asks the Greek govement to repatriate our brothers and sisters back to their homes, where they belog among the rest of us.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 1:46 pm

ABC wrote:A mundeni te me ndihmoni me disa informacione rreth gjenocidit cam te vitit 1960. Foto & harta & materiale plotesuese, gjithcka qe mund te keni ne lidhje me kete subjekt?

Faleminderit!

I am going to try to make a section about Chameria here, but I have not seen yet anything about 1960, only 1944-45!
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  ABC Tue Feb 03, 2009 2:08 pm

E kam fjalen nese gjeni ndonje informacion per kete genocid..



Jane disa video dhe ne to thuhet se dhe ne vitin 1960 ka ndodhur gjenocidi i fundit me sa duket mbi popullsine came sepse me pas kufijte jane mbyllur me vone
ABC
ABC
Senior Member
Senior Member

Number of posts : 149
Registration date : 2009-01-30
Points : 27
Reputation : 20

http://www.albforum.us

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:38 pm

By: Arben Dervina


THE ALBANIAN MINORITY AND CAMERIA MASSACRE IN GREECE THE GEOGRAPHY WERE THE ALBANIAN MINORITY LIVES AND SHORT HISTORY.

CAMERIA REGION BEGINS FROM THE SOUTH OF ALBANIA AND INCLUDES SOUTH EPIRUS WHERE THE ALBANIANS HAVE LIVED SINCE THE ANTIQUITY. THIS FACT HAS ALSO BEEN ACCEPTED BY THE GREEK AUTHORS AND THE GREAT GREEK ENCYCLOPEDIA, THE PEOPLE LIVING IN THE REGION AT PRESENT AND THE LANGUAGE THEY USE IS THE GREATEST PROOF OF THIS.

ALBANIANS ARE ONE OF THE OLDEST PEOPLE OF THE BALKAN PENINSULA AND ARE OF THE MOST DEMOGRAPHICALLY SPREAD NATIONS.

IT IS POSSIBLE TO GATHER THE ALBANIANS HAVING LIVED IN GREECE UNDER THREE GROUPS. THESE ARE :

1. ORTHODOX ALBANIANS (ARNAVITES)

2. MUSLIM ALBANIANS (CAMERIA)

3. EMIGRANTS, REFUGEE ALBANIANS COME TO GREECE AFTER THE COLD WAR.

ORTHODOX AND MUSLIM ALBANIANS HAVE BEEN SUBJECT TO EITHER EXILE OR ETHNIC CLEANSING OR ASSIMILATION IMPOSED BY THE GREEK STATE AT VARIOUS TIMES. ATHENS ADMINISTRATIONS HAVE NOT RECOGNIZED THEIR ETHNIC IDENTITY OR EXISTENCE AND AIM THAT ESPECIALLY THOSE OF ORTHODOX RELIGION ARE GREEK. ALTHOUGH IT IS KNOWN THAT THERE ARE PEOPLE WITHIN THE ABOVE MENTIONED GROUP WHO DEFINE THEMSELVES AS GREEK, THE PRINCIPAL REASON FOR THIS IS THE POLICY OF GREECE BUSED ON ASSIMILATION. AS FOR THE MUSLIM CAMERIAN ALBANIANS, WHILE THEY HAD BEEN IN THE MAJORITY IN SOUTH EPIRUS UNTIL THE SECOND WORLD WAR, THEY WERE MASSACRED DURING THE GREEK CIVIL WAR IN 1944, THE SURVIVORS WERE FORCED TO FLEE TO ALBANIA AND OTHER COUNTRIES AS A RESULT OF ETHNIC CLEANSING.

THE ALBANIANS IN THE OTHER GROUP ARE THE EMIGRANT/REFUGEE 150-200 THOUSAND AND WHO, DURING THE POLITICAL, SOCIAL AND ECONOMIC TURBULENCE EXPERIENCED IN ALBANIA AFTER THE COLD WAR, COME TO GREECE THROUGH LEGAL OR ILLEGAL WAYS MAKING INDIVIDUAL OR MASS ATTEMPTS AS FROM THE LAKE 1980’S AND EARLY 1990’S AND WHO ALSO LOOKED FOR JOBS AND FOUND/DID NOT FIND THEM THROUGH LEGAL OR ILLICIT METHOD.

IT IS IMPOSSIBLE TO OBTAIN SOUND AND NEW DATA ABOUT THE EXACT NUMBER OF THE ETHNIC ALBANIANS IN GREECE, AS IT IS THE CAUSE WITH THE OTHER MINORITIES. THE LAST TWO NUMBERS STATED BY GREECE IN THIS RESPECT BELONG TO THE YEARS 1926 AND 1951, THE NUMBER OF THOSE MOTHER TONGUE IS ALBANIAN WAS INDICATED AS 18.773 IN THE FORMER YEAR AND AS 22.736 IN 1951. IN THE FOLLOWING CENSUS AND STATEMENTS, THE LANGUAGE AND THE EXISTENCE OF THIS MINORITY HAS NOT BEEN MENTIONED AS A RESULT OF CLAIMS OF BEING PERU GREEK AND HOMOGENEOUS GREEK. HOWEVER, HIGH NUMBERS HAVE BEEN PRONOUNCED CONCERNING THE ALBANIAN DIASPORA. THE DEMOCRATIC CAMERIA LEAGUE ORGANIZED IN THE USA GIVES THE NUMBER 100.000 FOR THE TOTAL ALBANIAN MINORITY. THE ORGANIZATION (FEDERAL UNION OF EUROPEAN NATIONALITIES) DEALING WITH ETHNIC PROBLEMS AND THE MAIN BRANCH OF WHICH IS LOCATED IN NORTH GERMANY.

FLENSBURG INDICATES THE POPULATION OF THE WHOLE LOCAL ETHNIC ALBANIAN MINORITY IN GREECE AS 95.000 THE CAMERIAN PATRIOTIC POLITICAL ASSOCIATION WHICH PUBLISHED A PAPER REGARDING THE MATTER IN JULY 1993 SPEAKS ABOUT THE EXISTENCE OF APPROXIMATELY 250.000 – 300.000 ALBANIANS WHO DO NOT DISCLOSE THEIR ETHNIC IDENTIFY.

OPPRESSION POLICIES IMPOSED ON THE ALBANIAN MINORITY BY GREECE

A. FOLLOWING THE GREEK’S CLAIMS THAT THE ALBANIANS COLLABORATED WITH THE OCCUPYING ITALIANS IN WORLD WAR II AND CIVIL WAR, THE ALBANIANS WERE BANISHED IN MASSES BOTH ALONG THE BORDER OF ALBANIA AND IN THE OTHER REGIONS OF THE COUNTRY, MASSACRED OR DRIVEN A WAY TO VARIOUS REGIONS OF GREECE.

THE GREEKS MASSACRED 3.242 CIVILIAN, PEOPLE IN WHOLE CAMERIA FROM JUNE 1944 TO MARCH 1945; 2900 OF THEM WERE OLD PEOPLE OR YOUNG MEN, 214 WOMEN AND 96 CHILDREN. IN ADDITION, 745 WOMEN WERE RAPED, 76 WOMEN ABDUCTED, 32 BABIES YOUNGER THAN 3 YEARS WERE MASSACRED, 68 VILLAGES WERE DESTROYED, 5.800 HOUSES AND SANCTUARIES, INCLUDING MOSQUES WERE BURNED DOWN AND DESTROYED AND THE HOUSES WERE PILLAGED.

B. EDES (DEMOCRATIC GREEK UNION) FORMING THE ANTI-COMMUNIST FRONT IN THE GREEK CIVIL WAR AND MOVING FIRST ON THE REPUBLICAN, THEN ON THE MONARCHIST LINE AND ITS HEAD GENERAL NAPOLEON ZERVAS, ON THE ONE HAND FOUGHT AGAINST THE COMMUNIST FORCES AND ON THE OTHER HAND CONDUCTED CLEANSING ACTS AGAINST NON-GREEK ELEMENTS, MACEDONIANS AND ALBANIANS. A PART OF THESE ATTACKS WAR DIRECTED TOWARDS THE EPIRUS REGION AND THE ALBANIANS LIVING IN CAMERIA.

GENERAL ZERVAS WARNED OUT A WIDE-SCOPE MASSACRE AND ETHNIC CLEANSING IN CAMERIA IN JUNE 1944. THE IS SUE THAT OTHER STUDIES ALSO POINT OUT IS THAT CONDUCTING ETHNIC CLEANSING HAS BECOME A STATE TRADITION IN GREECE.

C. NOWADAYS, THE CAMERIAN ALBANIANS CONTINUE TO LOOK FOR THEIR RIGHTS AS VICTIMS OF THE GENOCIDE APPLIED TO THEM BY THE GREEK. WHILE THERE WAS 99% ALBANIAN POPULATION IN THE CITIES OF THE REGION AND 100 % IN THE VILLAGES UNTIL THE CAMERIAN GENOCIDE DAYS 24 JUNE 1944, THIS POPULATION IS NOW SPREAD. ON THE OTHER HAND, THE ETHNIC IDENTITY OF THE ORTHODOX ALBANIANS IS DENIED AND ENDEAVORED TO BE SHOWN AS IF IT DOES NOT EXIST.

IMMEDIATELY AFTER THE 1945 EVENTS, THE GREEK ADMINISTRATORS SETTLED GREEK, ULAH AND GYPSY POPULATION HERE TO UPSET THE DEMOGRAPHIC STRUCTURE OF THE REGION AND THEY DID NOT RECOGNIZE ANY RIGHTS OF THE ALBANIANS OF ORTHODOX SECTS WHO COULD REMAIN THERE. AS A RESULT OF THIS POLICY OF ATHENS WHICH DENIES THE ALBANIAN ETHNIC IDENTITY EXCEPT FOR THE ORTHODOX IDENTITY, THE CHAMERIAN ALBANIANS ENDED UP NOT BEING ABLE TO SPEAK THEIR OWN LANGUAGE ON THEIR OWN TERRITORIES AND WERE RESTRICTED THE GOODS AND PROPERTIES OF THE CHAMERIAN ALBANIANS WHO HAD BEEN EXPELLED, FO THE NEW RESIDENTS, HAVING NOT BASED ON ANY LEGAL GROUNDS.

NOWADAYS, THE GREEK GOVERNMENT DOES NOT GIVE PERMISSION TO THE CHAMERIAN ALBANIANS TO ENTER THE COUNTRY AND CONDUCTS A POLICY OF ISOLATION AND DISCRIMINATION TOWARDS THEM. THE GREEK ADMINISTRATION HAS CHANGED ALL THE NAMES OF THE PLACES IN THE REGION INTO GREEK BY APPLYING A CULTURAL ASSIMILATION POLICY.

THE THEN PRIME MINISTER KONSTANTIN MITSOTAKIS MADE A SPEECH IN TIRANA DURING HIS ALBANIA VISIT AN MAY 1992 AND SAID THAT THE CAMERIA ALBANIANS HAD COLLABORATED WITH THE ITALIAN AND GERMAN OCCUPIERS AND THERE FORE THEY WERE WAR-CRIMINALS AND CONSEQUENTLY THEY WERE PUNISHED IN ACCORDANCE WITH THE GREEK LAWS AND WOULD NOT BE ALLOWED TO RETURN TO GREECE. HOWEVER, THE CAMERIA ALBANIANS DID NOT COLLABORATE WITH THE OCCUPIERS. GERMAN DOCUMENTS PROVE THAT NAPOLEON ZERVAS WHO KILLED THE CAMERIA ALBANIANS HAD COLLABORATOR WITH GESTAPO.

THE REACTIONS OF THE ALBANIANS TO THE ATTITUDES OF GREECE, AND THE PERSONS, INSTITUTIONS AND FOUNDATIONS WHO HAD STUDIES ABOUT ALBANIAN MINORITY, ALBANIAN PEOPLE’S ASSEMBLY ACCEPTED AND PROCLAIMED THE DATE OF “27 JUNE” AS THE COMMEMORATION DAY OF CAMERIAN GENOCIDE WITH THE RESOLUTION CARRIED UNANIMOUSLY ON 30 JUNE 1994. CAMERIA ISSUE WAS INCLUDED IN THE AGENDA OF THE 4TH GENERAL ASSEMBLY OF THE UNREPRESENTATIVE NATIONS AND PEOPLES ORGANIZATION IN JANUARY 1995, THE HAGUE. IN THE GENERAL ASSEMBLY 20-26 JANUARY THE FOLLOWING POINT WERE EMPHASIZED:

THE CAM PEOPLE SHOULD RETURN TO THEIR HOMES AND THEIR RIGHTS OF CITIZENSHIP SHOULD BE GIVEN BACK. THE RIGHTS OF RETURNING THE PROPERTIES OF THE CAM PEOPLE SHOULD BE GIVEN BACK.

INTERNATIONAL RIGHTS THAT STEM FROM THE INTERNATIONAL DOCUMENTS SHOULD BE ADMITTED. IN ORDER TO ACHIEVE THESE ISSUES THE GREEK GOVERNMENT WAS ASKED TO ADMIT THE HISTORIC FACTS OF CAMERIA ISSUE AND TO TAKE SERIOUS STEPS TOWARDS SOLUTION AND RIGHTS.

COMMEMORATION DAY OF CAMERIA GENOCIDE HAD A GREAT EFFECT IN TURKEY AND THIS ISSUE TOOK PLACE IN TURKISH MEDIA. VARIOUS NEWSPAPERS AND MAGAZINES PUBLISHED NEWS AND ARTICLES ABOUT CAMERIA ISSUE IN JUNE AND JULY 1998.

AFTER THE KOSOVO CRISIS, GREECE HAS PLACED SOME POSSIBILITIES OF ACTIVITIES AT THE AGENDA AGAINST CAMERIA WITHIN ITS BORDER. THE EXISTENCE OF SOME OF THE UNDERGROUND ORGANIZATIONS LIKE “CAMERIA LIBERATION ARMY” OF WHICH IS SUPPOSED TO BE ESTABLISHED BY THE BOLDER SECTIONS OF VARIOUS CAMERIA ORGANIZATIONS WHICH HAVE MORE THAN 150.000 MEMBERS ONLY IN ALBANIA IS EXPRESSED WITH CONCERN BY GREECE ITSELF. IT WILL BE OBSERVED IN THE COURSE OF TIME THAT TO WHAT EXTENT SOME EFFORTS THAT STARTED AT THE END OF 1998 AND IN THE FIRST HALF OF 1999 TOWARDS A CLOSER RELATION BETWEEN TWO COUNTRIES WILL POSTPONE THESE PROBLEMS.

THE CAM ALBANIANS WHO WERE EXILED TO ALBANIA BY GREECE TOOK THE PERMISSION OF ESTABLISHING ASSOCIATIONS IN THE TIMES OF SALI BARISHA, LEADER OF THE DEMOCRATIC PARTY IN ORDER TO RETURN TO THEIR LANDS AND DEFEND THEIR RIGHTS AFTER ENVER HODJA HAD DIED, AND THEY PERFORMED ACTIVITIES IN 17 DIFFERENT PLACES HOWEVER, FOR SOME REASON OR OTHER THE SOME GOVERNMENTS CLOSED THESE ASSOCIATIONS IN 1994 BY FORCE OF POLICE IN ORDER NOT TO CAUSE ANY PROBLEM FOR GREECE. AT THE TIME WHEN THE “ASSOCIATION OF CAMERIA” WAS CLOSED THE NUMBER OF ITS MEMBERS WAS 200 THOUSAND. THE ASSOCIATION WAS OPENED AGAIN BUT ESPECIALLY AT THE TIME OF FATOS NANO GOVERNMENT IT COULD NEVER BE PLACED ON THE AGENDA OFFICIALLY BECAUSE GREECE HAD POWER OVER THE COUNTRY. PRIME MINISTER ILIR META PAID A VISIT TO GREECE ON 22-23 DECEMBER 1999 AND IN THIS VISIT WHEN SIMITIS, THE PRIME MINISTER OF GREECE, DENIED THE CAM ISSUE AND THE PROPERTY RIGHTS OF THESE PEOPLE, ILIR META REPLIED THAT THE CAM ISSUE WAS A FACT AND WOULD NOT AFFECT THE RELATIONS BETWEEN THE TWO COUNTRIES.


Last edited by AuLoNa on Tue Feb 03, 2009 3:12 pm; edited 1 time in total
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:45 pm

Chameria - The Promised Land (1)



Chameria - The Promised Land (2)



Chameria - The Promised Land (3)



Chameria - The Promised Land (4)

AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty DOCUMENT OF THE COMMITTEE OF CHAM ALBANIANS

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:54 pm

IN EXILE, ON GREEK PERSECUTION OF THE CHAMS, SUBMITTED TO THE HUMAN RIGHTS COMMISSION OF THE UNITED NATIONS IN 1945
We, the Anti-Fascist Committee of Cham immigrants in Albania, having faith in the democratic and humanitarian principles of the UN, and acting in the name of Cham immigrants in Albania, do hereby address the Investigating Commission concerning our lost rights, oppression, persecutions and massacres committed by Greek Fascists in order to exterminate the Albanian minority in Greece.
In pursuit of the protests and appeals that we have addressed to the Great Allies and the United Nations, we ask for justice with regard to the following:
For 32 years in succession, Greek chauvinist and reactionary cliques, in brutal violation of every humanitarian principle, and in total disregard of international treaties, have carried out a policy of extermination toward the Albanian minority in Greece.
Beginning with the Greek occupation of Chamëria on February 23, 1913, the gang of Deli Janaqi, incited and assisted by the local authorities, massacred without cause whatsoever 72 men, in the brook of Selani, district of Paramithia.
This massacre marked the beginning of the drive to exterminate the Albanian minority, and made clear the orientation of Greek policy toward our population.
The hounding, persecutions, imprisonment, internment, tortures, and plunder carried out on the pretext of disarming [the population] in the years 1914-1921, the terrorist actions of outlaws, and the provocations of Gjen Baire in 1921, reveal the reality of the sufferings to which our population was subjected during the Greek occupation.
Koska, Lopsi, Varfanj, Karbunari, Kardhiqi, Paramithija, Margëllëçi, Arpica, Grykohori, and others, are some of the villages that paid an especially high price as a consequence of the terror.
In 1922-1923, the Greek authorities decided to displace the Moslem element of Chamëria, in exchange for the Greeks in Asia Minor, on the pretext that we were Turks. This shameless act of the Athenian authorities ran into opposition on our part and the intervention of the League of Nations which, upon ascertaining the Albanian nationality of our people, rejected the decision of the Greek Government.
But despite the intervention of the League of Nations, and the solemn commitments undertaken by the Greek Government in Lausanne on January 16, 1923, the authorities in Athens continued their policy of extermination. They resorted to every device to make it difficult for the Albanian element to remain in Chamëria, and confiscated 6,000 hectares of land owned by hundreds of families in Dushk, Gumenicë, Kardhiq, Karbunarë, and others, without compensating them in the least.
The government in Athens settled the immigrants from Asia Minor in Chamëria, with the intention of peopling it with Greeks and creating conditions that would lead to the emigration of the autochthonous Albanian population.
Entire families were forced to abandon their birthplace and migrate to Turkey, Albania, America and elsewhere, and villages like Petrovica and Shendellia were deserted completely by their Albanian inhabitants.
Under these circumstances, we did not enjoy any national rights, not even the use of our mother tongue. Fanaticism and ignorance were given support, instead of developing our national culture and stimulating progress. Instead of opening schools, they subsidized religious clubs in the Arab language. Ninety-five percent of our population remained illiterate. The province of Chamëria, a fertile and prosperous land, remained backward, without economic development, without communication facilities, and in the hands of money-lenders and monopolists, such as: Koçoni, Pitulejtë, Kufalla, Zhulla, Ringa and others, who impoverished and enslaved the entire region.
In the war against Fascism, and more precisely at its conclusion, the reactionary Monarcho-Fascist forces of Llakë of Suli, which were created by the reaction to serve the occupier under the command of General Napoleon Zerva, turned on and treacherously massacred the Moslem Albanian inhabitants of Chamëria.
At that time, when the troops of ELAS [National Popular Liberation Army] and our troops were committed to fighting the Germans, the leadership of EOEA [National Troops of Greek Guerrilas], in league with the Germans, maneuvered to gain positions to fight a civil war. And when our forces, in keeping with the spirit and decisions of the protocol of Kasartë (Sarafis-Zerva), August, 1944, implemented the orders of the Joint Command in pursuit of the Germans, General Napoleon Zerva, commander of the resistance forces in Epir (ELAS – EOEA), gave orders to massacre the innocent population of Chamëria.
The massacres in Chamëria were a flagrant violation of humanitarian principles, and a shameless disregard for the principles and the nature of the Anti-Fascist struggle. The massacres in Chamëria were a result of the collaboration and agreements with the Germans, who in the process of retreating, let Zerva’s forces take their place. Here is a concrete example of the collaboration between Zerva’s forces and the Germans. Theodhor Vito, the commander of the Zerva forces in the district of Filat, met the commander of the retreating German forces on September 22, 1944 in the village of Panaromen, 3 km. from Filat, just one day before the entrance of Zerva’s forces in Filat. Right after that meeting, and even before the German forces cleared out of Filat entirely, the forces of Theodhor Vito entered Filat. That close collaboration strengthened the position of the Zerva forces, and enabled them to initiate the terror and the massacres on a broad scale in all the districts of Chamëria.
The forces of the X th Division of EOEA, under the command of Col. Vasil Kamaras, and specifically the XVI th Regiment of that division, which was led by Kranja and his aides Lefter Strugari, attorney Stavropullos Ballumi Zotos, the notorious criminals Patazejt and others, entered the town of Paramithia on June 27, 1944. Contrary to their promises and the agreement arrived at between mufti Hasan Abdullaj, on the one hand, and Shapera and the Bishop of Paramithia, on the other, who acted as agents of Zerva, the most ignoble massacres were set in motion. Defenseless men, women and children became targets for the Greek Monarcho-Fascists. The number of the massacred in the town of Paramithia and vicinity reached 600 souls.
On July 28, 1944 the forces of Regiment Nr. 40, commanded by Agores, entered Parg and massacred 52 men, women and children.
The forces of EOEA under the command of Theodhor Vito, Ilija Kaqo, Hristo Mavrudhi, Hristo Kaqo, Hari Dhiamanti and others, first encircled the town of Filat, then on Saturday morning of September 23, 1944 entered the town. The same day they also entered Spatër. They plundered and seized all of the families, and whatever else they found. On the eve of [September] 23 and the dawn of September 24, 1944 there entered also the forces commanded by Kranja, Strugari and others. As soon as these forces arrived, the massacres began. Forty-seven men, women and children were massacred in Filat, while 157 were killed or missing in Spasar, many of whom had gone there from other villages. All of the young women and girls were abused and raped by Zerva’s criminals. A few days later the Monarcho-Fascists rounded up all of the men that remained, and following the decision of a kangaroo court, consisting of Koçinja – president, Staropull – prosecuting attorney, and four other members, 47 innocent Albanians were massacred. In Granicë of Filat are buried the corpses of 46 persons who were slain with knives, and 45 others on the plain bordering the field of Xhelo Meto.

Other families were wiped out, including parents, children and babies in their cribs. Women and young girls were raped. Hundreds of declarations by those who survived, describe the killings and endless suffering. They make plain the crimes and aims of the Monarcho-Fascists in Chamëria.
Here are some examples:
Sanie Bollati of Paramithia was burned alive with gasoline, after her breasts were cut off, and her eyes were plucked out. Ymer Murati was murdered and his body was chopped up in Paramithia.
In the house of Sulo Tari had gathered more than 40 women. Çili Popova from Popova, wearing a military uniform, and a group of soldiers, entered the house, seized the prettiest women and girls and began to rape them in another room. The screams of the girls and the women were deafening. This debauchery continued all night. Seri Fejzo, Fizret Sulo Tare and others, were victims of their baseness.
Hilmi Beqiri of Filat was wounded in front of his family and left there, as the attackers took off. Wanting to shelter him, the family brought him over to dentist Mavrudhiu. He kept him for a few hours, but later sent word to have him taken away. The family then took him to Stavro Muhaxhiri, after which they went over to Shuaip Metja, where many other families had gathered. Andartët [Greek irregulars – Translator’s note] were informed about this, and they went over and seized him, and after pulling his gold teeth with pliers, killed him.
Malo Muho, an 80-year-old man, who had been ailing for four years, was butchered with a hatchet in front of his wife. His brain splattered on the lap of his wife, who gathered them together, and after covering him with a quilt, ran away.
Abdyl Nurqe was seized in Spatar and taken barefooted to Filat, where he was dragged through the streets of the town, and finally killed in front of the house of Nidh Tafoqi.
The family of Lile Rustemi from Sullashi, numbering 16 persons, most of them children, was totally wiped out, without anyone being able to survive.
Xhelal Miniti of Paramithia was beheaded with a bayonet over the body of mufti Hasan Abdullahu.
Sali Muhedini, Abedin Bakos, Muhamet Pronjë and Malo Sejdiu had their fingers, nose, tongue, and feet cut off, and while they screamed with pain, andartët of Zerva sang the song of their commander, and rejoiced as they witnessed this scene of terror. In the end, they hung them with butchers’ grappling irons.
Following is the declaration of Eshref Himi, a resident of Paramithia, concerning the massacres in Paramithia:
“On Tuesday, June 27, 1944, at 7 in the morning, the Greek Monarcho-Fascists entered Paramithia, commanded by Col. Kamora, Major Kranja, Captain Kristo Stavropulli, an attorney; Captain Lefter Strugari, attorney; sub-lieutenant Nikolla Çenos, and others. As soon as they entered the city, the order was given that no one should leave, because no one’s honor, liberty or property would be threatened in any way. Immediately in the afternoon, there began the arrest of men, women and children, and thievery as well. By next morning all the men were murdered.
“After imprisoning me for four days, they let me go, so as to bury the dead. On the site called ‘The Church of Ajorgji’, I was able to identify five of the bodies. The others were beyond recognition, on account of the tortures inflicted on them. The five victims I was able to identify were: Met Qere, Sami Asimi, Mahmut Kupi, Adem Beqiri, Haki Mile. Two days later, they sent me over to ‘Golataj’, near the house of Dhimitër Nikolla, where they had murdered 8 people. I could not recognize them, because they had cut them to pieces. All around there were corpses of people. A woman by the name of Sanie Bollati was subjected to frightful tortures and burned alive with gasoline. This tragedy took place on Wednesday, while on Friday morning her body was moved away, covered with a blanket by her mother and two townspeople, and placed in a cellar by order of the Monarcho-Fascists, who would not let anyone to see her. The wretched woman died there five days later. By then, her cadaver was full of maggots.
“All of the things I declare here, I have seen with my own eyes. At first, I hid for five days on top of a ceiling, but was arrested by the Monarcho-Fascists and turned over to Major Kranja who, after questioning me briefly, ordered that I be imprisoned. In prison I found 380 persons, including women and children. One hundred twenty of those died of starvation. Four persons and me were in prison for 15 days, after which they transported us to Prevezë, and from there to Janinë, where we stayed for 40 days. There we were subjected to indescribable tortures. We were freed after the arrival in this town of troops of the EAM [National Liberation Front].”

Dervish Sulo from the village of Spatar in [the district of] Filat, describes the massacres in Spatar as follows:
“In the morning of a Saturday in September, 1944, the entire population gathered in front of the (Spatar) village mosque. The soldiers began seizing and raping women, girls, and even old women. Paçe Çulani, 50 years of age, was raped, her hair was cut and even her ears, and finally she was killed in her own orchard, in the vicinity of Muço. In our house was installed the family of Sako Banushi from Skropjona, which numbered eight women, men, and children. After raping the women, whose breasts were pierced with knives, all were massacred….
“In the house of Damin Muhameti, 5 women and 3 children were killed….In the house of Fetin Muhameti, Hane Isufi and another woman were tortured and raped….
In the house of Dule Sherifi, they cut off the heads of 80-year-old Sulejman Dhimicë and his wife. In the house of Meto Braho, 20 persons, including men, women and children, were burned alive….Kije Nurçia, 70 years of age, was knifed to death….In the vineyard of Zule and the garden of Avdyl Nurçe, I saw 20 people who had been massacred….In the house of Haxhi Latifi, the daughter of Haxhi Gulani was raped, while in the dwelling of Mejdi Meto, Hava Ajshja was raped, and Nano Arapi was both raped and killed.”
According to statistics available to date, the victims and the missing among the Albanian minority in Greece, during the massacres in the years 1944-1945, number 2,877, broken down as follows:
Filat and vicinity, 1, 286; Gumenicë and vicinity, 192; Paramithia and vicinity, 673; and Magellç and Parg, 626. This was the fate of all those who were unable to flee Chamëria, with the exception of a few women who are today living witnesses of the chilling massacres in Paramithia, Parg, Spatar, and Filat. The words that come from their mouths make clear the naked criminality and barbaric acts, organized by the Greek Monarcho-Fascist reaction in Chamëria.
This carnage, inspired by the basest sentiments of chauvinistic and religious hatred, resulted in the displacement of nearly 23,000 Chams, who afterward found shelter in Albania under the most miserable conditions.
A total of 68 villages with over 5,800 houses, were seized, destroyed and burned down.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ^^^Cont!!!

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:55 pm

An account of the damages reveals that the Monarcho-Fascist forces of Zerva seized the following assets left behind [by the Chams] in Chamëria: 17,000 heads of sheep and goats, 1,200 heads of cattle, 21,000 kv [kuintals – 1 kv. equals 100 kg. – Translator’s note] of cereals, and 80,000 kv of [olive] oil; plus the product of the year 1944-1945, which totaled 11,000,000 kg. of cereals, and 3,000,000 kg of [olive]oil. During the emigration, 110,000 sheep and goats, and 2,400 cattle died or were lost.
This shows clearly the economic catastrophe that befell our people, which was forced to take the roads of immigration with only the clothes on their back.
This catastrophe happened because our people, together with the Greek people, fought alongside the EAM, rather than jump in the camp of the collaborationists who were allied with the occupiers.
Chamëria contributed materially and morally to the great Anti-Fascist war. Hundreds of young Çams joined the ranks of ELAS, when EAM sounded the alarm for freedom. With the broadening of the Anti-Fascist war against the German occupiers, the population of Chamëria threw itself unreservedly in the war against the occupier, and formed the Fourth Battalion of the XV th Regiment of ELAS. Out of the small population of Chamëria, stepped forward over 500 troops who fought with determination against the Nazi-Fascist occupiers and the traitors in the camp of Zerva.
The blood of the national hero, Ali Demi, and of the martyr Bido Sejko; and the blood of martyrs Muharrem Myrtezaj, Ibrahim Hallumi,Hysen Vejseli and others, that was shed together with that of the Greek Partisans at the Pass of Qeramicë, bears out this fact.
In Chamëria at the end of the war, the troops commanded by General Napoleon Zervas operated in our districts and villages not as liberators, but as executioners and sworn enemies of the Albanian element.
In accordance with the Agreement of Caserta (Sarafi – Zervas) in August, 1944, the troops of the resistance were placed on a common front against the Nazi armies, under a joint command, in designated operational zones. This agreement was violated in Chamëria. Zerva’s troops compromised with the Germans, and attacked our troops and obstructed the activity of the IV th Battalion of the XV th Regiment in the zone of Filat. The operations and massacres in the district of Filat are directly connected with this situation, and in open contradiction to the trust and spirit of cooperation established in Caserta. The last village of Chamëria, Koska, which was one of the bases for organizing the resistance forces of the National-Liberation Front in Chamëria, was destroyed and burned. It was the final action in the destruction of Chamëria.
A Commission of the Cham Anti-Fascist Council was dispatched to Athens on 10/30/1944, to meet with the Greek Government of Papandreu, and protest against the massacres in Chamëria, as well as demand that they be condemned. The Government of Papandreu refused to take any measures, or commit itself in any way regarding this matter.
Following the operations of December, 1944 and the liberation of Chamëria from the Zervist occupation, a portion of our population was repatriated and settled in the district of Filat. Then, on March 12, 1945 government forces of the garrison of Corfu, in violation of the Agreement of Varkizë (February, 1945), organized and treacherously carried out the vile massacres in Vanre (Filat). This exposed once again the attitude and policy of the responsible authorities of the Greek Government, concerning the extermination of the Albanian population of CHAMËRIA.
In the wake of our immigration to Albania, the democratic Government of Albania gave to our masses boundless material and moral assistance. A fund of 240,000 francs was set aside by the Albanian Government for our people, and all-round efforts have been made to alleviate our deplorable condition.
Responding to this situation, the UNNRA Mission in Albania won approval from its headquarters in Washington [D.C.], to dispense 1,450,000 dollars as immediate relief to the immigrants, in view of our difficult situation.

Even in these conditions, the Cham immigrants continued to contribute more and more to the Front. At the Conference of Shalës (Konispol), held at the end of September, 1944, the voice of the Chams in exile was raised strongly in favor of collaboration against the occupier, and the injustices of the Greek Monarcho-Fascists.
At the Congress of Vlorë on September 23, 1945 the Cham delegates, who represented all the groups of Cham immigrants in Albania, spoke against the massacres that Greek Monarcho-Fascists had perpetrated among them, and demanded by means of memoranda addressed to the London Conference, an inquiry into their problem, and the condemnation of those responsible for the pointless bloodshed and immeasurable sufferings in Chamëria. The Congress concluded with a resolution summarizing all of its proceedings.
While in exile, we have many times addressed appeals to the world, regarding the rights that have been denied us, and asked for repatriation.
On October 30, 1944 the Cham Anti-Fascist Council addressed a protest note to the Greek Government of National Unity, the Mediterranean Chief-of-Staff, the Allied Government, and the Central Committee of EAM, discussing the barbaric actions of Greek Fascists in Chamëria.
On May 9, 1945 the Cham Anti-Fascist Council dispatched to the Military Missions a copy of the telegram addressed to the President of the Conference in San Francisco, concerning the rights of the Chams, based on the Atlantic Charter.
On June 27, 1945 telegrams of protest by the Cham Anti-Fascist Council, against the massacres in Chamëria, were addressed to the Democratic Government of Albania, the Allied Military Missions including the Soviet, the English, the American, the French, and the Czechoslovak; the Yugoslav Legation, and the Albanians in America, Italy and Bulgaria.
A memorandum was addressed to Mr. Hutchinson, Labor [Party] Deputy in Great Britain, on 11/26/1945.
Telegrams were addressed to the General Directorate of UNRRA, by the Cham Anti-Fascist Committee (9/25/1945), asking for aid.
A memorandum was addressed to the Presidency of the Conference of Allied Foreign Ministers in London, by the delegates of the Cham Congress, in September, 1945.
A memorandum was addressed to the Assembly of the United Nations in London, by the Cham Anti-Fascist Committee, on January 11, 1946, bringing up again the issue of the massacres, and asking for the rights due [the Chams].
A memorandum was addressed to the United Nations Assembly in New York, by the Cham Anti-Fascist Committee on October 25, 1946 and later.
We are victims of the Monarchist regime that reigns in Greece today. Together with the fraternal Greek people, we are suffering the consequences of the dark terror that was inflicted on them throughout Greece.
For two and a half years now, we roam Albania in misery, away from the Fatherland, while our fertile lands are exploited unjustly by the agents of the Monarcho-Fascists in Chamëria.
Our travails in exile have been, and continue to be without bounds. Thousands have perished owing to the situation that has come into being.
Despite our protests and the rights to which we are entitled, we continue to live in exile, while the Greek Government, without any justification, is busy quartering alien inhabitants in our Chamëria, in order to prevent our return.
In the name of our people, we protest once again against all these things, and present before the Investigating Committee of the UNO Security Council, the [issue of the] tragedy that has taken place in Chamëria, drawing attention to the barbaric acts carried out with the intention of wiping out the Cham people.
We stress the need for a speedy resolution of the Cham problem, and being persuaded that our demands will be met, we set them forth, as follows:
1. That immediate steps be taken to prevent the settling of foreign elements in our homes.
2. That all Chams be repatriated.
3. That all our properties be returned [to us] and all damages to real and moveable properties of ours be compensated.
4. That assistance be given to rebuild our homes and resettle [our people].
5. That steps be taken to insure the benefits that derive from international treaties and mandates, such as the security of civil, political, and cultural rights, and the security of the person.
6. That all persons responsible for crimes committed be tried and punished.
With our most distinguished considerations:
THE ANTI-FASCIST COMMITTEE OF CHAM IMMIGRANTS
Taho Sejko Kasëm Demi Rexhep Çami
Tahir Demi Vehip Demi Dervish Dojaka
Hilmi Seiti
http://blog.aacl.com/document-of-the...ham-albanians/
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ÇAMËRIA - KU U ZHVILLUA GjENOCID, SPASTRIM ETNIK, LUFTË FETARE, SHKELJE E TË DREJTAVE NJERZORE DHE KOMBËTARE

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:56 pm

ÇAMERIA/Thesprotia Chammapus01web%5B1%5D

Shkruan: Isuf B. BAJRAMI

Çështja çame lindi si problem i mprehtë në marrëdhëniet midis dy vendeve, Shqipërisë dhe Greqisë, qysh në Kongresin e Berlinit më 1878 dhe u përligj mbas vendimeve të Konferencës se Ambasadorëve në Londër më 1913, ku Çamëria dhe viset e tjera të Shqipërisë iu shkëputën me pa të drejtë, duke i kënaqur me aneksimin e tyre, shtetet fqinje.
Qe nga viti 1913 Çamëria konsiderohet nga ne, tokë e pushtuar me dhunë nga Greqia.
Çështja Çame është një tragjedi kombëtare jo vetëm në njerëz por edhe në territore. Marrja e Krahinës së Çamërisë kësaj barriere për Greqinë i hapi dyert pretendimeve absurde të shovinizmit grek për të marrë hapësira të tjera shqiptare.
Tragjedia Çame një padrejtësi që kërkon zgjidhje

Në skajin më Jugor të Shqipërisë së sotme fillon krahina shqiptare e Çamërisë ose siç quhet sot nga administrata greke Thesproti.

Ajo përbën pjesën më jugore të trevave etnike të Epirit të Jugut të banuara prej shqiptarëve që nga antikiteti (nga kohërat Pollazgo-Ilire) e deri më sot.

Një popull e një vazhdimësi territori etnik. Këtë e dëshmojnë autorët e lashtësisë greke dhe gjithashtu Enciklopedia e madhe greke si dhe shumë autoritete shkencore botërore. Këtë e vërteton prezenca e gjallë, faktori njeri, shqiptar ne gjuhë, kulturë dhe tradita.

Popullsia e Çamërisë ka qenë homogjene shqiptare 99% në qytetet, 100% në fshatra. Historikisht përkatësia fetare e krahinës së Çamërisë,ka kaluar në një proces të gjatë ndryshimesh të diktuara nga rrethana të caktuara historike. Nga paganizmi,ne lashtësi,ne katolicizëm në shekujt e parë pas erës së re deri në shekullin trembëdhjetë-katërmbëdhjetë. Prezencën e besimit katolik në Çamëri e dëshmojnë emrat e shqiptarëve në ato kohë,sidomos e princave të saj si Pjeter Losha,Gjin Bue Shpata,etj,(prania në masë e emrave Gjin,Gjon,Mark,Lek,Pal etj..). Në këto periudha (shekulli 13-14) si rezultat i dyndjeve bizantine në krahinën e Epirit (invazionet greko-serbe),kjo krahinë kaloi në ortodoksizëm. Deri në fillim të shekullit 18,popullsia e kësaj krahine ishte e besimit ortodoks. Mbas kësaj periudhe fillon procesi i islamizmit në mes të shqiptarëve. Si rezultat i këtij procesi sipas të dhënave statistikore të administratës turke,50% e popullsisë shqiptare u kthyen në besimin islam dhe 50% ruajtën besimin ortodoks. Rreth këtyre shifrave në dëm të etnisë shqiptare është spekuluar deri më sot. Regjistrimi i vitit 1910 i administratës së Turqve të rinj dëshmon se në këtë krahinë jetojnë 83.898 shqiptarë mysliman dhe ortodoks. Ndërsa vjetari statistikor i qeverisë greke i vitit 1936 shënon se në Çamëri banojnë vetëm 26.000 shqiptarë duke mos përmendur shqiptarët ortodoksë të cilët qeveria greke i konsideron si grekë.

Si rezultat i spastrimit etnik (gjenocidit) që u bë në 1944-1945 në krahinën e Çamërisë u dëbuan me dhunë 30.000 shqiptarë mysliman të cilët gjetën strehë në Republikën e Shqipërisë ku jetojnë edhe sot.

Kjo popullatë sot kap shifrën mbi 150,000 vet,shifrën e cila shpjegohet me natalitetin e lartë të kësaj popullate mbas gjenocidit.

Ndërkohë që në Çamëri-Thespasi (Greqi) Komuniteti autokton i shqiptarëve të besimit ortodoks kap shifrën 250-300,000. Ky komunitet sot nuk guxon të vet deklaroj identitetin e vet si rezultat i politikes mohuese e asimiluese qe ndjekin qarqet qeveritare greke ndaj prezencës se etnive në territorin grek.

Dëshmi e pakontestueshme për prezencën e shqiptarëve ortodokse sot në Çamëri (Greqi)është edhe gjaku e lidhjet e hershme fisnore që kanë me ta Çamët myslimane,sa do të përpiqen e ta mohojnë këtë prezencë qarqet greke.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:57 pm

Me vendim të Konferencës së Ambasadorëve në Londër më 1913 kjo Krahinë ju shkëput trungut amë dhe ju aneksua shtetit Grek. Me gjithë rezistencën dhe kundërshtitë e veta historike,popullata autoktone e Çamërisë,ju nënshtrua fatit tragjik të saj,duke e konsideruar si minoritet etnik shqiptar nën Greqi.

Fati i minoritetit shqiptar të Çamërisë përbën një tragjedi kombëtare shqiptare jo vetëm në territore,por edhe në njerëz.

Politika dhe qëndrimi zyrtar grek ndaj minoritetit etnik shqiptar në Çamëri

Mbas aneksimit të Çamërisë më 1913 deri më sot popullsia e saj gjatë tërë viteve nën shtetin Grek nuk ka gëzuar asnjë të drejtë njerëzore e kombëtare që i takon.

Qarqet zyrtare greke mbështetur në Konceptin absurd të mohimit të ekzistencës së grupeve etnike në territorin e saj,kanë ndjekur një politike shovene të drejtuar në dy drejtime.

1. Ndaj shqiptarëve të besimit ortodoks,politikën e asimilimit,duke i privuar nga çdo e drejte etnie,;kulture,apo gjuhësore,duke i konsideruar grek,pra ngatërronin me qëllim fenë dhe kombësinë, veprim që e bëjnë edhe sot ndaj shqiptarëve duke pretenduar se të gjithë ortodoksët janë grek.

2. Ndaj shqiptarëve të besimit islam aplikuan politiken e gjenocidit dhe shfarosjen duke mohuar gjithashtu etninë. Në shumë raste me qëllim i kanë konsideruar turko-çam dhe jo shqiptaro-çame.

Kjo tragjedi e projektuar afro 1 shekulli më parë,nga Greqia ju arrit qëllimit në fund të Luftës së Dytë Botërore më 1944-1945 kur banda kriminale të Gjeneralit famëkeq Napolon Zerva realizuan pastrimin etnik të shqiptarëve mysliman të Çamërisë.

Gjenocidi (Spastrimi etnik)i vazhdueshëm i shqiptarëve në Çamëri

Për të realizuar synimet e veta grabitqare qarqet zyrtare greke asnjëherë nuk e respektuan popullatën shqiptare të Çamërisë duke u treguar mosmirënjohëse ndaj ndihmesës së vyer historike,qe ky popull dhe kjo krahinë kanë dhënë historikisht në shekuj për popullin grek.

1.Fill mbas aneksimit ajo ka nënshtruar me dhunë popullatën e pafajshme shqiptare,duke vrarë me pabesi 72 burra nga paria e kësaj krahine më 1913 në vendin e quajtur Selan Paramithia (Ajdonat),te cilët kishin shkuar për bisedime me palën greke,si dhe dhjetëra e dhjetëra njerëzve të tjerë të pafajshëm.

Për të ndalur persekutimet e qeverisë greke kundër popullsisë shqiptare të Çamërisë,më 8 qershor 1913,patriotët çam kanë protestuar pranë qarqeve Evropiane.

2.Ajo që tmerroi Çamët si veprim vdekjeprurës për Çamërinë ishin përpjekjet satanike të qeverisë greke më 1923-1924 për t’u përfshirë edhe çamët myslimanë midis Turqve myslimanë që banonin në Greqi,të cilët sipas marrëveshjes së Lozanes,Janar 1923,midis Turqisë dhe Greqisë,do të shkëmbeheshin me Grekët e Anadollit.(1)

Qeveria greke duke e shkelur në mënyrë flagrante këtë marrëveshje nuk ju përmbajt deklaratës të përfaqësuesit të saj në Lozan Kalamanos,më 19 janar 1923 ku deklaroj se qeveria e tij nuk kishte aspak ndërmend ti fuste në shkëmbim “myslimanët me origjinë shqiptare”,për të cilët ai vetë kishte propozuar se “banojnë me një krahinë të përcaktuat fare e qartë – Epirin”dhe se”ndërsa janë bashkëfetarë me Turqit,nuk janë aspak bashkatdhetarë të tyre”.(2)

Komisioni mikst greko-turk ( në mars 1924)(3),vendosi që kundrejt popullsisë shqiptare të Çamërisë,një realitet etnik dhe historik që njihej edhe nga pala greke,të mos zbatoheshin kurrfarë procedurash apo formalitetesh në kuadrin e shkëmbimit të popullsisë greko-turke.

Në kundërshtim me realitetin historik dhe marrëveshjeve të arritura,qarqet zyrtare greke e detyruan me forcë këmbimin (si skllavërit zezak në mesjetë) të çamëve që arrijnë disa dhjetëra mijëra vetë,duke realizuar në atë kohë një pjesë të planit të harruar për një spastrim etnik të “minoritetit”etnik autokton në trojet e veta.

3. Me ardhjen në fuqi të qeverisë fashiste të Joani Metaksanit më 1936,gjendja e popullsisë shqiptare të Çamërisë u rëndua më shumë.

Kjo qeveri zbatoi një politik diskriminimi të paparë. Vazhdoi konolizimi me grekë me qëllim ndryshimin e raporteve të popullsisë. Ndërrimi i emrave shqip të vendbanimeve të shqiptarëve me emrat grek.

Aplikoi një gjenocid të vërtetë,arrestime,internime,konfiskime të pasurisë. Ky program thellohej hap pas hapi duke e bërë jetën e shqiptarëve të padurueshme.

4.Gjendja në Çamëri u bë më e turbullt dhe më e rëndë sidomos në prag të Luftës së Dytë Botërore. Në prag të pushtimit të Greqisë nga Italia fashiste, Qeveria Greke bëri mobilizimin e përgjithshëm të popullatës për luftë. Shqiptarët e Çamërisë si nënshtrues të këti shteti i kërkuan qeverisë së atëhershme greke që t’i mobilizonte edhe ata nën armë për ta luftuar armikun e përbashkët.

E “prekur” thellë nga ky gjest liridashës i çamëve,qeveria greke i falënderoi ata dhe i mobilizoi,por në vend të armëve u dhanë kazma e lopata duke i çuar në prapavijë për të bërë punime të dorës së dytë.
Qeveria Greke me këtë veprim mosbesimi të demonstruar hapur e fyen rëndë gatishmërinë e çamëve dhe i distancoi prej saj me qëllim të paramenduar, për të akuzuar më vonë çamët myslimanë si bashkëpunëtorë me pushtuesin.

5. Me pushtimin e Greqisë nga Italia autoritetet greke nga frika dhe për çka kishin bërë ndaj popullatës të pambrojtur çame,urdhëruan internimin me forcë të meshkujve nga 14 vjeç e lartë në kampet e përqendrimit në ishujt e detit Egje,Hio,Medilin,Korinthe,etj.

Gjatë rrugës për në internim qarqet zyrtare greke përpunuan psikozën se ata ishin robër lufte që u kishin vrarë djemtë popullit grek,duke nxitur urrejtjen dhe njëkohësisht për të maskuar të vërtetën,si të pafajshëm të marrë me forcë nga shtëpitë e tyre dhe jo nga fronti i luftës.

Gjatë internimit në kampe të tipit Mathuazen,çamët u keqtrajtuan deri në një zhdukje fizike gradualet të tyre.

Ndërkohë në Krahinën e Çamërisë kishin mbetur gra,pleq e fëmijë të pambrojtur duke u bërë pre e vrasjeve, grabitjeve ,përdhunimeve nga banda kriminale greke.

Kur u kthyen nga internimi çamët me shpirtin e tyre të durueshëm për të mos acaruar e thelluar mynxyrën që po ju kanosej nuk ndërmorën asnjë veprim të hakmarrjes por filluan vetëmbrojtjen e tyre duke zgjedhur rrugën e pajtimit. Këtë e dëshmojnë vetë historianët grekë serioz e të ndershëm,dhe qytetarët e tjerë të kësaj krahine.

Gjenocidi i pashembullt dhe zbim i shqiptarëve etnik (mysliman) nga vendbanimet e tyre historike

Më 27 qershor të vitit 1944 në krahinën e Çamërisë, ndaj popullatës shqiptare myslimane filloi akti i fundit i gjenocidit që çoj në spastrim etnik të kësaj popullate martire.

Banda kriminale e shovinizmit grek derdhen mbi këtë krahinë mizorit më të pashembullta të njerëzimit.

Barbarizmat që ndodhen në kurrizin e kësaj popullate të pafajshme kalojnë çdo cak njerëzor. Vrasje,përdhunime, groposje për së gjalli. Prerje të organeve të ndryshme trupore,hundë,vesh,etj. Gra me gjinjtë të prera e të masakruara,fëmijë të djegur në furrë,gra shtatzëna me barkë të çarë.

Në qytetin e Paramithisë ditën e martë të 27 Qershorit 1944 që është dita e“Shën Bartolemeut”për gjithë Çamërinë brenda 24 orëve u vranë mbi 600 burra,gra e fëmijë.

Në Filat gjatë periudhës qershor 1944-mars 1945 u masakruan dhe u vranë 1286 persona.

Në Gumenicë u vranë 192.

Në Margelliq e Pargë 626 persona, etj.

Ka me qindra të tjerë të paidentifikuar e të zhdukur pa lënë gjurmë.

Janë grabitur të gjitha llojet e orendive shtëpiake në masë ( fshatrat e Çamërisë kanë qenë të përmendura për pajisjet e shtëpive)etj.



Kjo është pasqyra e barbarizmave shoviniste greke.

PASQYRË MASAKRASH GRABITJESH DHE DHUNUMESH TË KRYERA NGA SHOVINISTËT GREKË TEK POPULLSIA SHQIPTARE E ÇAMËRISË GJATË VITEVE 1944-1945

-U shkatërruan 68 fshatra;

-U dogjën dhe u rrënuan 5800 shtëpi;

-U shkatërruan të gjitha objektet e kultit si dhe u grabitën pasurit,prona të këtyre kulteve (mbi 80 xhami).
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ^^^Cont!!!

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 2:59 pm

Banorë të masakruar , gra

Të moshuar e të rijnë, 2900
Gra, 214
Fëmijë, 96, nën 3 vjeç 32
Gra të dhunuara, 745
Gra të grabitura, 76
GRABITJE PASURIE
Vaj ulliri 8475200 kg
Drithëra 6743400 kv
Kafshë pune 4453
Bagëti të imta 46 435, të trasha 5 137

Terrori ishte i përmasave të tilla deri sa detyrohej popullsia shqiptare myslimane të braktisë për shkak të dhunës,trojet e të parëve të tyre mijëvjeçare duke gjetur strehë në Republikën e Shqipërisë mbas marsit të vitit 1945.

Mbi përmasat e kësaj tragjedie dhe qëllimin e saj e dëshmojnë qartë në mënyrë të pakundërshtueshme edhe misionet anglo-amerikane që vepronin në këtë kohë në Greqi dhe në Shqipëri.

Përpjekjet për të ndërkombëtarizuar çështjen Çame

Mbas dëbimit të dhunshëm, emigrantët çamë që rezultonin me nënshtetësi greke e nënkombësi shqiptare,u organizuan në Shqipëri menjëherë gjatë vitit 1945 dhe nën drejtimin e Komitetit Antifashist Çam sensibilizuan organizmat e ndryshme ndërkombëtare si dhe shtetin amë lidhur me tragjedinë e tyre dhe kërkesat e tyre të ligjshme.

Qeveria e re shqiptare e pas luftës iu drejtua konferencës së Paqes në Paris dhe Konferencës së Ministrave të Jashtëm të Fuqive Aleate jo vetëm duke përkrahur gjendjen rënqethëse të çamëve,por edhe duke kërkuar riatdhesimin e ripronësimin e tyre. Dhe kjo ishte e drejta e tyre e ligjshme që mbrohej edhe nga vendimet e atëhershme ndërkombëtare për të drejtat e pakicave kombëtare.

Tabloja e mjerimit të çamëve dhe kërkesat e tyre u parashtruan edhe në Konferencën e Parisit (1946) prej Ministrit të Jashtëm Shqiptar.

Megjithatë, përpjekjet më të mëdha për ta ndërkombëtarizuar problemin dhe për ta tërhequr përkrahjen e fuqive Aleate i bëri Komiteti Antifashist Nacionalçlirimtar Çam,si përfaqësuesi më i drejtpërdrejtë i popullatës çame.

Janë të shumta Memorandumet dhe telegramet e protestës,që u ka dërguar Fuqive Aleate dhe forumeve përkatëse si Asamblesë së Kombeve të Bashkuara në Londër e New-York, Kryesisë së Ministrave të Jashtëm Aleate në Londër e Moskë, Konferencës së San Franciskos, Qeverisë së Anglisë, Amerikës, Bashkimit Sovjetik, Dhomës së Deputetëve në Uashington, Londër e Moskë, Shtabit të Përgjithshëm të Mesdheut, etj.

Në vitin 1946-1947 Komisioni Ndërkombëtar Hetimor i OKB-së gjatë verifikimit të kësaj tragjedie në të dyja anët e kufirit shtetëror konkludoi me fakte dhe dëshmi të gjalla mbi përmasat dhe realitetin e masakrave dhe të kësaj tragjedie të dhimbshme.

Mbas kësaj, vetë Forumi Ndërkombëtar i UNRRA-së duke e kategorizuar popullatën çame të dëbuar si emigrante, dhe një ndihme ekonomike mbi 1.2 milion dollarë USA dhe ndihma të tjera materiale për mijëra refugjatë të pa bukë dhe të pastrehë çam.

Ndërkohë që çamët shpresonin për një zgjidhje të të drejtave legjitime,përpjekjet e tyre u pasuan me një heshtje të patolerueshme.

Kjo periudhë ( 1947-1990)është një nga aktet më të rënda të kësaj tragjedie. Një heshtje e tillë me shkaqe dhe pasoja të thella ende është enigmë.

Qëndrimi zyrtar grek mbas dëbimit të myslimanëve nga Çamëria

1. Ndaluan me dhunë çdo përpjekje për ta ruajtur identitetin e origjinës së popullatës shqiptare të besimit ortodoks të cilët banojnë sot e kësaj dite në Çamëri (Thesporoti).Ndalej përdorimi i gjuhës amtare shqipe të flitej në mjediset urbane dhe një sërë masash të tjerat asimiluese me qëllim që të humbasin vetëdijen e origjinës së tyre kombëtare.

Si rezultat i kësaj politike asimiluese shtypëse e diskriminimi ,popullsia shqiptare e besimit ortodoks nuk guxon sot të vetë deklarohet në Çamëri.

2. Mbas vitit 1945 filloi edhe aksioni për ndryshimin e strukturave demografike të Çamërisë,kolonizimi me grek,arumun,rom,etj. i vendbanimeve të çamëve të përndjekurit. Qëllimi që krahina e Çamërisë të ndryshoj fizionominë,por edhe për faktin tjetër se qarqet zyrtare greke nuk kishin besim që kjo krahinë të mbetej nën duart e çamëve ortodoks.

3. Pronat dhe pasuritë e çamëve të dëbuar pjesën më të madhe të tyre qeveria greke jua ka dhënë në përdorim këtyre kolonëve por pa të drejtë tapie.

4. Qeveria e sotme greke ndjek një politikë diskriminimi ndaj çamëve në Shqipëri duke i penguar për ti parë vatrat e tyre.

Ajo i frikohet të vërtetës, ringjalljes tradicionale të vëllamërisë,midis çamëve ortodoks dhe myslimanë.

5. Ndryshoi përfundimisht toponomastikën shqipe me grekë në vendbanimet e shqiptarëve në Çamëri.

Demokratizimi në Shqipëri dhe trajtimi i problemit

Si rezultat i pluralizmit në Shqipëri,në janar 1991 u krijua Shoqëria Politike Atdhetare “Çamëria”si vazhduese e përpjekjeve dhe aspiratave të popullatës martire të Çamërisë.

Problemi i Çamërisë është në programin e shumicës së partive politike në Shqipëri të cilat po bëjnë përpjekje për zgjidhjen e këtij problemi në përputhje me frymën e standardet e dokumenteve ndërkombëtare të OKB-së,KSBE-së,e Këshillit të Evropës mbi të drejtat e njeriut.

Qeveria greke dhe personalitetet e larta të saj deri tani kanë mbajtur një qëndrim mohues.

Sipas qëndrimit zyrtar grek, çamët myslimanë nuk do të lejohen të kthehen në Greqi,”sepse kanë bashkëpunuar me okupatorët italo-gjermanë në Luftën e Dytë Botërore dhe si të tillë ata janë kriminel Lufte dhe janë dënuar sipas ligjeve greke”.(K.Micotaqis,Tiranë,maj 1992).

Kjo është një “hipotezë” sa e pa vërtetë aq edhe e falsifikuar.

Të konsiderohesh çamët “kriminel”në një kohë kur ata kanë derdhur gjakun,bashkë me grekët, për çlirimin e përbashkët,është krim i inskenuar politiko-diplomatik.

Sepse: çamët nuk kanë bashkëpunuar me okupatorët të çfarëdolloj qofshin por janë viktima të tyre.

-Në qoftë se në Çamëri ka patur disa dhjetëra “Kolaboracionalistë” (fenomen që është vërtetuar për të gjitha shtetet që janë pushtuar nga nazifashizmi,gjatë Luftës së Dytë Botërore)në Greqi si të tillë kanë qenë 30.000 veta me gjeneral Ralisin në Krye.

Askush ata sot nuk i akuzon në Greqi,përkundrazi janë rehabilituar me amnistinë e përgjithshme që ka bërë ky shtet.

-Është fakt historik se çamët janë rreshtuar ndër të parët në rezistencën greke kundër pushtuesit të përbashkët (në radhët e ELAS-it dhe EAM-it).

-Ekzistojnë dokumente e dëshmi të pakundërshtueshme mbi të vërtetën e tragjedisë çame.

-Ekzistojnë dokumente të RAJH-ut gjerman që dëshmojnë se Napolon Zerva një nga përgjegjësit kryesore të gjenocidit ndaj çamëve ka qenë bashkëpunëtor i Gestapos Gjermane.

-Nuk mund të fajësohet një popullatë prej 30.000 vetë sepse ,sipas gjyqeve speciale politike të inskenuara e në mungesë të çamëve të dëbuar se janë dënuar sipas ligjeve greke 1930 vete.

Ky qëndrim zyrtar grek nuk është aspak në nderin e Qeverisë “Demokratike” Greke,e cila ka firmosur të gjitha konventat ndërkombëtare për të Drejtat e Njeriut dhe nuk e akuzojnë sot si fajtore për këto tragjedi,por nuk është aspak humane që të bëhesh bashkëfajtor me autorët e një tragjedie nga më të rëndat e pas Luftës së Dytë Botërore në Evropë duke përdorur akuza falëse e të fshehësh qëllimin e vërtetë. Kjo tragjedi për sa kohë do të qëndroj pezull ajo edhe më shumë do të rëndoj ndërgjegjen e popullit grek.

Problem që pret zgjidhje.

Popullsia shqiptare e martirizuar e Çamërisë sot në Evropën e dimensionit humane kërkon përpara të gjitha forumeve ndërkombëtare. Përpara të gjitha qarqeve shtetërore, politike-diplomatike Evropiane. SHBA-së e më gjerë, i drejtohet Qeverisë dhe Popullit Grek për përkrahje dhe zgjidhjen e drejtë të kërkesave të saja legjitime e njerëzore:

1. Kërkojnë që Shteti dhe Qeveria Greke si anëtare e Komunitetit Evropian, si shtet që ka firmosur të gjitha Aktet Ndërkombëtare për të Drejtat e Njeriut dhe respektimin e pakicave kombëtare, të njohin të drejtat e mohuara të Çamërisë.

2. Kërkojnë që Shteti dhe Qeveria Greke të pranojnë realitetin historik të “Çështjes Çame”.

3. Të njihen të drejtat juridike e civile të çamëve të dëbuar me dhunë më 1944-1945 nga vatrat e tyre autoktone, të drejtën mbi pasuritë dhe pronat e ligjshme të tyre.

4. Kërkojnë që Shteti dhe Qeveria Greke të lejojë dhe mundësojë Qarkullimin e lirë të kësaj popullate për të parë vatrat e të parëve.

"Vargje për Çamerinë".
Çamëri! O tokë e bukur dhe e begatë,
O vatër djep i heroizmit,
Një plagë e vjetër, ende pikon gjak.
Të shkruaj për ty Çamëri
Vargjet plot dhimbje me rrjedhin lumë.
Janë mijëra, miliona vargje,
Duhen shekuj dhimbjen të shuajnë.
Vargje loti, malli, shprese...
Një monument të tërë krijojnë
Monumentin e Gjenocidit
Për Çamërinë zemra renkon.
Ç'të panë sytë moj nënë e mirë
N'at'Qershor dyzet e katër
Ç'bishë e egër të hyri në shtëpi,
Ç"këmbë mizore të shkeli në vatër?!
Bijtë e t'u janë mbledhur sot
Heroizmin Çam nderojmë.
Rron Shqipëria, Çamëria, Kosova
Shqiptaria është e jona.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 3:01 pm

Qeveria greke bëri çmos që të përçante popullsinë shqiptare çame, duke u përpjekur të kundërvejë të krishterët ndaj muslimanëve.

"..... Në gusht të vitit 1936, Joan Metaksai vendosi diktaturën fashiste. Viktima e parë ishte popullsia çame. Fashistët e orës së parë, tregtari Stavro Koçoni dhe oficeri i xhandarmërisë Zambeta filluan goditjet sistematike në Filat, Pituljete, Gumenicë për zhdukjen e popullsisë çame. U shkua deri atje sa populli i Paramithisë u ndalua me violencë të fliste në gjuhën shqipe. Qeveria greke bëri çmos që të përçante popullsinë shqiptare çame, duke u përpjekur të kundërvejë të krishterët ndaj muslimanëve. Kjo politikë shtetërore nuk kaloi pa lënë gjurmë, pasi popullsia e kësaj zone në shumicën dërrmuese ishin e paarsimuar dhe nuk u arrit që qarqet intelektuale të dominonin situatën. Popullsisë çame iu ngarkuan taksa të rënda, të cilat nuk kishin vetëm natyrë fiskale, por synonin ta detyronin atë të emigronte në Shqipëri ose gjetiu. U ndryshuan emrat shqiptarë të fshatrave Spatari, Galbaqi, Picari, Varfanj, Arpika me emra greke, respektivisht Trikoforo, Ella, Aetos, Parapotume, Perdhika duke i kolonizuar me grekë, me qëllim ndryshimi të raporteve të popullsisë. ...." :


GENOCIDI DHE MASAKRIMI I POPULLIT SHQIPËTAR NGA HELENASIT. PASTRIMI KOMBËTAR I SHQIPËRISË SË JUGUT.

Ndërimi i emrave të qyteteve dhe fshatërave të Shqipërisë së jugut nga fashistët Helenas para dhe pas përfundimit të luftës së dytë botërore. Bashkëpunimi i Helenasve me Gjermaninë fashiste për pastrimin dhe kolonizimin e Shqipërisë së jugut (Janina, Gumenica etj)...Resoluta, Nota proteste, Kërkesa, Takime etj. Fakte të pakundërshtueshme.

Çështja çame dhe përgjithësisht çështja e minoritetit shqiptar në Greqi, lindi me vendimin e Konferencës së Londrës më 1913, e cila e shkëputi këtë trevë shqiptare dhe ia aneksoi atë Greqisë. Që nga kjo kohë fillon një presion i vazhdueshëm, një politikë sistematike e shtetit grek dhe e forcave të ndryshme ultranacionaliste për shkombëtarizimin e kësaj treve. Për këtë qëllim u përdorën të gjitha mënyrat, si tatimet e rënda, grabitja e tokës, përjashtimi i popullsisë nga pjesëmarrja në administratën shtetërore, ndalimi i dhunshëm i arsimit në gjuhën amtare, madje edhe në shkollat fillore, vrasjet, burgimet, dënimi me dhunë deri në masakrat e përgjakshme.

Më 1913 u krye masakra në përroin e Selamit (Paramithi) e 72 krerëve të Çamërisë dhe e qindra të tjerëve nga kapiteni famëkeq Deli Janaqi. Në përfundim të Luftës së Parë Botërore, më 1918, u përpilua plani i grabitjes së tokave të popullsisë çame. Ligji i të ashtuquajturë s Reformë Agrare, i aplikuar vetëm në Çamëri, u rrëmbeu shqiptarëve të cilët u degdisën në Anadoll, me mijëra hektarë tokë buke, sipërfaqe të mëdha me vreshta, qindra mijë rrënjë ullinj, të cilat u bënë prona të elementëve grekë. Këto masa u pasuan nga organizimi i çetave terroriste në territorin e Çamërisë, sanksionet ekonomike, lufta raciale, braktisja e popullsisë shqiptare në injorancën më të thellë, inkurajimi i kryqëzatave fetare.

Përpjekjet e dhunshme të vitit 1923 për ta shpërngulur me forcë popullsinë çame në Turqi, shënojnë një kulm të paparë në politikën e egër shoviniste greke. Bilanci që shumë tragjik për popullsinë shqiptare.

Greqia qe ndër shtetet e para në Ballkan në të cilat triumfoi fashizmi. Në gusht të vitit 1936, Joan Metaksai vendosi diktaturën fashiste. Viktima e parë ishte popullsia çame. Fashistët e orës së parë, tregtari Stavro Koçoni dhe oficeri i xhandarmërisë Zambeta filluan goditjet sistematike në Filat, Pituljete, Gumenicë për zhdukjen e popullsisë çame. U shkua deri atje sa populli i Paramithisë u ndalua me violencë të fliste në gjuhën shqipe. Qeveria greke bëri çmos që të përçante popullsinë shqiptare çame, duke u përpjekur të kundërvejë të krishterët ndaj muslimanëve. Kjo politikë shtetërore nuk kaloi pa lënë gjurmë, pasi popullsia e kësaj zone në shumicën dërrmuese ishin e paarsimuar dhe nuk u arrit që qarqet intelektuale të dominonin situatën. Popullsisë çame iu ngarkuan taksa të rënda, të cilat nuk kishin vetëm natyrë fiskale, por synonin ta detyronin atë të emigronte në Shqipëri ose gjetiu. U ndryshuan emrat shqiptarë të fshatrave Spatari, Galbaqi, Picari, Varfanj, Arpika me emra greke, respektivisht Trikoforo, Ella, Aetos, Parapotume, Perdhika duke i kolonizuar me grekë, me qëllim ndryshimi të raporteve të popullsisë.

Para se të hynte në Greqi, ushtria fashiste italiane, qeveria greke filloi një fushatë të re masakrash dhe krimesh nga më monstruozët kundër popullsisë shqiptare. Dy muaj para konfliktit italo-grek, qeveria fashiste e Metaksait kreu një akt ndofta pa precedent në historinë botërore. Të gjithë meshkujt nga 16-70 vjeç, mbi 5000 burra, u burgosën dhe u dërguan në ishujt e largët të Egjeut. Ky veprim u krye në bazë të vendimit të marrë më parë në Gumecinë nga një mbledhje e kryesuar nga Dhespoti i Janinës, Spiridoni, ku merrnin pjesë edhe zv/Prfekti i Gumenicës Jorgo Vasilako, komandanti i Korafilaqisë dhe përfaqësues të grekëve të Çamërisë. Nga ky kontigjent viktimash 350 veta u masakruan, 400 të tjerë vdiqën më vonë gjatë internimit nga torturat dhe uria. "Në këtë mënyrë-shkruan Jani Sharra-qeveria e vendosi elementin shqiptar, mysliman, haptazi në kampin e armikut" duke e paragjykuar popullsinë çame.

Rekrutët çamë, si shtetas grekë të mobilizuar në vitet 1939 dhe 1940 që në atë kohë ndodheshin në shërbim ushtarak, me urdhër të Korparmatës së Janinës, u vunë të thyejnë gurë dhe të ndreqin rrugë në formën e punës së detyrueshme. Në takimin që pati Komandanti i Divizionit VIII të Epirit, gjenerali Kaçimitro, me 2000 djem çamë, u kërkonte mendime për rrezikun që i kanosej vendit nga Italia fashiste. Çamërit u treguan të gatshëm për të luftuar armikun e përbashkët. Por për çudi, në vend të armëve u dhan kazma dhe lopata për të vepruar në prapavija për ndërtim rrugësh. Ishte një qëndrim mosbesimi i autoriteteve greke ndaj çamëve dhe njëherazi dhe një fyerje e poshtërim për ta, duke i trajtuar jo si bashkëluftëtarë , por si robër lufte. Nga ana tjetër, Italia gjatë përgatitjeve të luftës me Greqinë nuk mund të mos merrte në konsideratë për interesat e saj gjendjen diskriminuese të shqiptarëve të Çamërisë. Çiano, ministër i Jashtëm i Italisë, në gusht të vitit 1940, do t'i vinte në dukje ambasadorit grek në Romë se "Greqia ishte e vendosur me të gjitha mjetet që disponon të vazhdojë një program politik, ka diskriminuar në mënyrë tepër të rëndë shqiptarët në favor të grekëve. Dhe këtë e ka bërë në të gjitha fushat e veprimtarisë, që nga ajo e lirisë personale e në atë ekonomike, deri në atë të mësimit të gjuhës... i kanë larguar shqiptarët në rajone larg qendrave të mëdha, duke i mbajtur në kushte primitive".

Shpërthimi i Luftës Italo-Greke më 1940 thelloi tensionin politik në Çamëri. Megjithë përpjekjet e pushtuesit për ta tërhequr minoritetin shqiptar në anën e tij dhe pavarësisht se popullsia çame gjatë regjimit fashist të Metaksait kishte vuajtur shumë, ajo përgjithësisht mbajti një qëndrim neutral ndaj palëve në konflikt. "Edhe kur italianët pushtuan Gumenicën-shkruan Jani Sharra-rrallë ndonjë çam u bashkua me ta".

Gjithkush mund të shtrojë pyetjen: pse u mbajt ky qëndrim i ashpër ndaj minoritetit shqiptar ? A ishte kjo një masë vetëmbrojtjeje nga ana e autoriteteve lokale dhe qendrore greke ? A u shkaktua kjo vetëm nga frika e një hakmarrjeje të mundshme të shqiptarëve për krimet që ishin kryer ndaj tyre nga regjimi i Metaksait dhe bandat greke ? Të dhënat provojnë se asnjëra prej këtyre arsyeve nuk përbënte shkakun e këtij veprimi kriminal. Synimi ka qenë akoma më i largët dhe njëkohësisht më antishqiptar. Edhe në situatat e vështira dhe të komplikuara, kur Greqisë po i trokiste lufta në derë, autoritetet greke me gjakftohtësi u përpoqën të përfitonin ç'të mundnin. Ata gjykuan se ishte krijuar një moment i përshtatshëm në marrëdhëniet ndërkombëtare për spastrimin etnik përfundimtar të Çamërisë. Këtë e provon edhe fakti se pas shpërthimit të luftës, pasi u bë e qartë se kapitullimi i Greqisë përballë ushtrive italiane ishte i afërt, autoritetet lokale greke të Çamërisë përgatitën listat dhe po përpiqeshin të siguronin mjetet e nevojshme të mbartjes për të gjitha gratë dhe fëmijët që kishin mbetur në Çamëri me qëllim që kur të hynin ushtritë e huaja këtu, të mos gjenin këmbë shqiptari.

Pas thyerjes së ushtrive italiane dhe tërheqjes së tyre nga Greqia u intensifikua dhuna dhe terrori i qeverisë së re greke mbi popullsinë shqiptare të Çamërisë. Të burgosurit dhe të internuarit çamë u liruan vetëm pas pushtimit të Greqisë nga ushtritë gjermane në një gjendje të rëndë shëndetësore dhe shpirtërore.

Pas pushtimit të Greqisë nga gjermanët, pritej që çamët e kthyer nga internimi të hakmerreshin ndaj forcave shoviniste greke që kishin qenë shkaktarë të vuajtjeve. Por ndodhi krejt ndryshe. Ata u ngritën mbi pasionet shoviniste dhe zgjodhën rrugën e bashkëpunimit dhe të bashkëjetesës për të përballuar bashkërisht gjendjen e rëndë që u krijua nga pushtuesit e rinj gjermanë. Për këtë qëllim u organizuan dy mbledhje të gjera në Koskë dhe në Spatar. Njerëz me ndikim në krahinë si Musa Demi, Shuaip Llajo, Isuf Izeti, Xhaferr Çafuli, Jasin Sadiku dhe shumë të tjerë punuan me përkushtim për të krijuar atmosferën e mirëkuptimit midis dy komuniteteve, grek dhe shqiptar. Madje fshatarët e Varfanjit, Salicës etj., dërguan përfaqësuesit e tyre në fshtatrat e krishtera ku burrat ishin larguar nga frika e hakmarrjes, duke i siguruar që të ktheheshin se asgjë e keqe nuk do t'i gjente.

Në zonën e Gumenicës dhe të Filatit ishte bërë rregull që asnjë grup i rezistencës greke nuk dilte në zonat e lira pa qenë i shoqëruar nga një shqiptar çam. Pikërisht për këtë veprimtari e sakrificë, jo pak çamë dolën para gjykatave të pushtuesit dhe u burgosën. Duke pasur parasysh këtë realitet të mirëkuptimit dhe të bashkëpunimit midis dy komuniteteve (greke dhe çame shqiptare) studiuesi Niko Zhangu shkruante: "Sikur shqiptarët çamë të ishin kriminelë, do të zhdukeshin të gjithë fshatrat e krishterë të Thesprotisë rreth fshatrave shqiptaro-çame" .

Për qarqet shoviniste greke nuk ishte i pranueshëm mirëkuptimi dhe bashkëveprimi midis komuniteteve shqiptare dhe greke. Për të nxitur përçarjen e tyre ata nxitën vrasjen e çamëve me influencë si Tfik Qemali, Jahja Kasemi, Jasin Sadiku etj. Me vrasjen e shqiptarëve të tjerë nga çeta e Koçnikollës, punët morën një drejtim të rrezikshëm. Të revoltuar nga këto akte, një grup çamësh u drejtuan për të djegur Rahulin, por u doli përpara popullsia e Karbunarit, një fshat i madh i përbërë prej shqiptarësh dhe i ndaloi. Edhe pse Rahuli shpëtoi nga një katastrofë e sigurtë, "më pas bandat e Zervës therën edhe gratë dhe fëmijët e atyre që shpëtuan Rahulin", domethënë banorët e Karbunarit. Në këto rrethana, disa krerë të Çamërisë u përpoqën të formonin një batalion për mbrojtjen e saj. U formua një batalion i cili kishte vetëm gjysmën e efektivit të një batalioni të zakonshëm, afro 300 veta. Për arsye se gjermanët nuk donin të prishin marrëdhëniet me qeverinë kuislinge të Ralisit, ky batalion veproi brenda kufijve politikë të shtetit shqiptar. Populli u armatos, por nuk pranoi të bashkëpunonte me gjermanët, nuk u fut në këtë batalion dhe nuk i përdori armët kundër popullsisë greke, por përkundrazi u rezistoi në mënyrë demonstrative përpjekjeve të gjermanëve për ta hedhur kundër elementit grek. Qëllimi i armatosjes së popullsisë çame ishte thjesht një masë vetëmbrojtëse, pasi ata kishin vuajtur shumë nga shovinizmi grek. Por ajo që i shqetësoi më shumë atëherë forcat shoviniste greke ishte ngritja e këshillave shqiptare në të gjithë Çamërinë. Në mars të vitit 1943 u formua çeta e parë mikste, e cila bashkëpunonte me EAM-in. Tashmë, edhe biografët e Zervës, si Mihal Miridhaqi nuk e mohojnë kontributin dhe pjesëmarrjen e çamëve myslimanë në radhët e rezistencës antifashiste greke, në formacionet e ELLAS-it dhe EAM-it. Historiani i lartpërmendur thekson se çamët nxorrën mbi 1000 luftëtarë. Popullsia çame filloi të organizohej në luftën kundër fashizmit në dimrin e viteve 1942-1943, madje që në verën e vitit 1942 u krijua në Filat grupi ilegal i rezistencës antifashiste i përbërë nga Njazi e Kasem Demi, Mustafa Sulo (Kalbaqi), Dervish Dojaka, Muharrem Demi, Braho Karasani, Sami Alushi, Tahir Demi, Vehip Huso e shumë të tjerë. Ata punuan në rrëzë të kufirit të Shkallës së Zorjanit e më thellë për organizimin e rezistencës, për krijimin e bazave të luftës, për popullarizimin e ideve të Kartës së Atlantikut, e cila u garantonte popujve e pakicave etnike liri, barazi dhe të drejtën e vetëvendosjes pas fitores mbi fashizmin. Në shkut të vitit 1943 u krijua çeta "Çamëria" dhe pak më vonë batalioni "Çamëria", i cili zhvilloi në shtator 1943 betejën e famshme të Konsipolit kundër gjermanëve, që zgjati 55 ditë. Ajo betejë u shqua për pjesëmarrjen e gjerë të popullsisë së Çamërisë, të Delvinës dhe të minoritetit pa dallim kombësie e shtresash shoqërore. Në mars të këtij viti u krijua formacioni i parë mikst shqiptaro-grek. Ai luftoi me trimëri kundër gjermanëve dhe zervistëve në Mallun, në Revani, në Theojefira, në Pleshavicë, në malin Kacidhjar e gjetkë. Në pranverë të vitit 1944 në Qeramicë u formua Batalioni IV "Ali Demi" me më shumë se 500 djem çamë. Ky batalion hyri në përbërje të Regjimentit XV të Ushtrisë Nacionalçlirimtare Greke (EAM). Gjatë luftimeve të tij në rrugën Janinë-Gumenicë , Koskë, Smartë e Lopës si dhe në Mallun ranë trimërisht dëshmorët Muharrem Myrtezai, Ibrahim Halluni, Husa Vejseli etj. Gjithashtu, shumë çamë morën pjesë në Brigadën VI, VII, IX dhe XI të ushtrisë greke. Edhe misioni britanik që kreu hetime në Çamëri nuk e mohonte pjesëmarrjen e çamëve në radhët e EAM-it.

Edhe gjermanët u përpoqën ta hedhin minoritetin shqiptar në luftë kundër EAM-it dhe Frontit Nacionalçlirimtar Shqiptar. Këto përpjekje regresive shoqëroheshin me një propagandë me ngjyra të theksuara nacionaliste.

Në kuadrin e bashkëpunimit të popullit shqiptar dhe atij grek, u bënë përpjekje për të vendosur ura lidhjeje në linjën e atyre forcave që udhëhiqeshin nga Partitë Komuniste. Në bisedimet midis përfaqësuesve të të dy palëve ishte vendosur që në tetor të vitit 1943, të harmonizohej puna në minoritet. Për këtë qëllim ishte pranuar që të vinin në minoritetin grek në Shqipëri anëtarë të Partisë Komuniste Greke "që të bëjnë punë në minoritete duke enë në lidhje gjithmonë me ne". Po kështu do të procedohej edhe në Çamëri.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ^^^Cont!!!

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 3:04 pm

Minoriteti grek në Shqipëri u synua me lakmi nga reaksioni zervist grek për të depërtuar në të, me qëllime të hapura antishqiptare. Të dërguarit e EAM-it në minoritet, si Aleks Janari, me propagandën e tyre shfrytëzuan marrëveshjen që përmendëm më sipër, për të ngjallur ndjenjat nacionaliste të minoritetit, "për t'i bërë masat e minoritetit t'i drejtojnë sytë nga Greqia". Në një miting që ishte bërë në Akrovjan ishte deklaruar hapur se "ne pranojmë të jemi një Greqi qoftë komunikste, qoftë djalliste, por vetëm Greqi të jemi". Sipas të njëjtit burim del se grumbullimet dhe veprimtaria e reaksionit grek financohej me të holla. Nga Dhrovjani dhe Leshnic ishin dërguar për tek Zerva 23 veta "pasi ky paguante 1 stërlinë për tre anëtarë të familjes" (minoritare) . Ndjenjat nacionaliste po merrnin forcë në minoritetin shqiptar në Greqi, domethënë në Çamërinë e përtejme, duke ndikuar në çoroditjen e popullsisë çame ndaj situatës në luftës dhe të mbështetjes së saj. Megjithatë, Kryesia e Këshillit Antifashist Nacionalçlirimtar të Shqipërisë, duke pasur bindje në vijën e bashkëpunimit midis dy popujve, dërgoi një delegacion në Konferencën Panepirotike të EAM-it sipas ftesës së bërë nga Komiteti Panepirotik Nacionalçlirimtar i Greqisë më 14 qershor 1944. Duhet shënuar se ky bashkëpunim inspirohej nga qëllime fisnike të bashkëjetsës midis fqinjëve me devizën: luftë e ashpër dhe e paprerë armikut nazist dhhe gjithë reaksionit në shërbim të tij.

Peshë jo të vogël në trajtimin e çështjes çame dhe të pozitës së Çamërisë në vitet e Luftës së Dytë Botërore do të luante dhe qëndrimi i nacionalistëve çamë, i cili aspironte hapur me qëndrimin e vet bashkimin e Çamërisë me Shqipërinë.

Këtë lëvizje e drejtonte një Këshill krahinor me organizmat e tij në nënprefekturat dhe fshatrat. Pjesëtarë të këshillit krahinor të Çamërisë ishin njerëz me influencë si vëllezërit Dino, Adem Muha, Hamza Rexhepi, Hizder Ahmeti, Mahmut Mala, Ramadan Sulo, Bido Taho, Haxhi Shehu etj. Këshilli krahinor kryente në një farë mënyre detyra të qeverisjes siç ishin mbajtja e rrefullit dhe qetësisë, zgjidhja e mosmarrëveshjeve, interesohej për hapje shkollash shqipe etj.

Një veprimtari e tillë ishte e papranueshme për qeveritarët e Athinës. Ndaj Qeveria greke e Ralisit shtroi kërkesën këmbëngulëse pranë të Dërguarit të Posaçëm gjerman për Evropën Juglindore Nojbaherit "për rivendosjen e prefektit të administratës greke në Thesproti", "të cilët do të kryenin funksionet e tyre zyrtare në Çamëri, duke u mbështetur në Vermahtin gjerman". Mirëpo autoritetet gjermane mbanin një qëndrim të dyfishtë. Sipas këtij qëndrimi, gjermanët nuk njihnin zyrtarisht veprimtarinë e Këshillit Krahinor çam, çka presupozonte njohjen e administratës shqiptare. Nga ana tjetër, nuk i jepte përgjigje të prerë as qeverisë së Ralisit. Megjithaë, në heshtje, autoritetet gjermane e pranonin punën e Këshillit, i cili siguronte mbajtjen e qetësisë në krahinë, gjë që u interesonte edhe gjermanëve. Nacionalistët shqiptarë çamë nuk përkrahnin përpjekjet e oficerit anglez të ndërlidhjes pr një marrëveshje bashkëpunimi me grupin nacionalist të Zervës. Është e qartë se këto përpjekje nuk dhanë ndonjë rezultat, sepse qëllimet e këtyre grupimeve nacionaliste ishin diametralisht të kundërta.

Nacionalistët shqiptarë synonin bashkimin e Çamërisë me Shqipërinë, ndërsa përkrahësit e Zervës e kundërshtonin me çdo mënyrë një gjë të tillë. Madje zervistët prisnin rastin e volitshëm për një sulm vendimtar mbi Çamërinë, për të ushtruar mbi të shfarosjen kombëtare.

Për të realizuar synimet e tyre, nacionalistët çamë bënë përpjekje për t'u lidhur me Shtabin Aleat të Mesdheut, për të mënjanuar rrezikun zervist për fatin e Çamërisë. Një qëndrim të tillë e kishin konstatuar dhe autoritetet gjermane. "Sipas raporteve që i kanë ardhur të dërguarit të posaçëm të Rajhut, Nojbaherit, vërenin gjermanët-grupi nacionalist shqiptar po punon për t'ia aneksuar Çamërinë Shqiëprisë". Në përgjigje të këtij telegrami pohohet me gojën plot se "Ky grup (nacionalistë t) është gati të lidhet me këdo, mjaft të bashkojë Çamërinë me Shqipërinë".

Rreziku i një raprezaljeje nga bandat shoviniste të Zervës i bën më të vetëdijshëm nacionalistët çamë qqë të ngulnin këmbë në pikëpamjen e tyre se rruga e bashkimit të tyre ishte rruga e bashkimit të forcave politike shqiptare.

Edhe pse Marrëveshja e Mukjes (gusht 1943) ishte denoncuar nga PKSH në mënyrë të njëanshme, nacionalistët çamë i referoheshin asaj si e vetmja rrugë për të zgjidhur çështjen kombëtare shqiptare. Për këtë ata bënë disa herë thirrje për të shmangur luftën vëllavrasëse dhe për bashkimin e të gjitha forcave për mbrojtjen e çështjes kombëtare, në këtë kuadër dhe atë të Çamërisë. Në një letër që Nuri Dino i dërgonte më 21 shkurt 1944 Shefqet Peçit, konstatonte se në Greqi po bëheshin përpjekje pë bashkimin e dy forcave kryesore politike të EAM-it dhe EDES-it me synimin që "grekët të shkatërrojnë Shqipërinë edhe nën maskën komuniste... ". Dhe më tej ai i kujton Sh. Peçit se "mjaft gjak shqiptari vaditi tokën tonë, mjaft larg u dëgjua afshi i popullit tonë për liri dhe kjo mjafton për të nesërmen, por e nesërmja duhet të na gjejë të bashkuar më shumë se kurrë". Thelbin e kësaj letre e përbënte kërkesa këmbëngulëse për bashkim "për hir të gjakut që na bashkon dhe të zakonit që s'mund të na ndajë". Ai kërkonte mendimin për bazat e bashkimit, por me "kusht që të mos preken parimet tona dhe karakteri kombëtar".

Përballë bashkimit të armiqve të kombit shqiptar, një qëndrim i tillë për bashkimin e forcave politike shqiptare ishte më se i justifikuar. Por një gjë e tillë nuk ndodhi, sepse denoncimin e Mukjes e kishte sanksionuar edhe Konferenca Nacionalçlirimtare e Labinotit (shtator 1943).

Në anën tjetër, popullsia çame gjendej përballë veprimtarisë së ethshme antishqiptare të EDES-it të Zervës, i cili e kërcënonte atë me raprezalje dhe shfarosje. Zerva u përpoq ta përdorte popullsinë çame si forcë kundër ELLAS-it. Kjo manovër djallëzore synonte së pari ta fuste popullsinë shqiptare në kurthin e luftës midis forcave politike në Greqi, së majtës ekstreme dhe së djathtës ekstreme, me synimin që cilido të ishte rezultati i konfrontimit politik në Greqi, të krijohej preteksti dhe konjuktura e përshtatshme politike për shfarosjen dhe dëbimin e saj.

Së dyti, të shtonte forcat për të goditur EAM-in kundërshtar, pra ta përdorte popullin shqiptar si mish për top. Në bisedimet e zhvilluara në fshatin mininë në 3-6 korrik 1944, të dërguarit e Zervës i parashtruan popullsisë çame këto kushte:1-Çarmatimin e plotë 2-Mobilizimin e përgjithshëm të popullsisë çame në radhët e EDES-it si dhe të pranonin pushtetin e EDES-it në Çamëri. Populli çam u gjend në pozita të vështira. Ai nuk pranoi të futet në luftën midis forcave rivale në Greqi dhe si ndëshkim Zerva filloi ndaj kësaj popullsie sulmin e përgjithshëm të 8 korrikut 1944 që ka patur ato konseguenca që dihen. Ky fakt pohohet dhe në letrën e Këshillit Antifashist të Çamërisë dërguar: Qeverisë greke të Bashkimit Kombëtar, Shtabit të Përgjithshëm të Mesdheut, Qeverive të Fuqive të Mëdha, Komitetit Qendror të EAM-it, Guvernatorit të Epirit, Komitetit Panepirot të EAM-it.

Në arkivat e Shqipërisë ruhen shumë dëshmi të emigrantëve çamë lidhur me krimet e forcave zerviste.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 3:05 pm

Pozita e Çamërisë dhe e çamëve gjatë Luftës së Dytë Botërore

Por përpara masakrës së korrikut, forcat e EDES-it kishin kryer një valë tjetër masakrash në qershor. Gjithashtu, pas verës pasoi një fushatë tjetër në tetor të vitit 1944 e cila bëri të plotë spastrimin etnik të Çamërisë.

Rezultatet e këtij spastrimi kanë qenë me të vërtetë tragjike. Nga një popullsi prej 35000 vetësh që ishte para luftës mbetën vetëm disa dhjetëra familje. Vetëm në tragjedinë e Filatit dhe të Paramithisë që u zhvillua në qershor dhe tetor të vitit 1944, rezultati ishte: 2000 të vrarë, gra, fëmijë, pleq dhe burra të paarmatosur, të masakruar në mënyrën më çnjerëzore nga bandat zerviste. Në fshatrat e Paramithisë, Gardhitës, Dhrahumit, Karbunarit, Veliat, Filatit, Galbaqit dhe Spatarit u grabitën 4949000 okë drithë, 2217500 okë tërshërë dhe elb, 361500 okë djathtë, 457700 okë vaj ulliri, 12850 okë gjalpë, 27020 krerë bagëti të imta, 18500 okë duhan, 26800 okë oriz, 37000 okë bajame, 2500-3000 shtëpi të djegura dhe dëme të tjera të pronës që arrinin në 84700 frs.

Një pjesë e mirë e historiografisë greke të pasluftës di dhe diplomacia greke gjatë periudhës së luftës së ftohtë, por edhe sot, kanë mbrojtur tezën absurde se populli çam (an blok) ishte bashkëpunëtor i nazistëve dhe fashistëve dhe u largua me ta për në Shqipëri në fund të luftës. Por si qëndron e vërteta ? Është rasti të (konfirmohet) pohohet se në luftën antifashiste popullsia shqiptare e Çamërisë inkuadroi në formacionet luftarake shqiptare dhe greke mbi 1000 luftëtarë, pa llogaritur qindra të tjerë që punonin në terren. Vetëm në radhët e ELAS-it dhanë jetën 68 partizanë çamë.

Është tashmë e provuar se masakrat dhe dëbimin e dhunshëm të popullsisë shqiptare të Çamërisë i kreu Zerva, i cili ishte dhe bashkëpunëtor i gjermanëve. Pikërisht këtu mendojmë se duhen rikujtuar disa dokumenta që provojnë bashkëpunimin e tij me gjermanët dhe kështu do të mbetet absurd pretendimi grek se një aleat i gjermanëve ka dëbuar nga trojet etnike një popullsi të tërë pse ishte në bashkëpunim me aleatët e tij.

Bashkëpunimi i Zervës me gjermanët është i provuar nga dokumentat gjermane si dhe nga shtypi grek i kohës dhe i pasluftës, i cili ka dhënë dhjetëra dëshmi në këtë drejtim. Nga arkivat sekrete të Vermahtit gjerman për greqinë, zbulohet një marrëveshje bashkëpunimi midis Zervës dhe pushtuesve gjermanë që të godiste grekët e tjerë. Autori që ka publikuar këtë marrëveshje shprehet se "ekzistonte në thellësi një miqësi me ujkun". Në dokumentin gjerman thuhet: "Gjatë natës së 1-2 shkurtit 1944, Zerva i parashtroi Komandës së Korparmatës XXII malore, me anën e një oficeri të plotfuqishëm propzimin për bashkëpunim mbi bazat që vijojnë: armëpushim, bashkëpunim në luftën kundër ELAS-it ne azhornim të vazhdueshëm mbi qëllimet e tij, mbi vetë pozitën e tij si dhe mbi forcat armike". Propozimi i Zervës iu parashtrua dhe të Plotfuqishmëve të Posaçëm të Rajhut për Evropën Juglindore, ministrit Nojbaher. Përgjigja ishte: të vazhdojmë traktativat deri sa të merret vendimi përfundimtar. Më 9 shkurt 1944 u arrit aprovimi për marrëveshje lokalisht të përkufizuar.. . Kjo situatë vazhdoi deri në fillim të korrikut 1944. Forcat e Zervës në mars 1944 rreth 10000 luftëtarë.

Sipas marrëveshjes me autoritetet gjermane duhej të mbetej e lirë nga ushtria e Zervës një rrip bregdetar prej 10 km. Mirëpo më 3 korrik 1944, trupat e Zervës e pushtuan zonën bregdetare pranë Pargës. Po ashtu, gjatë natës 6-7 korrik filluan në befasi veprimet luftarake të trupave të Zervës kundër reparteve gjermane në perëndim të Artës dhe në rrugët Janinë-Artë dhe Janinë-Gumenicë . Siç shpjegohet në dokument "ndryshimi i qëndrimit të Zervës nga marrëveshja e arritur me gjermanët ndodhi si rezultat i ndërhyrjes së oficerëve të ndërlidhjes aleate, të cilët morën përsipër vetë udhëheqjen e ushtrisë së Zervës. Madje thuhet se edhe urdhrin për sulm kundër gjermanëve e dhanë oficerët ndërlidhës të aleatëve. Nisur nga ngjarje të tilla as edhe gjermanët nuk ishin të qetë për marrëveshjen që nënshkruan. Lajmet e shërbimeve sekrete gjermane konstatonin që në rast zbarkimi të aleatëve, EDES-i do të luftojë kundër gjermanëve, duke iu referuar udhëheqësit të EDES-it papajoanu. Në gusht 1944 forcat zerviste arrinin rreth 21000 vetë.

Në vitin 1947, pavarësisht nga dëshira e amerikanëve, që qeveria greke të mbështetej mbi një koalicion sa më të gjerë, Departamenti i Shtetit shfaqi hapur pakënaqësinë e tij ndaj kandidaturës së Zervës si ministër i Punëve Publike, duke e akuzuar atë hapur si bashkëpunëtor të gjermanëve. Ky qëndrim parimor i Departamentit të Shtetit ishte aq i vendosur saqë ai shkonte deri atje sa të kërcënonte udhëheqësit grekë se, në rast të kundërt, do të tërhiqte misionin ushtarak. Ambasadori amerikan në Athinë Macveagh i deklaroi hapur N. Zervos se si shtypi, ashtu edhe publiku në SHBA në shumicë ka opinionin se ai ka tendenca diktatoriale dhe fashiste që janë në kundërshtim me idealet e demokracisë sonë". Kështu, atij iu bë e qartë se nuk meritonte besimin si anëtar i ndonjë qeverie që propozohej të bashkëpunonte ngushtë me SHBA. Po kështu, një personalitet tjetër me peshë, Guvernatori Grisuold, duke refuzuar ta priste Zervën, i deklaronte sekretarit të tij të njëjtën gjë, se ekzistonte një opinion i fortë publik, i cili ishte kundër Zervës në SHBA dhe në vendet e tjera si Franca dhe Anglia, të cilat ishin mike të Greqisë dhe se ai e ndjente se për këto arsye në qoftë se Zerva do të bëhej ministër i Rendit Publik, kjo do të ishte një fatkeqësi e madhe për Greqinë dhe mund të përmbysë punën që po bën Misioni Amerikan për të". Bashkëpunimi i Zervës me gjermanët, ishte dëshmuar edhe në Senatin Amerikan nga oficeri i ushtrisë amerikane me origjinë greke Kouvras më 31 mars 1947, duke e cilësuar atë si një kolaboracionist të tipit të Mihailloviçit të Jugosllavisë. Kouvaras i paraqiti Senatit një dokument shumë kompromentues, i cili provonte marrëveshjen që ekzistonte midis forcave të armatosura gjermane në Epir dhe EDES-it të Zervës. Ky dokument ishte një memorandum i Shtabit të Përgjithshëm të Korpusit të 22 të Ushtrisë Gjermane.

Tezën greke e hedhin poshtë edhe dokumentat diplomatike angleze të kohës, të cilat nuk mund të dyshohen për ndonjë tendencë antigreke, por përkundrazi për tolerancë ndaj aleatëve të tyre dhe në radhë të parë ndaj forcave të së djathtës, të cilat ishin pikëmbështetja e tyre. Kështu, sipas dëshmive të njërit nga zyrtarët e lartë të misionit anglez në Shqipëri, majorit Palmer, i cili kreu një udhëtim eksplorues në Greqinë e Veriut pohohet se "Forca 399" kishte përcaktuar deri në 2000 veta që bashkëpunuan "me gjithë zemër me gjermanët", por ai nuk mohonte faktin që pati edhe rreth 700 veta që luftuan në radhët e ELLAS-it kundër gjermanëve. Tërheq vëmendjen një fakt se shifra që jep Palmeri, përkon me numrin e të dënuarve nga gjyqi famëkeq i Janinës, i ashtuquajtur "Gjyqi i kolaboracionistë ve", i zhvilluar në vitin 1945-1946, i cili dënoi në mungesë 1930 shqiptarë të Çamërisë. Palmeri, i cili është mbështetur siç e thotë dhe vetë në të dhënat e palës greke e konkretisht të majorit Sarandis, i cili-thotë Palmeri- "pranoi përgjithësisht veprimet e kryera prej grekëve kunër minoritetit shqiptar" hedh paksa dritë edhe mbi një çështje tjetër mjaft të rëndësishme, e cila ka të bëjë me faktin se ç'vend patën gjermanët në genocidin që kryen forcat ultrashoviniste dhe fashiste greke kundër popullsisë shqiptare, të cilin Palmeri, pa u shqetësuar për tragjedinë e dhimbshme të kësaj popullsie, me gjakftohtësi e quan thjesht një "situatë grindjesh". Ai pohon sidoqoftë, një të vërtetë se ky akt "padyshim ishte i inkurajuar nga gjermanët". Genocidin zervist për spastrimin etnik në Çamëri e konfirmonte edhe koloneli Monague @oodhouse, ish kryetar i Misionit Anglez në Greqi, i cili thotë se "Zerva i ndoqi çamët nga shtëpitë e tyre në 1944... Dëbimi u krye me gjakderdhje të madhe. Qëllimi ishte dëbimi i popullsisë s padëshirueshme shqiptare nga vendi i vet". Madje këtë genocid ndaj shqiptarëve të Çamërisë e ka pohuar vetë N. Zerva. Në letrën dërguar më 4 gusht 1953, Jani Dani Popovitit e porosiste: "Të marrë përsipër detyrën e sqarimit të bashkëatdhetarë ve (grekëve) se kush e pastroi Çamërinë nga shqiptarët". Këtë fakt e dëshmojnë edhe dokumentat e Komitetit Antifashist Nacionalçlirimtar të refugjatëve çamë në Shqipëri. Në një memorandum të këtij Komiteti dërguar Ministrave të Jashtëm në Moskë i cili u publikua në gazetën "Bashkimi" dhe pastaj edhe në "Pravda", pohohej se "Para shpartallimit të gjermanëve, monarkistët grekë dhe faashistët, bashkë me Gestapon, sulmuan popullsinë dhe shkaktuan emigrimin e minoritetit shqiptar në territorin e Shqipërisë. Ajtet e autoriteteve greke ishin në kontradiktë të qartë me Kartën e Atlantikut dhe me vendimet e Jaltës dhe të Potsdamit". Pozitën e gjermanëve lidhur me genocidin e bandave zerviste kundër popullsisë çame e kompromenton më tej një dokument tjetër që vjen nga një ditar i njërit prej nacionalistëve çamë, Rexhep Dino, i cili shpjegon dhe një enigmë tjetër, se si hyri Zerva në Çamëri, kur populli çam ishte i armatosur. Ky dokument provon se Zerva nuk guxonte të hynte në Çamëri, sepse i trembej konfrontimit me popullsinë çame, e cila ishte e vendosur të vetëmbrohej. Prandaj, ai ndërhyri pranë autoriteteve gjermane të pushtimit që ata të bënin çarmatimin e saj dhe ia arriti këtij qëllimi. Çarmatimi i popullsisë u krye nga gjermanët me një urdhër direkt të Hitlerit. Autori i lartpërmendur pohon se gjermanët në këtë rast nuk përfillën as lutjet e nacionalistëve shqiptarë çamë, që kishin besim tek ata për të realizuar aspiratat e tyre, për bashkimin kombëtar. Më pas Zerva hyri në Çamëri dhe kreu krimet monstruoze që tashmë dihen.

Nga hetimet e tij Palmeri përpiqet të hedhë sadopak dritë mbi motivet e kësaj masakre dhe ai jep një shpjegim ineresant që i afrohet të vërtetës ose më saktë është një pjesë e saj. Ai i raportonte eprorëve të tij se "Rrethi ku banonte ky minoritet ishte i pasur, konseguenca ka qenë gjithnjë një ndjenjë zilie dhe urrejtjeje nga ana e grekëve për atë rreth ndaj çamëve". Në të njëjtën kohë Palmeri vë në dukje se pretendimi absdurd për aneksimin e Shqipërisë së Jugut nga Greqia, të cilën shteti grek e kishte kultivuar në maksimum për disa dekada, kishte prodhuar "një urrejtje shumë të fortë, e cila drejtohej jo vetëm kundër çamëve, por kundër gjithë shqiptarëve në përgjithësi".

Në këtë mënyrë, palmeri vë në dyshim pretendimin se spastrimi etnik i Çamërisë u krye për shkak të bashkëpunimit të kësaj popullsie me gjermanët, por si pjesë e strategjisë shoviniste të Greqisë kundër shqiptarëve.

Megjithatë, Palmeri e pranonte dhe mundësinë hipotetike të bashkëpunimit të një pjese të minoritetit shqiptar me italianët dhe si shkaqe të këtij bashkëpunimi të mundshëm ai jepte "dëshirën për ta bashkuar Çamërinë me Shqipërinë ose për të shfrytëzuar mundësitë që paraqiste realiteti i krijuar për të qëruar hesapet e vjetra me grekëtt. Ai pohonte se nuk mund të arrihej në ndonjë konkluzion se kush nga të dy palët ishte përgjegjës për fillimin e armiqësive. Në të vërtetë, armiqësitë dhe konflikti nacional në Çamëri, siç kemi theksuar më lart, kishin filluar këtu me aneksimin e kësaj treve shqiptare nga greqia gjatë Luftërave Ballkanike. Shkaku themelor ka qenë politika sistematike antishqiptare dhe shkombëtarizuese e qeverisë greke dhe organizmave të ndryshme të saj. Kjo situatë e tendosur, sigurisht që ka shkaktuar edhe konflikte të veçanta midis të dy palëve, por dhuna dhe krimi grek dallohen cilësisht pasi ata ishin të ushtruara, të organizuara, të drejtuara ose të xnitura nga shteti grek. Prandaj bashkëpunimin e elementëve të veçantë shqiptarë me gjermanët dhe italianët, i cili e kishte burimin në shtypjen e rëndë nacionale nga shteti grek, qeveria dhe propaganda greke, pas luftës, madje dhe sot, u përpoqën të fryjnë dhe ta paraqisin si një bashkëpunim total ndaj popullsisë çame me gjermanët. Qëllimi ka qenë i qartë, që t'i vihej një bazë justifikuese spastrimit etnik të Çamërisë.

Por armiqësitë dhe përplasjet sipas të dhënave të mbledhura nga Misioni Britanik, rezultonin edhe në një linjë tjetër, në kuadrin e ballafaqimeve midis EDES-it dhe ELAS-it. Por as këto ngjarje nuk përbëjnë argumente për të përligjur spastrimin etnik të Çamërisë.

Përpara se palmeri të kryente hetimet e tij në Çamëri, zbulimet britanike në dhjetor të vitit 1944 dhe në janar të vitit 1945, kishin informuar Foreign Ofisin se masakrat dhe shpërngulja e popullsisë çame ishin kryer nga Zerva. Pohohej se pas pushtimit italian një grup nacionalistësh shqiptarë "kishte ndihmuar në vitin 1940 Ushtrinë Italiane në fushatën e saj kundër Greqisë dhe në vitin 1944 ata i kishin dhënë ndihmë afektive forcave gjermane të pushtimit. Pas largimit përfundimtar të gjermanëve nga Çamëria trupat e Zervës u shpërndanë në shtëpitë e shqiptarëve. Në një lokalitet 40 ushtarë të Zervës u zhdukën dhe pastaj u gjendën të vdekur. Ky incident që ndodhi rreth qershorit të vitit 1944 shkaktoi raprezaljet e forcave të Zervës, të cilat çuan në dëbimin e të gjithë shqiptarëve nga Greqia".
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty ^^^Cont!!!

Post  AuLoNa Tue Feb 03, 2009 3:06 pm

Pas raportit të Palmerit, një tjetër informacion iu dërgua Foreign Ofisit nga autoritetet ushtarake britanike në Greqi. Në të jepej vlerësimi i përgjithshëm se veprimet kundër çamëve ishin të kuptueshme, sado që ishin të qortueshme. Duke iu referuar Librit të Bardhë grek ky raport i paraqiste çamët si "një popullsi gjaknxehtë dhe violente ashtu si shumë komunitete të tjera malore ballkanike". Ndër të tjera në këtë raport thuhej: "Dy herë minoriteti shqiptar ka qenë përfshirë në shkatërrimet e zonës ku ata jetojnë. Dhe bregdeti shqiptar që shtrihet përballë Korfuzit ishte një nxitje er përhershme për nacionalistët e zjarrtë grekë. Gjatë lëvizjes së rezistencës çamët i kishin shqetësuar grekët sërish duke vepruar në banda midis bregdetit dhe forcave të gjeneralit Zerva. Ata ia prenë lidhjet atij (Zervës) ose të paktën penguan lidhjet e tij me kolegët e vet në Korfuz. Çamët përfaqësonin për Aksin një element nacionalist antigrek. Nuk duhet harruar se Zerva kur u godit dhjetorin e kaluar nga ELAS-i, u ankua se ai ishte goditur gjithashtu nga shqiptarët. Këta më shumë mundësi ka që të ishin çamët se sa ndonjë forcë nga Shqipëria. Në këto rrethana, veprimet kundër çamëve nga ana e grekërve kanë qenë të kuptueshme, megjithëse të qortueshme".

Çështja e Çamërisë, bashkë me atë të Kosovës u pozuan në opinionin publik nga Diaspora Shqiptare në kushtet e vetëizolimit të Shqipërisë, kur shteti shqiptar thuajse i kishte lidhur duart vetvetes për të mbrojtur interesat kombëtare shqiptare, duke vënë në plan të parë interesat e ngushta të mbrojtjes së pushtetit dhe parimet e bashkëpunimit në linjën e ashtuquajtur internacionaliste. Reagimet më të vendosura u bënë nga Shoqata "Çamëria" në SHBA, e cila zhvilloi shumë aktivitete në mbrojtje të çështjes çame. Në një letër dërguar Sekretarit të Shtetit të SHBA Cordell Hull, pasi theksonte kontributin që dha Shqipëria në luftën kundër fashizmit, shoqata kërkonte që parimet e Kartës së Atlantikut të zbatohen me konseguencë edhe në çështjen shqiptare. Në mënyrë të posaçme, shoqata i rferohej neneve 2 dhe 3 të kësaj karte dhe kërkonte që populli shqiptar, që kishte mbetur në shtetet fqinje të përcaktonte formën e qeverimit nën të cilën do të jetojë, të ushtrojë të drejtat sovrane dhe të restaurohej vetëqeverimi; të drejta këto që u ishin rrëmbyer me forcë. Në ktë mënyrë, ata jo vetëm kërkonin kthimin e popullsisë çame në trojet e veta, por që edhe Çamëria së bashku me Kosovën të shpreheshin lirisht për të ardhmen e tyre.

Forca kryesore që u vu në krye të përpjekjeve për të mbrojtur çështjen çame ishte Këshilli Antifashist i Çamërisë që zhvillonte aktivitetin e tij në Shqipëri. Ai drejtoi masat e popullsisë çame, përpjekjet e saj për t'u kthyer në atdhe. Kjo organizatë zhvilloi një aktivitet të gjerë si në aspektin diplomatik, ashtu edhe në organizimin e refugjatëve çamë, në organizimin e propagandës dhe në mbajtjen gjallë të shpresave për t'u rikthyer në atdhe. Këshilli Antifashist i refugjatëve çamë u dërgoi disa memorandume dhe protesta Fuqive të Mëdha, Qeverisë Greke, Shtabit të Përgjithshëm të Mesdheut, Komitetit Qendror të EAM-it, Guvernatorit të Epirit dhe Komitetit panepirot të EAM-it. Më e hershmja është jë protestë dërguar Fuqive të Mëdha më 17 tetor 1944 në të clën kërkohej që të largoheshin forcat e EDES-it nga Çamëria për të siguruar nderin, jetën dhe pronën e popullsisë si dhe sigurimin e të gjitha të drejtave të barabarta të bazuara në Kartën e Atlantikut dhe pjesëmarrjen e popullsisë çame në luftën e popullit grek kundër pushtuesit të huaj si dhe lirimin sa më shpejt që tëishte e mundur të 300 grave dhe fëmijëve të cilët mbaheshin në kampet e përqëndrimit në Filat dhe në Paramithi.

Këtë protestë e pasoi një tjetër votim proteste dërguar këtyre subjekteve nga Filati i Çamërisë më 30 tetor 1944. Në të paraqitet në përmasa reale tragjedia çame, hidhet dritë mbi shkaqet e saj. Ky dokument shquhet për një sens konseguent realizmi dhe nuk manifestohet në të asnjë shfaqje shovinizmi ose nacionalizmi ekstrem. Përkundrazi, dokumenti shquhet për frymën internationaliste, në të manifestohen qartë prirjet e toleranca dhe bashkëjetesa paqësore me popullin grek pa pasnjë paragjykim. Në kërkesat e kësaj proteste figurojnë kthimi i shpejtë i popullatës çame në vatrat e veta dhe sigurimi i jetesës së qetë të saj atje; fillimin e hetimeve nga Qeveria Greke në Çamëri për të zbuluar dhe ndëshkuar shkaktarët e krimeve, largimin sa më parë të forcave të EDES-it nga Çamëria si kusht për të shpëtuar nderin dhe pasurinë e popullsisë çame dhe barazimin real të të drejtave njerëzore kombëtare me popullsinë greke në bazë të parimeve të Kartës së Atlantikut dhe të pjesëmarrjes së popullsisë çame në luftën e popullit grek kundër pushtuesve të huaj.

Më 9 maj 1945 përfaqësuesit e popullsisë çame i dërguan një ankesë edhe konferencës së San Françiskos nëpërmjet Misioneve Aleate në Tiranë. Dukje iu referuar Kartës së Atlantikut dhe luftës që popullsia çame kishte zhvilluar kundër fashizmit, kërkohej ndërmjetësimi për kthimin e popullsisë çame në shtëpitë e veta. Ndërsa lidhur me fajtorët dhe ata që kishin kryer krime, kërkohej që të gjykoheshin nga një gjykatë dypalëshe (shqiptaro-greke) .

Pas kësaj proteste, një komision çam shkoi në Athinë për t'i paraqitur Qeverisë së Papandreut kërkesat e refugjatëve çamë. Mirëpo ky nuk pranopi të merrte takim me të. Një funksionar i lartë i Ministrisë së Punëve të Jashtëme të Greqisë që mori kontakt me komisionin çam i deklaroi atij se "Qeveria nuk iu pret, sepse s'ka ç'tju thotë, pasi në praktikë është Zerva dhe në teori është Qeveria që ju të mos ktheheni në Çamëri". Pas dështimit të përpjekjeve për të biseduar me përfaqësuesit e qeverisë greke, delegacioni çam iu drejtua autoriteteve të Fuqive Aleate dhe Komitetit Qendror të EAM-it dhe Partisë Komuniste Greke. EAM-i dhe Partia Komuniste vetëm sa protestuan pranë misioneve aleate dhe Qeverisë Greke që të merreshin masa kundër bandave kriminale të Zervës dhe që popullsia çame të kthehej në trojet e veta. Ata nuk morën asnjë masë ose nuk u bënë asnjë premtim ose propozim përfaqësuesve të Çamërisë për të zgjidhur çështjen e tyre të drejtë..

Kur forcat zerviste u shpartalluan nga forcat e ELAS-it dhe Çamëria u çlirua, popullsia çame që gjendej afër kufirit u riatdhesua. Por kjo nuk zgjati shumë. Pas kapitullimit të ELAS-it më 13 shkurt 1945, çeta të frymëzuara nga qeveritarët e Athinës me në krye Plastirasin, ndoqën shembullin e Zervës duke masakruar për të dytën herë popullsinë çame. Sipas hetimeve që kreu në këtë kohë Misioni ushtarak Britanik, dilte se udhëheqësit e kësaj masakre kishin qenë leitnant Kristo Kaca, që kishte ardhur nga Korfuzi, major Ilia Kaca, që kishte ardhur nga fshati Palo dhe kolonel Zoto, të cilët ishin vënë në krye të një grupi banditësh nga Korfuzi dhe të disa banorëve grekë vendas, anëtarë të forcave të Plastirasit, gjithsej rreth 100 vetë dhe më 13 mars 1945 kishin shpërthyer një terror në Filat si rezultat i të cilit ishin vrarë 70 vetë. Sasia e emigrantëve që u kthyen në tokat dhe shtëpitë e tye ishte 3000-5000 veta. Ashtu siç pohojnë dhe autoritetet britanike, sulmi i fundit i grekëve nuk u provokua nga shqiptarët, por i ishte rezultat i "vazhdimit të ndjenjave ekstreme antishqiptare të grekëve në këtë rajon". Ky akt i ri kriminal, i kryer disa muaj pas masakrave të verës të vitit 1944, dëshmonte jo për veprime thjesht hakmarrëse, por për një politikë të përcaktuar mirë të Qeverisë Greke, e cila tani e kishte shtrirë plotësisht autoritetin e vet në të gjithë vendin edhe në këtë rajon.

Kongresi i Minoritetit Shqiptar të Greqisë që u mbajt në shtator të vitit 1945 miratoi një rezolutë të cilën ia dërgoi Konferencës së Ministrave të jashtëm të vendeve aleate, në të cilën vihej në dukje se "Në kohën e okupacionist nazist, ndërsa luftëtarët e minoritetit shqiptar në Greqi, të ikuraduar me forcat e rezistencës së popullit grek po luftonin ashpërsisht kundër okupatorit gjerman, forcat reaksionare dhe shoviniste të Zervës të komanduara prej vetë këtij gjenerali gjakpirës, hynë pabesisht nëpër qytetet dhe fshatrat e Çamërisë, duke përsëritur barbarizmat e 1912-ës pas Luftës së Parë Ballkanike, ku u masakruan, u burgosën dhe u torturuan me mijëra qytetarë dhe fshatarë çamër nga të gjitha shtresat shoqërore". Kongresi, duke iu referuar Kartës së Atlantikut, kërkoi jo vetëm kthimin e emigrantëve çamë në trojet e veta, por edhe "sigurimin e të drejtave të barabarta të minoritetit shqiptar në Greqi me pjesën tjetër të popullit grek, ashtu siç e gëzonte minoriteti grek në Shqipëri".

Në fund të nëntorit 1945, përfaqësuesit e emigrantëve çamë i dërguan një letër zëvendëssekretarit të Jashtëm Ballkanik McNeil, i cili po vizonte Athinën dhe kërkuan që ai të ndërhynte pranë Qeverisë Greke për zgjidhjen e çështjes çame, por edhe si më parë, atyre nuk iu dha ndonjë përgjigje. Këtë herë, Komiteti Antifashist Çam garatimin e të drejtave të minoritetit shqiptar si qytetarë të lirë e mbështeste jo vetëm në Kartën e Atlantikut, por edhe në Konferencat e Teheranit, të Jaltës dhe të Potsdamit.
AuLoNa
AuLoNa
No rank
No rank

Female
Number of posts : 1002
Location : USA
Humor : Plenty..:)
Registration date : 2009-01-27
Points : 118
Reputation : 33

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  ABC Tue Feb 03, 2009 3:07 pm

AuLoNa wrote:ÇAMERIA/Thesprotia Chammapus01web%5B1%5D

.

A ekziston mundesia qe te zmadhohet kjo harte aq sa te mund te lexohen emrat? Dhe si mundet te behet?
ABC
ABC
Senior Member
Senior Member

Number of posts : 149
Registration date : 2009-01-30
Points : 27
Reputation : 20

http://www.albforum.us

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  zojs Tue Feb 03, 2009 3:13 pm

Mbledhja e dokumentarëve të këtij llojit ka rëndësi dhe është detyrë mbi detyra, që çështjen çame ta ngritim në çdo formë, që të kemi arsye edhe para botes, në çfarëdo momenti historik... !
zojs
zojs
No rank
No rank

Male
Number of posts : 157
Registration date : 2009-01-27
Points : 16
Reputation : 16

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  ABC Thu Feb 05, 2009 10:10 am

................................


Last edited by ABC on Thu Feb 12, 2009 6:18 pm; edited 1 time in total
ABC
ABC
Senior Member
Senior Member

Number of posts : 149
Registration date : 2009-01-30
Points : 27
Reputation : 20

http://www.albforum.us

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  alfeko sukaraku Fri Feb 06, 2009 12:39 pm

se shpejti do kemi edhe nje botim te ri te talentuares Elena Kocaqi per historin e zones ---dominimin shqipfoles edhe shtypjen e ketij dominimi.
Me qe Zeusi me dha lirin e fjales une do ta shpreh ate me sa force kame(jo banalitet) por do ta shpreh lirin e munguar ne te gjitha forumet qe kam shkruajtur deri me sote.

Te diskutosh per historin e Cameris ne radhe te pare duhet te jesh njohes i historis se asaj kohe..Cilet jane Camet.cilet ishin faktoret qe dominonin ne epire ?si erdhen rrethanat 100 vjeteve te fundit?

Ne radhe te pare camet jane popullsi autoktone e kesaj zone te epirit,emeri i tyre rrjeth nga emeri i lumit Thiami i cili buron ne Janin -pikerisht aty ku sote vendosin gabimisht Dodonen --

Ne radhe te dyte -- Camet nuk ishin vetem mysliman por ishin edhe ortodoks,pra flasim per nje popull qe kishte si gjuhe amtare shqipen edhe i ndare ne dy fe .E verteton me se miri kete edhe "vallja kombetare greke=Camiko" gje qe tregon me se qarti se problemi "greke" mbi camerin godet vetem tek camet mysliman.

Si shpjegohet qe Camet shqipfoles u ndane ne dy kombe ne kombin greke edhe kombin shqiptare.

pikerishte ketu e dua fjalen e lire pa censure fetare.

Nuk ka liber te historis se Epirit i cili te jete shkruajtur ne gjuhen greke edhe te mos permendn me se qarti se

ortodoks =greke edhe mysliman =turke------gjuha e memes shqipja.

Vreni nacionalistin theodhor kasimi--zv minister i jashtem i greqis(kundershtare edhe armik i betuar televiziv i aristidh kolljas ne luften e natos ne kosove)ky erdhi ne himare edhe qe aty leshoj shashkat e njohura...por c fare e lidhe arvanitin Kasimi me himariotin bythano ?
1)gjuha e memes -shqipja.
2)feja-ortodokse
3) gjuha e shkollimit -greqishtja

Faktoret

1)pushtimi turke edhe myslimanizimi i nje pjese te popullsis se ballkanit nga Kreta ne Danub

2)ndarja e kampeve fetare me baze fene edhe jo gjuhen edhe kombesin

3)Derrmimi edhe coptimi i Cameve nga Ali Pash Tepelena--percarja mindis shqipfolsve

3)Gjakosja e sulit nga turpi kombit Ali Pashaj

4)lufta e ortodoksve per pamvarsi nga nga myslimanet

5) pamvarsia arvanite ortodokse (greke) edhe lenia nen turqi e pjeses tjeter te Epirit-Maqedonis edhe Thesalis

6)marrja e maqedonis edhe e epirit nga shqipfolsit-----lutjet e athines per rrezikun shqiptare edhe sulmi sulltanit mbi shqipfolsit ne maqedoni edhe epire -shkaterrimi i kryengritjes shqiptare

100 vjete e fundit

percarja ne ortodoks edhe mysliman

pushtimi italian--ne nje kohe qe fashisti Metaksa bente marveshje me gjermanet

pushtimi gjerman edhe KURTHI ORTODOKS--mitropololiti Dhorotheu hynte e dilte ne komandaturen gjermane ne janin edhe lutej per leke-ilace edhe ndihma per popullsin e Thesprotis e cila sipas tije kishte nevoj urgjente per medicina e ilace per te kuruar te plagosurit---TH Papamanolis--Katakavmeni ipiros 1945.Komandatura gjermane i tha se do komunikonte me komandantin gjerman te zones ne se ka trazira e plagosje me pare se ti jepte ndihmat .Keshtu ndodhi,ai komunikoj me komandantin e zones edhe ju pergjigj Dhorotheut se ne Thesproti nuk ka trazira edhe as plagosje e te vrare...Por ja q e dhorotheu kishte folur me "zotin" edhe ai i kishte treguar se te nesermen do vriteshin 4 gjerman ne nje prite---te cilen e" provokuan" camet-----edhe ne nje prite tjeter po ate dite do vriteshin 2 gjerman te tjere.Te nesermen 49 ortodoks u pushkatuan nga gjermanet ne thesproti --ky eshte shkaku i "tradhetis myslimane came" per kete u debuan.Por nacionalisti Papamanoli bene autogol kur nxjerre dokumentet sekrete te horofilaqis greke-sherbimeve sekrete greke-prifterinjve duke botuar leterkembimet mindis tyre edhe komandatures gjermane.

Loja u loze me mjeshteri duke akuzuar Nexhat Dinon per bashkpunim me komunizmin edhe ne kete menyre gjermanet sulmuan qeverrin vendase came te sapo ndertuar duke rikthyer qeverrin greke pro gjermane.ME thoni mua tani se cilet ishin profashistat---lexoni librin ne fjale.

alfeko sukaraku
Senior Member
Senior Member

Male
Number of posts : 198
Registration date : 2009-02-04
Points : 21
Reputation : 21

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  alfeko sukaraku Sat Feb 07, 2009 6:19 am

ne se njeh greqisht mund te te theme se c matrial te lexosh.kryesisht "historin e epirit".

ndersa Papamanoli ka botuar kopjet e letrave qe Dhorotheu-xorofilaqia -edhe shteti greke kishin kembyer me komandaturen gjermane ---kopjet ruhen ne arkivat e shtetit greke .

Florina Kastoria e deri ne Thesali u morre nga kryngritasit shqiptare ---shteti i sapo krijuar greke kerkoj ndihme tek turqia edhe i shtypi.

se shpejti kemi liber te Elena Kocaqit per ceshtjen

alfeko sukaraku
Senior Member
Senior Member

Male
Number of posts : 198
Registration date : 2009-02-04
Points : 21
Reputation : 21

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  ABC Sat Feb 07, 2009 12:50 pm

AuLoNa wrote:Chameria - The Promised Land (1)


Lon, i kam pare keto video, dmth 6 videot per kete rast. Te tjera po munde te gjesh, ne pritje me ke mua Very Happy

Ps. Po munde te gjesh ndonje rrefim te ketyre cameve, ta di per nder.

Ika, faleminderit te gjitheve, jeni shume te mire Very Happy
ABC
ABC
Senior Member
Senior Member

Number of posts : 149
Registration date : 2009-01-30
Points : 27
Reputation : 20

http://www.albforum.us

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  zojs Sat Feb 07, 2009 2:47 pm

Nezir Myrta / SHPJEGIMI I EMRIT – ÇAMËRIA



AMË E ÇAME – ÇAMËRIA


Emri – Çamëria që përcakton toponomin në fjalë, si krahinë e ndame shqiptare, nga Trungu Amtar dhe që formohet në bazë të etninomit – çam (çami, çamët), derisot, nuk është hasë të jetë shpjeguar me një ethymologji të sigurtë, sipas linguistikës gjenetike domethënia e vet emrit, vetëmse, thohet se vie nga fjala – t’ çam, nga emri i lumit – Kallama (Thyamis) dhe dihet si territor dhe popullësi shqiptare (abëreshe), me aneksimin që iu bë Greqisë, me një histori të dhimbshme, me një kulturë të lashtë.
Përkundër asimilimit të dhunshëm nga grekët, Çamëria arrinë të mbijetojë, me të gjitha forcat shpirtërore kulturore, duke ruajtur fshehtas: gjuhën shqipe (arbërishte), dokët e zakonet shqiptare, me një përbërje numerike banorësh, mbi tre milion shqiptarë, që njihen si arvanitas (arbanitas), arbëreshë të Greqisë.
Sipas studjuesit, V. Rafailidhis prezenca arvanite në Greqi, fillon me mendimin e shprehur të tij, se: “Arvanitët, kjo farë e ashpër dhe krenare, e cila përllogaritet të jetë rreth tre (3) milion në shtetin e sotëm grek”, vazhdon të mbijetojë dhe të bëjë historinë, si një pjesë vitale e këtij vendi, mes stuhive të asimilimit dhe ruajtjes së origjinës’ - e vijon thënien studjuesi, Irakli Koçollari, për Arvanitët.
Ndërsa, emri – arvanitas, si thirrje greqishte, është vet emri – arbanitas, arbanit (arban), i shqipes gege, që në mungesë të theksimit të tingullit – b, në greqishte, rrodhi theksimi i tingullit – v (b=v), në emrin tonë, që njihen sot – arvanitasit. Kjo fjalë gegënishte – arbanitas (arvanitas), si rrënjësore e lashtë illirishte, iu mbeti pikërisht, popullësisë shqiptare arbëreshe në Greqi, e cila e flet një gjuhë me idioma të lashtësisë, me një fonetikë historike që kërkon gjurmim të thellë linguistik, e që sot duket sikur një e folme gege e toske bashkë, si një tërësi uniteti të shqipes së hershme, një Toskërishte e përzier me rrënjet e ruajtura shumë më të hershme illiro-pellagsishte, nga sa i kanë sot vet dialektet e Gegënishtes dhe Toskërishtes së sotme, - sikur rrënjë të mbetura të një gjuhe të gjallë paraballkanike dhe PIE dhe e mbetur gjithmonshëm gjuhë e gjallë arbanite. Në arvanishte (arbërishte) të Çamërisë, sot mund të vërehet gërshetimi i dy elementeve gege-toske, sikur një lidhje koherente (anipse e tëholluar sa s’ka më ku të shkojë), na duket sikur shihet si një dritë e largët linguistike kryebote, apo fillbote të të folurit të njeriut – aqë janë ruajtur rrënjet e hershme pellgasishte.

Gjuha shqipe e folur në Çamëri, mund të theksojmë se është pikëtakimi, apo pikëpjekja e dy dialekteve tona, gege e toske, me elemente të lashtësisë historiko-linguistike, si gërshetim dialektesh e nëndialektesh shqipe, si një gjuhë e ruajtur me elemente origjinale të rrënjeve illirishte. Ndoshta, kjo formë e ruajtjes së origjinalitetit rrënjësor linguistik në të folur, u ruajt në vetvete, ngase nuk u bë kurrfarë aplikimi i gjuhës së njësuar shqipe, si ndalim arbitrar hegjemonist grek, për tu shprehur zyrtarisht si gjuhë amtare e arbanitëve. Nuk pati një zyrtarizim të Arbanishtes, ngase është bija e Pellgasishtes, së lashtë, prej së cilës rrodhi vet kjo greqishtja e lashtë, duke mbuluar rrënjet arbanishte me ato greqishte të reja me sufiksalet – os. Nuk pat
një formë dirigjimi nga askush për ta zyrtarizuar si gjuhë arbanite as krahas gjuhës greke dhe mbeti si dhunëti e natyrës në të folurit e çamëve (arvanitëve-arbanitëve), ku rrënjet e fjalëve shqipe në të folur popullor të çamëve, sikur xhveshin rrënjet greqishte dhe na lidhin me gjuhën e lashtë pellgazgjike. Gjuha e folur çame, duhet të shkruhet në origjinalin e saj të natyrës linguistike, sepse aty janë rrënjet e gjuhës Amë Pellgasishte shqipe, si gjuhë e natyrës shqipe të lashtë, ku kemi shumë burime studimesh në të folmen arbanishte (arvanishte), për thema të mëdha në gjurmimet illiristike PIE.
Vlen të paraqesim shembuj të të folurit arbanitas (arvanitas), në shprehjet e dokeve e zakoneve të lashta, të shqiptimit të emërtimeve të sotme onomastike - qoftë antroponome, toponome, hidronome, epinome, apo edhe në lirikën dhe epikën popullore, sikurse mund të vërehet gërshetimi elementar gegë-toskë, në këto vargje të një kënge popullore arvanite: “Di fjalë çova Djevit / Të fala të të thetë, / Po Djevi nuk ta tha, / Se nuk e lanë retë”. Numrori – di (dy fjalë), folja – thetë (thotë), shprehja – ‘nuk ta tha’ dhe folja e vargut të fundit – lanë (nuk e lanë), janë veçoritë e illirishtes së lashtë, ku zëvëndësimi i zanores – y, me – i (y=i) sot është theksim i të folmes dibranishte, e cila është një e folme shumë e hershme illirishte, por që në gjuhë gërshetohet elementi gegë i foljes lanë (e lanë) si theksim i zanores hundore – a^ (se nuk e lanë retë), do të thotë se ende nuk e lanë retë, sikurse edhe në trajtën – nuk e lan (lanë). Kjo folje shqipe – la, si çështje e hapur fono-morfologjike shqipe ( la – lamja, e la – lanja, me la, e me lanë – për të larë, e për të lënë), edhepse janë bërë studime lidhur me to, ende nuk është arrijtë një shpjegim i plotë.

Të folmen arvanite, unë e quaj – Arbanishtja e Lashtë PIE, gjuha e Dardhanusit, birit të Zojsit (Zeusit 2690-2615 p.e.r.), është gjuha e Hillionit, gjuha Trojane, illirishtja e fillit të të folurit dhe të të shkruarit të gjuhës së njeriut - Kuniformit, është filli i Pellgasishtes – e mbetur sot edhe në rrënjet e fjalëve të të folurit të Çamëve, në atë gjuhë të sotme natyrore, pa ndonjë rregullore të re, që duket një gjuhë e lirë, e trashiguar nëpër filizat arbanite, sikur një gjuhë e paprekur, si një gjuhë e lirë e natyrës shqipe, gjuhë e Natyrës Thotishte, si Geni gjenealogjik i gjuhës - Geni i Guhës Gege, që është themeli i çdo gjuhe indo-europiane (për atë edhe grekët nuk i quajnë çamët – arvëritas-arbëritas, por – arvanitas). Arbanishtja është filli i gjuhëve PIE.
Arbanishtja është burimi kuniform i Linguistikës Gjenerale, e cila me plot të drejtë fuqimisht quhet – Arbanistika (që sot arbëreshët e Greqisë e kanë si shkencë linguistike – Arvanistika), sepse nga Arbanishtja burojnë të gjitha emërtimet: arabike, aramike, indo-europiane e më gjërë. Në Arbanishte, si gjuhë illiro- pellgasishte, sot gjinden jovetëm fillet e greqishtes së vjetër, por edhe fillet e indishtes së lashtë, sanskritishtes, fillet nga soni i skroles – soni i skrimit – që është zoni i shkrimit të shkroles së gjuhës së njeriut – shkrimi i shkronjes së zërit, apo i zërit të shkronjes abecedike (alfabetike).

Emërtimet – arbanitas (arvanitas) dhe arbëresh, si dy forma gege-toske, ku e para njihet zyrtarisht, si arvanitas - ndërsa e dyta si njohje për arbëreshët e Greqisë dhe arbëreshët e Italisë, jovetëm që, reflektojnë një burim të përbashkët të shqipes, por edhe na e ofrojnë më afër syve të mendjes shqiptare vet illirishten pellgazgjike – ku, këto dy emërtime, lidhen direkt me kuniformin (arban-arbër), që vet forma e kunit, vie në shprehje edhe për atë njeriun që ban-bën arën (arbani-arbëri) – kuni si forma e parë e lavrimit të arës me ku^ (parmendë), poashtu edhe si formë kuni (lapsi), për shkrimin e shkrolës shqipe pellgasishte – Kuniformi, si Arbanishte illiro-pellgasishte.

vijon -
zojs
zojs
No rank
No rank

Male
Number of posts : 157
Registration date : 2009-01-27
Points : 16
Reputation : 16

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  zojs Sat Feb 07, 2009 2:48 pm

ETHYMOLOGJIA E FJALËVE – GEGË E TOSKË

Sipas mendimit tim, etninomet – gegë dhe toskë, të cilët përbëjnë etninomin e sotëm gjeneral – shqiptar, ende janë pa një ethymologji të sigurtë dhe sikur duken si koncepte të veçuara gegënishte e toskërishte të shqipes, mendoj se kemi arritur në një ethymologji të sigurtë me këtë theori:
Arbanishtja është Gegënishtja e cila formohet nga etninomi – gegë, që ka kuptimin – gjegjë, ai që gjegjet (Gega geget), gjegjet, përgjegjet, ku edhe u formua toponomi – Gegënia e Dradhanisë illire.
Kurse – Arbërishtja është Toskërishtja, e cila fjalë vie nga fjala – toskë, me prejardhje nga Etruskishtja, që ethymologjia e fjalës – etrosk-etrusk, vie nga shprehja – e trojës (E Trojës, Troja illire – Hillioni – Illioni i Dardhanisë PIE), ku nga shprehja – e trojes, me kuptimin – ajo popullësi e Trojës Hillire, është thirrë – e Trojës – etrojes – etroske – etruske, nga rrënja fono-morfologjike - etrosk - etrusk (etruskan – Etruria, sot krahinë në Italinë e lashtë). Mbase, nga fjala e formuar – etrosk-etruskë, rrodhi fjala e shkurtë emërtuese – tosk – toskë – Toska – Toskëria e sotme shqiptare dhe (Toskana, toponom i sotëm në Itali), nga etninomi - toskë, toskan), si dhe toponomi i lashtë – Etruria, nga gjuha etruske (etroske – e trojes), në lidhje gjenealogjiko-linguistike me Amën illirishte paraballkanike, që sot është rrënja e saj – Toskërishtja, dialekti i Shqipes. Sepse Trojanët, pas Luftës së Trojës u shpërngulen sëpari në Ballkan nga Troja (Hillioni hillirian) dhe vijuan shtegëtimin në Apenine, ajo popullësia e Trojes – etroskët (etruskët), ku edhe formuan gjuhën dhe kulturën etruske të lashtë, e cila në realitet është një Arbërishte e lashtë.
Fjala – toskë, sipas kësaj theorie, vjen duke u formuar në etapa kohore linguistike nëpër këto faza të të folurit: e Trojes –> e trosk –> etrosk (etrusk) –> trosk –> tosk –> toskë –> toska –> Toskëria -> Toskërishtja.

Pra, emri – toskë, lidhet me Trojën PIE, me zgjërim onomastik dhe onomasiologjik në ujdhesat: Sicilia, Sardenja e Korzika, nga jugu italian i sotëm, me përhapje të gjërë Apenine, si rrjedhë e popullëzimit illiro-pellgazgjik, ku na dalin disa emërtime etninomesh – etrosk (etrusk) – arbëresh – latin – romak – ital (Italia e sotme), tëvona vijnë zgjërimet demografike – gal, galët (Galia - Franca e sotme) – sak (sakët, saksonët - Saksonia) - dhe – skot (skotët – Skotllanda e sotme), – si formë e arritjes dykrahëshe historike, përmes vijes gjenealogjike ballkanike dhe apenine, duke u takuar historikisht me rrënjet gjermanike (saksone, istveone dhe allemane) – nga përhapjet dardhane gege përmes Ballkanit, në zemër europiane me gjermanikët, e deri në pjesën veriore europiane të sotme.


ETHYMOLOGJIA E EMRIT – ÇAMËRIA


Etninomi – çam - i cli formoi pra toponomin - Çamëria , linguistikisht lidhet me hidronomin – Thyamis – që është emërtimi i lumit – Kallama, që sipas shpjegimit të shqipes, duhet të jetë me prejardhje nga fjala – kallam, kallamishte, si kuptim i konceptit – Thyama kallamishte, me shpjegim të emërtimit të kallinjve të kallamit, bimë barishte ujësore. E tash, kah e ka ethymologjinë e vet emri i hidronomit – Thyamis, i greqishtes së lashtë, mbetet për tu gjurmuar në këtë theori, si hipothezë linguistike, të cilën do ta shtrojmë në këtë studim.
Emri – Thyamis, si emër lumi, mendojmë se përbëhet nga dy pjesë linguistike: thy + am + is (ku pjesa fundore – is, është sufiksi, prapashtesa e kompozitës), të cilat janë krejtësisht dy fjalë shqipe – një folje shqipe dhe një emër shqip.
Pjesa e parë e emërtimit – thy – është folja shqipe – thy – thye – thyer (prej foljes me thye – për të thyer), në kuptimin e vetes së tretë të vetorit të shqipes – (u) thy (ai, ajo), në numrin njajës – kurse në shumësin e shqipes – (u) thyen (ata, ato), veta e tretë e vetorit dhe poashtu edhe e diftorit – (u) thyen (këta, këto), në formën e kohës së foljes në aoristit (e kryera e thjeshtë), ku sipas zgjedhimit të foljes në gramatikën shqipe duket kështu:

Folja – thyer – aoristi – thy

Koha e kryer e thjeshtë

Numri njajës...............................................Numri shumës

(u)theva(unë) ............................................ (u) thyem (na)
(u)theve(ti) ................................................(u)thyet(ju)
(u)thy(ai,ajo)............................................ (u) thyen (ata, ato)


Pra, pjesa e parë e kompozitës – thyamis – thy, është folja shqipe, kurse, pjesa e dytë – am, (thy + am = thyam), është emri shqip illirisht – amë, ama (a^më, a^ma), ëma, në kuptimin amtar, e cila si formë fjalëformuese, bie në përfundim logjik të shprehjes shqipe – thy amë, thy ama (ëma), Ama e thyer, (u) thy ama e lumit (vendi kryesor esencial i shtratit të lumit), ku na rrjedhë emërtimi – thy+am(ë) = thyam(ë) – thy ama – Thyama, nga kuptimi i thyerjes së Amës pellgazgjike illire, si kompozitë e formuar – Thyam+is (nga sufiksi – is) = Thyamis.

Mendojmë se, kjo ethymologji shqipe e emrit të hidronomit – Thyamis, lidhet linguistikisht shqip, me formën tjetër poashtu të shqipes, ku nga shprehja – thy amë, thy ama, rrodhi synonomi tjetër me kuptimin e njejtë – ça amë, ça ama, ku në vet foljen shqipe – thy, si fillesa e kompozitës – Thy + am + is = Thyamis, përgjigjet poashtu folja tjetër shqipe – ça (me ça, çamë, çamje, të çamit, të shkyemit – thyerja e amës, çarja e amës-ëmës), të thyemit e amës, thyemja e amës, apo çamja e amës (në kuptimin e njejtë: çamja e amës së lumit) – sipas shprehjes shqipe – ça am(ë), (u) ça ama. Pra, edhe ashtu sikurse tek hidronomi – Thyam(is), është synonomi – Ça+amë, (ça ama, ama e çame, ëma e çarë, e ndarë, nga një tërësi amtare – Ça (a)më = Çamë, ku me rënien e njerit tingull, zanores – a, si shëmangie fonetike shqipe, për të shprehur një emërtim më të shkurtë, të natyrshëm, sipas natyrës së gjuhës shqipe, rrodhi emërtimi – çamë (ça+amë). Kurse, përmes përcaktimit sufiksal, iu dha prapashtesa – ri, në trajtën e pashquar të emrit, respektivisht të toponomit – Çamëri (ça+amë+ri), kurse në trajtën e shquar të emrit-toponom mori fundesën a sufiksin – a, Çamëri+a = Çamëria, (ça+më+ri+a). Prej shprehjes – thy amë, në synonomin tjetër të shprehjes së njejtë – ça amë, vetëm me një ndryshim fonetik nga ai sufiksal i lashtë illirishte (is), në këtë – ri-a, na rrjedhë i njejti kuptim sikurse – Thyamis, poashtu edhe – Çamëria.

Nga kuptimi i shprehjes – ça ama (nda ama – ndarë ëma-çarë ëma), si kuptim filozofik, i ndamjes së Amës pellgazgjike illire, mbeti si plotfuqishmëri linguistike edhe vet etninomi – çam (çami, çamët) – Çami i Çamërisë, Çamët e Çamërisë, Çamëria – si pjesë e ndarë, e çame nga trungu i hershëm pellgazgjik me Thanën illire (Thana –Ethana, Ethëna – Athenne – Athinë-a), poashtu edhe si pjesë e çame (e ndarë), edhe më vonë nga trungu illir – Shqipëria.

Çamët, janë autoktonë në trojet e tyre paragreke, si pasardhës të përzierjes dardhane-etruske, ku na dokumentojnë shumë argumente të gjuhës së lashtë me elemente të përziera gege-toske, të dokeve e zakoneve, lirikës e epikës popullore dhe të cilët sot janë në tehirë të asimilimit e zhdukjes së pamëshirshme nga gjenealogjia amtare pellgazgjike, prej grekëve edhe sot si arbëresh të Greqisë, duke e ruajtur me shpirt ndërdhëmbë gjakun, gjuhën dhe kulturën arbërore! Ndërsa, disa studjues i marrin Çamët si ardhës, pas grekëve, që kjo theori është krejtësisht e pabazë shkencore, sepse aty, në ato troje shqiptare-illire, dembabadem është e ruajtur rrënja pellgazgjike – ku edhe si ilustrim robërie, authori, Tasos Vurnasi, duke na dhënë një përshkrim psiko-fizik dhe toponomastik, shprehet për këtë vend (atëbotë) të paçamë, të pandarë nga trolli arbëror, kështu: “është një vend sa një Grusht Dhe, i mbushur me shkëmbinj, hone e burime të ftoftë...Njerëzit, që banojnë në këto vende, ngjajnë shumë me tokën e tyre, janë të ashpër, të veshur hollë dhe hijerëndë”- ngase ajo hije e rëndë jo e tokës abërore, sa e pushtuesve shekullorë, i bie Çamërisë dhe të gjitha trojeve shqiptare ballkanike të çame (të ndara) dhunshëm, si hije e rëndë e pushtuesve, e mishëruar me hijen e rëndë të tokës arbërore dhe e skalitur në figurën psiko-fizike të çamit (arbëreshit, shqiptarit), arbanitit (arvanitasit), të të gjitha kohëve e deri sotekësaj dite...


ETNINOMI - ÇAM

Etninomi – çam, nomi etnik, emri etnik i çamëve, sot gjindet i çamë dhunshëm, i ndarë dhunshëm nga trungu arbëror i lashtë, ndërmjet dy periudhave historike dhe (para)historike, si synonom i drejtësisë pa shpatë në dorë (si aneksim Greqisë), duke marrë nëpër kohë emërtime të ndryshme – arvanitas, çam, arbanit, arbëresh, duket sikur në përflakje duke e ruajtur etnogjenezën amtare, por, që të gjitha janë fjalë shqipe të pastra ethymologjikisht.
Arbanitët (arvanitasit), që duke e menduar vet fjalën, si emërtim kanë synonome edhe kulturore gjenealogjike, ku fjala – arban, rrodhi në fjalën – arvan, që arvanitët nuk munden ta ndryshojnë zyrtarisht mbase ia ndryshuan grekët, përmes tingullit – v (b=v), duke mbajtur emrin e hershëm – arbanit, me një ndryshim fonetik. – Kurse, etninomi – serv (servis), që poashtu grekët iu dhanë – serbëve, u ndryshua në të kundërten e kuptimit – serv (serb), duke e ngritur fonetikisht nga kuptimi – sherb (shërbëtor), serv (servis), në serb (serv=serb), kurse tek emri arban – arbanit, rrodhi e kundërta fonetike, duke e ulur karakterin substancial të emrit ne formën fonetike – arvan – arvanit, në vend që të mbetet në origjinal të emrit - arban – arbanit. Fjala – arvanitas, si fjalë në greqishte, nuk mund të ketë kurrfarë kuptimi në këtë formë, as nuk ka ndonjë ethymologjie tjetër (si fjalë e pakuptimtë e greqizuar), por, vetëm si fjalë shqipe – arbanit – arbanitas (arban-arbër), që nënkuptohet, banori i Arbërisë!

Tash, etninomi – çam, i cili përkufizohet me një krahinë arbëreshe ë Greqi - Çamëria, a do të ishte më natyrshëm të thirret, etninomi – arban, (që grekët i thonë – arvan-arvanitas, ashtu sikurse edhe sllavët i thonë - arbanas), ngase etninomi – arban (Arbania), përfshinë të gjithë shqiptarët në jovetëm në Greqi, por, ashtu sikurse etninomi – shqiptar (alban), që përfshinë të gjithë shqiptarët ballkanik. Tre etninome – arban – arbëresh – shqiptar, përfshijnë të gjithë shqiptarët e botës, apo thjeshtë – Botën Shqiptare!
Arbanishtja është Thotishtja – Illirishtja – Atllantishtja – Pellgasishtja, të cilat sot mund të përkufizohen a përcaktohen me një emër gjeneral – Shqipja.

vijon -
zojs
zojs
No rank
No rank

Male
Number of posts : 157
Registration date : 2009-01-27
Points : 16
Reputation : 16

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  zojs Sat Feb 07, 2009 2:50 pm

vijon -

Etninomi – çam, është vetëm një emërtim i banorit të Çamërisë, që nuk përkufizon numrin e përgjithshëm të shqiptarëve nën pushtimin grek, ngase arbanët, arbërit shtrihen sot në mbi gysmën e Greqisë, e deri në Athinë, të shpërndarë e të asimiluar nëpër gati të gjitha ujdhesat egjeane, ku vet emërtimet e atyre ujdhesave, si toponome, janë krejtësisht me ethymologji të sigurtë shqipe. Arbanët, arbërit, shtrihen deri tek Gryka e Dardhanelleve dardhane, si pasardhës illiro-pellgazgjik, ku edhe në vet kulturën historiografike greke, janë ata arbanët-arbërit e lashtë e të vonshëm, që themeluan jovetëm historiografinë greke, por edhe vuan vet themelet e shtetit modern grek, ashtu, sikurse edhe e thotë edhe studjuesi arbëresh Aristidh Kola (Kolia), në veprat e veta, të cilat sikur po ngurrojnë të përhapen në gjuhën shqipe të sotme (ngase janë shkruar në greqishte), e ndoshta edhe për arsyena tjera. Authori, A. Kola, i cili edhe u helmua dhe vdiq, për veprimtarinë e tij famoze në lidhje me paraqitjen reale onomasiologjike dhe onomastike arbërore të “botës greke”, ashtu edhe sikur studjuesit më të hershëm edhe të huaj, që edhe vet perënditë greke i nxierrin me ethymologji të sigurtë shqipe, Kola ynë në veprat, e sidomos në atë ‘Gjuha e Perëndive’, na jep një studim shumëdimenzional të shpjegimit antroponomik dhe toponomastik shqip, apo siç e thotë ai, në Arbërishte. Authori, Kola, është i zhgënjyer me rastin e rënies në dekadencë kombëtare ekzistenciale të arbëreshëve të Greqisë, nën asimilimin e dhunshëm nga grekët, i cili edhe vet thotë: “ne i kemi çorruar vet sytë tanë me duart tona, duke e humbur identitetin tonë kombëtar shqiptar- arbëror...”, situatë kjo e cila edhe sot e kësaj dite, e dëmton imazhin e shqiptarit duke iu nënshtruar interesave politike greke, gjoja për fitimin e ekzistencës, jovetëm nga arbëreshët atje, por edhe nga shqiptarët pas rënies së komunizmit.



SHPIRTI I ARBËRIT

Etninomi – çam, është më i përvuajturi, më i dhëmbshmi rreth copave të çame, apo të ndara arbërore te etniteteve e tokave të pushtuara shqiptare ballkanike. Hijerarkitë politike, të cilat na çojnë deri në pesimizëm të madh, rreth ringjalljes së gjuhës e kulturës arbëreshe në Greqi (sikurse, dallon ringjallja në të gjitha aspektet e jetës kulturore tek Arbëreshët e Italisë, me një ruajtje etnogjenetike arbërore) – tek arbëreshët e Greqisë, sikur po zmadhohet edhe më tutje ky pesimizëm yni, nga niveli i ultë, i ngritjes politiko-ekonomike të shtetit shqiptar.

Etninomi çam, është i flijuar, por kurrë i shkrirë tërësisht, sepse gjuha e kultura arbërore, do të mbijetojë në trojet e veta autoktone dhe të gjitha ato personalitete kulturore e historike të lindura nga Shpirti i Arbërit, si Anastas Kullurioti, Melina Merkuri etj., e deri tek shqiptari i lavdishëm, Merkur Bua (1517), Petro Bua Sklepa (Topalli) 1453, Theodor Buhali, Dhimiter Muhli, Centurion Zaharia (1448), Petro Bua (1397), Komneno Bua (1770) etj., ku siç thonë edhe historianët, si Marino Sanuto, njofton se: “Zoti dërgoi këtë masë shqiptare, nëpër këto territore të Thesalisë, vend në të cilin kohë më parë, po nga kjo rracë,ishin aty – rracë arvanitësh, siç thirren”. Mirëpo, shqiptarët arvanitas, gjithmonë i përdorën grekët për nevojat e tyre, më shumë se sa për vet nevojen shqiptare, sikurse bizantinët, turqit dhe grekët gjithmonë duke parë rrezik, i përdorën arvanitët, gjoja po luftojnë për tokën e tyre, derisa i shfrytëzuan në të mirën greke dhe kurrë më nuk i përmenden si shqiptarë, figurat arbanite (arvanitase).

Çamëria përbëhet kryesisht nga katër krahina kryesore: Joanina, Thesprotia, Arta dhe Preveza, të cilat shpjegohen linguistikisht, si emërtime krejtësisht me ethymologji shqipe: Jonina, nga fjala emërtuese e pronorit të shqipes – jon(ë), Jona, si synonom me emërtimin e detit Jon dhe theksohet me një ndryshim fonetik – Janina (Jonina); Thesprotia, vjen nga fjala shqipe, emër – thes-i, ku përcaktohet vendi i tregëtisë, bartjes së mallrave (protothes), ku lidhet fonetikisht me foljen e lashtë të thotishtes shqipe të parë, me diftongun – the (thes), që përkufizon të thënurit, se çka ke ne thes, the, të thënurit për komunikim; Arta, vjen nga diftongu – ar, i arbërishtes, me kuptimin – ar, që gërshetohet artistikisht shkurt – Arta; Preveza, është kuptimi pregjenetik i toponomit, ku përcaktohet lashtësia e arbërit, ku edhe sot është pikëmbështetja e fillit të atdheut etnik shqiptar.

Megjithë, ndërrimet e toponomeve arbërore illire: Spatani (Trikofaro), Galbaqi (Ella), Picari (Aetos), Varfanji (Parapotume), Arpika (Perdhika) etj., edhepse toponomastika arbërore është zbehur e greqizuar në përmasa të mëdha kohore, pas zhvendosjes me dhunë të arbëreshve nga trojet e tyre, popullëzimi me grekë, masakrat masive deri më 1936, në Paramintha, Filat, Pituljete, Gumenicë, Margellec, Pargë, Prevezë etj., ku me dhjetra mija arbërorë janë vrarë, masakruar nga pushtetarët grek dhe i kanë internuar me spastrim etnik, nëpër ishujt egjean – me qëllim, që grekët qeveritarë, t’i bindin fuqitë, se atje në ato toka nuk ka pasë kurrë shqiptarë, por grekë dhe sidomos me shkembimin e popullësisë arvanite (arbanite) me Turqinë, ku afër një milion çamë (mbi 870.000), i internuan në trojet turke, si shkëmbim me grekët – përsëri në trojet e Çamërisë ndihet e gjallë fryma arbërore, me gjuhë e kulturë të ruajtur, por ende pa një liri të fjalës, gjuhës e shkollimit amtar edhe as fillor, se lëre më universitar. Shqipja as që guxohet të flitet haptazi, lirisht sot në Greqi!

Toponomet arbërore: Thiva, Livadhjavi, Ethana (Athina), Thesalia, Kërkyra, Beotia (Bardhia), Atika, Korinthi, Argolidha, Pelloponezi etj., edhe më 1373, ishin toka e popullësi shqiptare arbëreshe edhe sipas dokumenteve të arkivave europiane. Tëvona, njohim toponomet në zonën e Llias: Kagadhi, Kakaruka, Karatula, Kokla, Kurtesi, Kriekuqi, Likuresi, Gortina, Lopesi, e deri tek katundet e Korinthit: Mazaraqi, Mezi, Gerbeshi, - në Arkadia: Bedeni, Borgji, Sguro-hori, Basta, Suli, Spata, - në Petra: Kavashi, Likuresi, Maneshi, Basta, Haikali, Lopsi etj. Shqiptarët arbanitas, arbëreshë (arvanitas) gjithmonë të vendosur në këto treva illire. Nga Beotia, dokumentojnë toponomet e katundeve: Qirjaqi, Zerki, Zagara, Mazi, Martini, Elikona, Hostja...(mbi 30 soshë) – ku siç njoftojnë edhe studjuesit, A. Rubio, K. Biri - më 1383, kemi një numër të madh antroponomesh shqiptare, kur më 1377, gjinden dokumente të evidentuara me mbiemra shqiptarë, si: Kola, Noti, Pano, Panushi, Nushi, Tane, Nasho, Thaçi, Gogo, Dede, Laska, Laskari, Leka, Xhima, Llako, Ziko, Maro, Vjena etj.
Konsulli freng Pukevilli, në Athinë (1687), thekson: “në Athinë banojnë 4.000 arvanitë. 3.000 grekë dhe nja 3.000 turq e të tjerë”, ku shqiptarët e lagjës Plakë të Athinës, thirreshin Plakej, ndërsa vet emri shqip – Athinë, është nga emri i përshtatur Ethanës illire – e thinë, e thime, e plakur – athinë, them për kuriozitetin historik, ngase edhe ishte vendi i të thinjurve (filozofëve, shkrimtarëve) dhe ky epitet – e thinë (a thinë), ka kuptimin e lashtësisë dhe të mënçurisë – e thinne (e thinme) e plakur me mënçurinë, si përvojë e diturisë së lashtësisë. Përveç, emërtimit Lagja Plakë, në Athinë kemi edhe tjera lagje të tilla me emërtime shqipe: Varri, Qifisja, Imito etj. Në Athinë, Atikë, Mesogjio e në rrethina periferike hetohet gjuha shqipe në emërtimet: e katundeve, vendkalimeve, emërtime urash, emra arash, livadhesh, kodrash, malesh, grykash, deri në zonat jugore e juglindore, sikurse janë katundet: Spata, Lopsi, Koroti, Kaliva, Qeratea, Markopullo, Kuçi, Thaçi, Sikamina, Bujati, Kamateru, Hasi, Avlona etj. Kah veriu: Liosha, Skurta, Krora, Kavasila, Kakonishkiri, Shkurta etj. Në rrugën lindje-perëndim (Thive-Elefsine) janë katundet: Mazi, Kriekuqi, Asopo, Kundura, Elefsina, Mandra etj. Në ishullin Hidra, sot banorët e lashtë shqiptarë arbëreshë, i ruajnë mbiemrat e tyre të lashtësisë, ku nga fillimet e shekullit 16. është banuar , ku kemi edhe sot poata mbiemra shqiptarësh të sotëm si: Manesi, Pepiza, Dale-s, Lale-ja, Lalejani, Tolias, Toja, Krie-la (kryelart), Mazi, kumis, Guma, Tunda, Valma, Gjika, Gjikaqis etj., si dhe mbiemra të banorve shqiptarë të ishujve tjerë kështu: në Zaqintho, Zguro, Matosi, Makri, Dushmani, Marmori, Doksara etj. Në Qefaloni: Kladha, Menaja, Lukisa, në Korfuz: Buo, Buziqi, Barbasi, Veruha, Golemi, Gerbeshi etj. Këto dokumente i gjejmë edhe janë disa nga arkivat Venedikase, ku ndër të tjera edhe shkruhet se evidentohet prezenca edhe e kolonëve shqiptarë, nga Kreta, e deri më thellë në Mesdhe, në ishullin e Qipros, ruhet një vendim i Senatit (30 Prill, 1541), “...të vendosen katër njësitë ushtarake të kalorësisë shqiptare, me komandantët, prijësat: Pavllo Bua, Repush Buziqi, Jorgji Gerbeshi dhe Aleksandër Gabriera...dhe të urdhërohen funksionarët tonë në Qipro, Kretë, Zaqintho, Qefaloni dhe ishuj të tjerë...”, ashtu sikurse edhe vet një këngë popullore arbëreshe, për zotërimin e tokave nga vet shqiptarët thotë:

Të çanje diert e hekurta
Ndë kastelle E Anapullit (Nafplios)
E të vë flamurin tim
......................................................
te kastelli Anapullit
Te Anapullit e Methonit
E të Koronit fushëmirë!

(Folklori shqiptar)


Ky është malli i arbanitëve (arvanitëve, arbëreshëve të Greqisë) nëpër shekuj, për ta kurorëzuar mbrojtjen e identitetit kombëtar shqiptar.

Vet edhe fjala – Atikë, atika, vie nga fjala shqipe – at, ati, babai, si vendi i Atit – Atika, vendi i etërve, baballarëve. Shqiptarët i gjejmë në lashtësi, gati nëpër të gjithë ishujt egjean, apo sipas theorisë sime, ata janë ishujt egean – ishujt e Geges së Lashtë të Dardhanisë illire – e ge gega ( e gje gjegja) e gjenë Gega, si në ishujt: Zaqintha, Qefalonja, Kriekali, Lefkadha etj., ku sado që janë greqizuar emërtimet, përsëri rënjet ethymologjike janë shqipe-illirishte. Toponomet: Hasja, Kuçi, Thaçi, Mallakasta, Inofita, Kapandriti, Spata, Palini, Thiva, Beotia, Livadhjasa, Qiparisja, Hosja, Qifisja-ja, Minidhi, Kamatruja, Dafni etj., jovetëm që kanë qenë të banuara me shqiptarë gjithmonë, por ka dominuar elementi arbëresh, në trojet e veta autoktone, deri në formimin e shtetit modern grek, kur edhe vet shqiptarët sot njihen si arkitektët e atij shteti edhe nuk njihen as si shqiptarë nga grekët.

Çamëria, sot është vetëm një krahinë shqiptare, që vuan mizorisht nën kthetrat greke, që edhe më fort vuan për pdrejtësinë e fuqive pas luftës së dytë botërore, që iu shkëput dhunshëm atdheut shqiptar.
Mirëpo, një aspekt optimizmi na shton sot, Filli i shkencës linguistike Arvanitika, nga forcat intelektuale arbëreshe, anipse në gjuhën greke, premtojnë në përmbushjen e përkushtimit të mirëfilltë shkencor, me veprimtarinë botuese, lidhjet kulturore shqiptare, me studimet ethymologjike etj., ku të gjitha këto të dhëna dokumentojnë se në qendër të kulturës greke, ballëpërballë fallsifikimit të paskrupulltë të historisë së lashtë illiro-pellgazgjike, po shihet se po përtrihet sot e po ngritet i gjallë Shpirti i Arbërit!

Shpirti i Arbërit Rron!...


krijim imi origjnal, spresoj të mësojmë diç...
zojs
zojs
No rank
No rank

Male
Number of posts : 157
Registration date : 2009-01-27
Points : 16
Reputation : 16

Back to top Go down

ÇAMERIA/Thesprotia Empty Re: ÇAMERIA/Thesprotia

Post  Sponsored content


Sponsored content


Back to top Go down

Page 1 of 2 1, 2  Next

Back to top

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum